خواجه عبدالله انصاری
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
انصاری هروی. شيخ‌الاسلام، ابواسماعيل، عبداللهبن ابی‌منصور محمد معروف به پير هرات و پير انصار و خواجه عبدالله انصاری. دانشمند و عارف بود. وی از اعقاب ابوايوب انصاری است. مادرش از مردم بلخ بود و عبدالله خود در هرات متولد شد و از كودكی زبانی گويا و طبعی توانا داشت چنانكه شعر پارسی و تازی را نيكو می‌سرود و در جوانی در علوم ادبی و دينی و حفظ اشعار عرب مشهور بود و مخصوصاً در حديث قوی بود و امالی بسيار داشت و در فقه روش امام حنبل را پيروی می‌كرد. وی در تصوف از شيخ ابوالحسن خرقانی تعليم گرفت و جانشين او بود. محل اقامتش بيشتر در هرات بود و در آنجا تا پايان زندگانی بتعليم و ارشاد اشتغال داشت. انصاری شعر می‌سرود وليكن بيشتر شهرت وی بجهت رسالات و كتب مشهوری است كه تأليف كرده است و از آن جمله است ترجمهء املاء طبقات‌الصوفيهء سلمی بلهجهء هروی و تفسير قرآن كه اساس كار ميبدی در تأليف كشف‌الاسرار قرار گرفته است. از رسائل منثور او كه بنثر مسجع نوشته مناجات‌نامه، نصايح، زادالعارفين، كنزالسالكين، قلندرنامه، محبت‌نامه، هفت‌حصار، رسالهء دل و جان، رسالهء واردات و الهی‌نامه را می‌توان نام برد. تولد انصاری به سال 396 ه. ق. / 1006م. و مرگ وی به سال 481 ه. ق. / 1088م. بوده است.
