Isten, áldd meg a magyart

Isten, áldd meg a magyart is het volkslied van Hongarije. De tekst werd geschreven door Ferenc Kölcsey, de muziek is van Ferenc Erkel. Het werd als volkslied aangenomen in 1844 en het eerste couplet wordt gezongen bij officiële gelegenheden.

Jó kedvvel, bőséggel,

Nyújts feléje védő kart,

Ha küzd ellenséggel;

Bal sors akit régen tép,

Hozz rá víg esztendőt,

Megbűnhődte már e nép

A múltat s jövendőt!

Őseinket felhozád

Kárpát szent bércére,

Általad nyert szép hazát

Bendegúznak vére.

S merre zúgnak habjai

Tiszának, Dunának,

Árpád hős magzatjai

Felvirágozának.

Értünk Kunság mezein

Ért kalászt lengettél,

Tokaj szőlővesszein

Nektárt csepegtettél.

Zászlónk gyakran plántálád

Vad török sáncára,

S nyögte Mátyás bús hadát

Bécsnek büszke vára.

Hajh, de bűneink miatt

Gyúlt harag kebledben,

S elsújtád villámidat

Dörgő fellegedben,

Most rabló mongol nyilát

Zúgattad felettünk,

Majd töröktől rabigát

Vállainkra vettünk.

Hányszor zengett ajkain

Ozman vad népének

Vert hadunk csonthalmain

Győzedelmi ének!

Hányszor támadt tenfiad

Szép hazám, kebledre,

S lettél magzatod miatt

Magzatod hamvvedre!

Bújt az üldözött, s felé

Kard nyúlt barlangjában,

Szerte nézett s nem lelé

Honját e hazában,

Bércre hág és völgybe száll,

Bú s kétség mellette,

Vérözön lábainál,

S lángtenger fölette.

Vár állott, most kőhalom,

Kedv s öröm röpkedtek,

Halálhörgés, siralom

Zajlik már helyettek.

S ah, szabadság nem virul

A holtnak véréből,

Kínzó rabság könnye hull

Árvák hő szeméből!

Szánd meg Isten a magyart

Kit vészek hányának,

Nyújts feléje védő kart

Tengerén kínjának.

Bal sors akit régen tép,

Hozz rá víg esztendőt,

Megbűnhődte már e nép

A múltat s jövendőt!

God, zegen de Hongaren

Met goede zin en overvloed,

Reik hun uw beschermende arm,

Als ze strijden met de vijand;

Lang verscheurd door een kwaad lot,

Breng hun nu een blijde tijd,

Dit volk heeft reeds geboet

Voor het verleden en de toekomst!

Onze voorvaderen bracht U

Naar de heilige toppen van de Karpaten,

Door U werd een mooi vaderland gewonnen

Voor 't nageslacht van Bendegúz.

En waar de golven ruisen

Van de Tisza en de Donau,

De dappere telgen van Árpád

Zullen er tot bloei komen.

Omwille van ons op de Koemaanse velden

Deed U de aren wiegen,

De wijnranken van Tokaj

Deed U van nectar druipen.

Dikwijls plantte U ons vaandel

Op de schansen van de wilde Turken,

En Mátyás' grimmige leger tergde

De trotse burcht van Wenen.

Maar helaas, om onze zonden

Ontstak Uw borst in toorn,

En U sloeg met Uw bliksem

In uw bulderende wolken,

De pijlen der plunderende Mongolen

Bracht U nu eens over ons,

En 't slavenjuk der Turken

Namen wij dan weer op onze schouders.

Hoe vaak niet klonk op de lippen

Van Osmans woeste volk

Op de botten van ons verpletterd leger

Een overwinningslied!

Hoe vaak stonden Uw zoons,

Mijn vaderland, op tegen Uw borst,

En werd U omwille van Uw telgen

Tot dier graftombe!

De vluchteling verborg zich en tot hem

Strekte zich het zwaard in zijn grot,

Overal keek hij maar hij vond niet

Zijn thuis in het vaderland,

Toppen besteeg hij, in dalen trad hij neder,

Smart en wanhoop naast hem,

Plassen bloed onder zijn voeten,

Boven hem een zee van vuur.

Er stond een burcht, nu slechts een puinhoop,

Geluk en blijdschap vervlogen,

Doodskreten en geweeklaag

Hebben hun plaats ingenomen.

En ach, vrijheid bloeit niet

Uit het bloed van de doden,

De tranen der kwellende slavernij stromen

Uit de vurige ogen der wezen!

God, erbarm U over de Hongaren

Getroffen door rampspoed,

Reik hun Uw beschermende arm

Op hun zee van kwelling.

Lang verscheurd door een kwaad lot,

Breng hun nu een blijde tijd,

Dit volk heeft reeds geboet

Voor het verleden en de toekomst!

Categorieën: Volkslied | Hongarije

See also ebooksgratis.com: no banners, no cookies, totally FREE.

Isten, áldd meg a magyart

Views

Navigatie

Informatie

Zoeken

in andere talen