بیاضه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

بیاضه (نام اصلی پیاده) روستایی است که در ۵۳ کیلومتری جنوب شرقی خور و بیابانک در بخش نایین در استان اصفهان واقع شده‌است.

در روستا امامزاده‌ای به نام ابومحمد ابراهیم وجود دارد. او برادرزادهٔ علی پسر موسی بوده‌است. بیاضه دارای یک ارگ باستانی مربوط به زمان ساسانیان، نام این ارگ در کتاب سفرنامهٔ ناصرخسرو قبادیانی آمده‌است. این ارگ متاسفانه در اثر زمان و پر شدن خندق آن رو به نابودی است. یاد آوری این امر مهم است که در دوران اسماعیلیه (حسن صباح)، ارگ روستا هم جز قلعه‌های مورد استفادهٔ آنان بوده‌است.

فهرست مندرجات

۱ مسجدهای روستا
۲ ناهمواریهای طبیعی و سایر ویژگیهای جغرافیایی
۳ معماری
۴ نامهای دیگر روستا
۵ منابع

[ویرایش] مسجدهای روستا

مسجد جامع قدیمی ترین مسجد روستاست که مربوط به عهد صفوی است. مساجد دیگر روستا عبارتند از: مسجد النبی، مسجد امامزاده، مسجد مجلل. حسینیهٔ روستا هم طبق اطلاعات مربوط به دورهٔ صفوی است.

[ویرایش] ناهمواریهای طبیعی و سایر ویژگیهای جغرافیایی

کوه بیاضه که به اسب رسول مشهور است، ۲۳۳۰ متر (بر طبق اطلاعات اطلس گیتاشناسی)ارتفاع دارد.

در اطراف بیاضه مخصوصا از طرف جادهٔ رباط پشت بادام در استان یزد زمین به طور خاصی شبیه مناطق برفی، سفید است. این سفیدی حاصل از نمک، به عقیدهٔ عده‌ای علت نامگذاری بیاضه بوده‌است. توضیح آن که بیاض در عربی به معنی سفید است.

[ویرایش] معماری

معماری سبک قدیم که حدوداً رو به نابودی است، خانه‌های قدیمی با حوضهای بزرگ، ایوانهایی با طاق بلند که در تابستان خنک هستند، و داردای اتاقهای زمستانی و تابستانی هستند. که مصالحش عموما خشت است.

[ویرایش] نامهای دیگر روستا

نام اصلی این روستا پیاده بوده که ملایان محلی در دوره پس از اسلام به آن شکلی عربی داده و بصورت بیاضه نوشته اند. مردم محل همواره روستای خود را پیاده می‌نامند. گونه‌های نام روستا:

بیاضیه (اطلس گیتاشناسی آن را این گونه نوشته‌است.)
بیاذق
بیادق
مفازه
پیاده
بیاذه

[ویرایش] منابع

رفیع، غلامرضا، اعتباری اندک برای مرمت ارگی کهن،همشهری،پنج شنبه، 4خرداد 1385 ، شماره 3994 ، صفحه 7، صفحه ی زادبوم
کتابچه ی معرفی روستای بیاضه

برگرفته از «http://fa.wikipedia.org../../../%D8%A8/%DB%8C/%D8%A7/%D8%A8%DB%8C%D8%A7%D8%B6%D9%87.html»