Alexander Graham Bell
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Alexander Graham Bell (3 de marzo de 1847-2 de agosto de 1922) foi un científico e inventor escocés, considerado o primeiro inventor do teléfono, aínda que isto chegou a ser polémico, con xente demandando que Antonio Meucci fora o inventor verdadeiro (en xuño de 2002, a Cámara de Representantes dos Estados Unidos de representantes aprobou un acordo simbólico que recoñecía oficialmente a Meucci polas súas contribucións á invención do teléfono). Outros indican a Elisha Gray, o fundador da Western Electric Manufacturing Company. (cada un destes homes inventou pola súa conta un teléfono). Bell foi tamén responsable de avances importantes na tecnoloxía da aviación.
Profesor na Universidade de Bostón, e coa axuda do seu colaborador Thomas Watson, e o patrocinio dos pais de George Sanders e Mabel Hubbard (con quen casaría o 11 de xullo de 1877), inventou o teléfono, un aparello para transmitir o son a longas distancias, grazas á transformación do son en impulsos eléctricos, patentado o 7 de marzo de 1876.
En 1880, Bell recibiu o premio Volta da Academia Francesa de Ciencias. Investiu o diñeiro obtido con este premio (50 mil francos) no desenvolvemento dun novo proxecto, o fotófono, en colaboración con Charles Sumner Tainter. O invento intentaba transmitir o son utilizando un raio de luz, un precursor da fibra óptica. Tamén traballou nun dos primeiros sistemas de gravación de sons coñecido, baseado en imprimir un campo magnético para reproducir sons. A idea foi abandonada ao non poderse construír un prototipo; con todo, os principios básicos atoparían aplicacións prácticas case un século máis tarde, nas cintas magnéticas e as computadoras.
En 1882, Bell obtivo a cidadanía de Estados Unidos por naturalización. Foi fundador, en 1888, da National Geographic Society, da que foi o seu segundo presidente.
