Gelelektroforese
Gelelektroforese is een scheidingstechniek die moleculen onder invloed van een elektrisch veld laat bewegen in een gel. Negatief geladen moleculen bewegen naar de positieve pool (kathode) toe. Hoe groter de molecule, hoe trager ze zal bewegen (migreren); hoe kleiner, des te sneller ze zal bewegen.
Deze moleculen kunnen zowel eiwitten als DNA-fragmenten zijn.
De gel kan uit polyacrylamide bestaan (PAGE = poly acryl amide gel electrophoresis)
Praktisch:
- Na het maken van de gel op basis van poeder en water, wordt de gel in een reservoir gelegd met een bufferoplossing. Het te scheiden mengsel wordt in de uitsparingen t.h.v. de anode in de gel geïnjecteerd en de spanning wordt aangelegd. Ideaal laat men de spanning aan totdat de snelste (kleinste) moleculen zich ongeveer volledig door de gel een weg gebaand hebben.
- Om de moleculen zichtbaar te maken, kan men gebruikmaken van zilverkleuring, Coomassieblauw, SYBR® Green of ethidiumbromide in combinatie met UV-licht. Bij radioactieve moleculen kan men de visualisatie met een fotofilm doen.
- Door in andere rijen (lanes) gebruik te maken van mengsels waarvan de samenstelling bekend is, kan men de fragmentgrootte bepalen. Bekende mengsels zijn vaak baseparenladders. De fragmenten hierin hebben allemaal een bepaalde lengte, bijvoorbeeld 50bp. Dit wordt gedaan om de fragmentgroottes van monsters te bepalen, maar ook om te kijken of er wel daadwerkelijk wat door de gel heeft gelopen.
