Loverboy
Een Loverboy is een in Nederland en België veel gebruikte benaming voor een type pooier die meisjes via verleidingstactieken inpalmt om hen op den duur in de prostitutie uit te buiten. Buiten Nederland en België is deze benaming niet gebruikelijk, hoewel deze ook in Duitsland ingang lijkt te vinden (zie "Lagebild Menschenhandel Nordrhein-Westfalen 2004"[1]). Mensenhandelaren en pooiers gebruiken over de hele wereld vaak romantische manipulatie om vrouwen en meisjes in de prostitutie te brengen of te houden.[2] Loverboys zijn nagenoeg altijd knappe jonge Marokkaanse of Turkse mannen die het hebben voorzien op kwetsbare minderjarige blanke Nederlandse meisjes.
Inhoud |
[bewerk] Werkwijze
Het ideale slachtoffer voor een loverboy is een jong mooi meisje, dat weinig of geen ervaring met relaties heeft. De loverboy versiert het meisje, verwent haar, en zorgt dat ze verliefd op hem wordt. Wanneer hij haar vertrouwen voldoende gewonnen heeft, tracht hij haar los te weken van haar omgeving. Dit kan hij bijvoorbeeld doen door haar over te halen met hem op vakantie te gaan, samen te wonen, of een breuk met haar ouders uit te lokken. Vaak probeert hij haar mee te nemen naar het buitenland.
Op een gegeven moment, wanneer het meisje afhankelijk genoeg van de loverboy is, moet het meisje geld voor deze jongen verdienen door als prostituee te gaan werken. De loverboy zal het eerst proberen door misbruik van haar vertrouwen te maken. Hij kan bijvoorbeeld zeggen "dat hij schulden heeft bij een of andere crimineel die hem bedreigt". De enige manier om hiervan af te komen is betaling in natura door haar met hem naar bed te laten gaan (of met een koffer XTC naar Thailand te gaan). "Hij zou dit nooit aan haar durven vragen, maar hij ziet geen andere uitweg". Wanneer het meisje niet in deze leugens trapt, neemt de loverboy zijn toevlucht tot methoden als bedreiging, verslaafd maken, schulden claimen, of mishandeling. Zijn slachtoffer, dat vaak alle banden met haar omgeving heeft doorgesneden, kan geen kant uit.
De loverboymethode wordt vaak geassocieerd met minderjarige, in Nederland wonende slachtoffers. De verleidingsmethode wordt echter ook bij meerderjarige vrouwen toegepast en in het kader van grensoverschrijdende mensenhandel. De methode is niet nieuw, maar krijgt op dit moment veel aandacht, niet alleen in het kader van studie(mid)dagen, maar ook in het kader van voorlichting en preventie. Overigens buiten loverboys slachtoffers niet alleen uit in de prostitutie. Er zijn voorbeelden bekend van loverboys die hun slachtoffers drugs laten koerieren, leningen af laten sluiten of winkeldiefstallen laten plegen.[3]
[bewerk] Het ontstaan van het begrip 'loverboy'
In 1998 schreef journalist Robert Verkerk voor het dagblad Rijn en Gouwe een stuk over een loverboy-zaak die in Schoonhoven had gespeeld. Zedenrechercheurs noemden tegenover de journalist de daders 'loverboys'. In een ANP-stuk in 1998 heeft hij dezelfde Schoonhovens verhaal gedaan en het artikel werd een dag later door elf GPD-bladen overgenomen. Het woord 'loverboy' werd onmiddellijk overgenomen en is sindsdien niet meer uit de pers weg te denken. Het is niet meer te achterhalen hoe de zedenrechercheurs op het woord kwamen.[4]
[bewerk] Een omstreden begrip
Het begrip loverboy is omstreden. In opdracht van de gemeente Amsterdam deed het Willem Pompe Instituut in 2004 onder leiding van criminoloog Frank Bovenkerk onderzoek naar het loverboy-fenomeen in Amsterdam. Volgens deze onderzoekers geeft de empirische werkelijkheid er geen aanleiding toe het probleem van de loverboys apart te benoemen. Binnen de wereld van prostitutie en souteneurs komt sinds jaar en dag en overal ter wereld de figuur voor van de pooier die jonge vrouwen verleidt om ze in de prostitutie te brengen.
Het zijn goeddeels vreselijke tronies: harde koppen met rafelige matjes in de nek en gouden kettingen om de hals en voldoen niet aan het stereotiepe beeld van de knappe jongen. De onderzoekers verbazen zich erover dat deze mannen door sommige meisjes ooit ‘loverboys’ zijn genoemd. Zij concluderen dat het begrip loverboy is ontsproten aan de romantische fantasie van meisjes die zich van hun souteneurs los willen maken en die bij de hulpverlening een willig oor vinden. Vanuit overwegingen van behandeling is goed te begrijpen dat hulpverleners de interpretatie van de meisjes volledig accepteren.
De publiciteit en het publieke vertoog die rond het probleem van de loverboys zijn ontstaan, worden echter gedomineerd door hun slachtofferperspectief. Dit staat een goed begrip in de weg. Het gaat hier om perverse relaties tussen mannen en vrouwen die ieder hun eigen aandeel hebben in het ontstaan en bestendigen van prostitutieactiviteiten.[5]
[bewerk] Dader-profiel
- 89% van de daders is allochtoon
- 37% van de daders is Marokkaan
- leeftijd tussen de 20 en 30 jaar
- opleiding is alleen middelbare school
- sociaal vaardig (vlotte babbel)
- op jonge leeftijd al begonnen met criminele carrière
(uit 'Loverboys: feiten en cijfers, een quick scan' door Anke van Dijke en Linda Terpstra)
[bewerk] Slachtoffer-profiel
- 64% van de slachtoffers is 18 tot 24 jaar met vaak voorafgaande slechte sociale ervaringen met familie en anderen.
[bewerk] Aantallen
Het Willem Pompe Instituut stelde vast dat er op de Wallen op een doordeweekse avond twintig Hollandse meiden onder dwang van pooiers achter de ramen zitten. In het weekend zijn dat er vijftig. Loverboys zijn vaak actief in de raamprostitutie en opvallend vaak in Amsterdam (ongeveer een kwart van de slachtoffers wordt tewerkgesteld in Amsterdam, zie "Loverboys: feiten en cijfers, Een quick scan" door Anke van Dijke en Linda Terpstra).
Nederlandse raamprostituees zijn oorspronkelijk vaak door een verliefdheidsrelatie in de prostitutie terecht gekomen. Veel van de meisjes werken nu echter zelfstandig (met een ander, zelfgekozen vriendje op de achtergrond), ze zijn van souteneur gewisseld of ze zijn van de een op de ander overgedaan.[6][7]
Ook bij buitenlandse slachtoffers van mensenhandel worden vaak loverboy-technieken gebruikt. In totaal wordt in ongeveer 40% van de opsporingsonderzoeken naar mensenhandel bij de slachtoffers schijnliefde gebruikt als middel om hen in de prostitutie te brengen of te houden. Bij buitenlandse mensenhandel is dat ongeveer 30%, bij binnenlandse mensenhandel ongeveer 70%.[8] De Stichting Tegen Vrouwenhandel registreert de laatste jaren steeds meer Nederlandse slachtoffers van mensenhandel. In 2005 hadden 98 (23%) van de 424 geregistreerde slachtoffers van mensenhandel de Nederlandse nationaliteit.[9]
[bewerk] Externe links
- http://www.lover-boy.nl/
- http://www.volkskrant.nl/binnenland/1109225122290.html - artikel in de Volkskrant met een dader-profiel en statistieken
(PDF) ‘Loverboys’ of modern pooierschap in Amsterdam door Frank Bovenkerk, Marion van San, Miranda Boone, Tim Boekhout van Solinge en Dirk J. Korf- (PDF) Eerste rapportage van de Nationaal Rapporteur Mensenhandel
- (PDF) Tweede rapportage van de Nationaal Rapporteur Mensenhandel
- (PDF) Derde rapportage van de Nationaal Rapporteur Mensenhandel
- (PDF) Vierde rapportage van de Nationaal Rapporteur Mensenhandel
- (PDF) Manifest Platform Organisatie Opvang Prostitutie
