شیبکوه (هرمزگان)
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
شیبکوه منطقهٔ گسترده‌ای است در جنوب ایران و امروزه یکی از بخش‌های شهرستان بندر لنگه در استان هرمزگان است.
این منطقهٔ وسیع شامل شهرها و دهستانها و صدها روستای آباد است.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] شیبکوه دردوران قدیم
در دوران قدیم منطقه شیبکوه به چهار قسمت تقسیم شده بوده و زیر نفوذ چهار قبیله عرب، بوده‌است. این قبائل عربی در سده دهم یا نهم هجری قمری از شبه جزیره عربستان به منطقه «شیبکوه» هجرت کرده بودند.
[ویرایش] قبائل عرب وحکمرانی منطقة
هر کدام از این قبائل چهارگانه بر گوشه‌ای از این منطقه وسیع حاکم بودند که به شرح زیر است:
- قبیله آل علی یا(آل مُعلی) بر قسمت شمالی شیبکوه حاکم بودند که شامل دهستانهای وسیعی بود.
- قبیله بنی البشر قسمت جنوبی شیبکوه را تحت نفوذ خود داشتند.
- قبیله آل عبیدل بر قسمت غربی شیبکوه حاکم بودند.
- قیبله آل عبیدل اما این قبیله قمست شرقی شیبکوه تحت نفوذ داشتند.
این چهار گوشه از منطقهٔ گسترده ((شیبکوه)) شامل دهستانها و روستاهای بزرگ و کوچک بوده که قسمت زیادی از آن روستاها به همان نام پیشین خود باقی مانده‌است. مرکز رئیسی منطقه «شیبکوه» در آن دوران بندر چارک بوده. البته به مرور زمان و گذشت دوران این حکومات برچیده می‌شود، و منطقهٔ شیبکوه از جانب دولت و تقسیمات کشوری به بخش‌های مختلف تقسیم می‌شود.
[ویرایش] منابع
- الوحیدی الخنجی، حسین بن علی بن احمد، «تاریخ لنجه» ، چاپ دوم، دبی: دار الأمة للنشر والتوزیع، ۱۹۸۸ میلادی.
- محمد صدیق ، عبدالرزاق، «صهوة الفارس فی تاریخ عرب فارس» ، چاپ اول ، شارجه: چاپ خانه المعارف، ۱۹۹۳ میلادی.
- العصیمی ، محمد بن دخیل، «عرب فارس» ، چاپ اول، دمام (عربستان سعودی): انتشاراتی الشاطیء الحدیثة، ۱۴۱۸ هجری قمری.
- حاتم ، محمد بن غریب، «تاریخ عرب الهولة» ، چاپ اول، قاهره: دارالعرب للطباعة والنشر والتوزیع، ۱۹۹۷ میلادی.
|
|
 |
|---|---|
| ار میله | البهامنه | باوردان | بندر چارک | بوالعسکر | بو جبرائیل | باغوه | بوجراش | جادنی | جبریه | جزه | جفر طیور | چیرو | دهنو مراغ | دهنو میر | رستمی | دراویش | رستاق | سه کنار | سکروه | شیبکوه | طاحونه | طویری | عرمکی | علفدان | غدیر صابری | غدیر جبلی | کوغان | کلات | گرزه | گریشه | گلشن | لشتانی | لاور نادردون | مراغ | مقام (دهستان) | مرباغ | مکاحیل | نخل میر | نخیلوه | نخل خلفان | نخل جمال | |
