غیبت کبری
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
به اعتقاد شیعیان دوازده امامی غیبت کبری به زمانی گفته می‌شود که امام زمان از نظرها پنهان است، اما موجودات از فیض وجود امام بهره‌مندند. این غیبت از سال ۳۲۹ (قمری) و پس از غیبت صغری اآغاز شده است و برای مدتی نامعلوم ادامه دارد. در پایان این دوران به خواست خدا وی در مکه در کنار خانه کعبه ظهور کرده، برای برقراری عدل و برپایی شریعت اسلام قیام می‌کند.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] رابطه شیعیان و امام در دوران غیبت کبری
شیخ صدوق در «کمال الدین» از جابر بن عبدالله انصاری روایت می‌کند:
وی از پیامبر پرسید: آیا شیعه از وجود قائم در مدت غیبتش بهره‌مند می‌شود؟ پیامبر فرمود:«آری قسم به خداوندی که مرا به پیامبری مبعوث گردانیده، آنها از وجود او منتفع می شوند و از نور ولایتش در طول غیبت طلب روشنی می‌کنند، چنانکه از آفتاب پشت ابر استفاده می‌کنند.»(مجلسی، بحارالانوار، ج ۱۳ ص ۸۴۶)
اسحاق بن یعقوب از دانشمندان برجسته شیعه می‌باشد، که در روزگار نیابت محمد بن عثمان، نامه‌ای را در اختیار او قرار داده بود. در این نامه سوال شده بود که:«در زمان غیبت،مردم چگونه از وجود امام زمان خویش بهره مند می شوند؟» امام زمان جواب نامه او را چنین داده بود: ... فایده‌ای که مردم در زمان غیبت از وجود من می برند، مانند استفاده آنان از نور خورشید است که ابر، آن را از نظر ها پنهان ساخته است.»(او می‌آید: ۹۵)[1]
[ویرایش] حجت در دوران غیبت کبری
در زمان غیبت امام زمان دیگر نائب خاص و نماینده‌ای مشخص وجود ندارد، تا مردم از طریق او با امام مرتبط شوند. در این دوران دانشمندان پرهیزکار و وارسته شیعه بعد از غیبت طولانی امام زمان (عج)، به عنوان نایب عام او به هدایت و ارشاد مردم خواهند پرداخت.
فرمان امام زمان در مورد پیروی مردم از دانشمندان دینی در روزگار غیبت اینگونه است:
«در کار ها و حوادثی که بعد از این برای شما مردم پیش خواهد آمد و ممکن است که خیر و شر خویش را ندانید، به گویندگان گفتار و احادیث ما خاندان رسالت، که حجت من بر شما هستند و من نیز حجت خدا بر ایشان می باشم، مراجعه کنید.»(وسائل الشيعة ج ۱۸ ص ۱۰۱ حديث ۹)
رشد عقلی و ایمانی مردم، که سالها به طول خواهد انجامید، زمینه اصلی بهره وری آنان از امام زمان خواهد بود. آنگاه که قابلیت فکری و ایمانی انسان‌ها به اندازه‌ای از رشد خویش برسد و چشم دلشان به گونه‌ای روشن شود که بتوانند خورشید وجود امام زمان را نظاره کنند، بیگمان او را خواهند دید.[نیاز به ذکر منبع][ویرایش] پاورقی
- ^ این مطلب را قطب‌الدین راوندی از کلینی و او از اسحاق بن یعقوب نقل می‌کند.(مجلسی، بحارالانوار، ج ۱۳ صص ۸۴۵و ۸۴۶)
[ویرایش] منابع
- مجلسی، محمد باقر؛ مهدی موعود (بحار الانوار، جلد ۱۳)؛ ترجمه: علی دوانی؛ناشر: دارالکتب الاسلامیه
[ویرایش] جستارهای وابسته
[ویرایش] پیوند به بیرون
