Lu Xun
Lu Xun (鲁迅, pseudoniem van Zhou Shuren 周树人, 25 september 1881 - 19 oktober 1936) was één van de beroemdste Chinese schrijvers van de twintigste eeuw, en ook één van de eerste schrijvers die schreef in een taal die dicht bij de Chinese spreektaal stond, in plaats van in het klassiek Chinees. Zijn verhalen en essays waren vaak zeer kritisch. Hij schreef vele verhalen, vertalingen en essays, maar is tegenwoordig vooral nog bekend om zijn verhalen.
[bewerk] Biografie
Lu Xun werd in 1881 in Shaoxing in de provincie Zhejiang geboren als Zhou Shuren 周树人. Zijn familie behoorde tot de gentry, was oorspronkelijk behoorlijk rijk, maar door de mislukte carrière van Lu Xuns grootvader Zhou Fuqing verloor de familie zowel haar rijkdom als haar respect.
Lu Xun ging naar een van de beste scholen in Shaoxing, en later naar de Marineacademie in Nanking. Hier leerde hij Engels en Duits, en maakte hij bovendien kennis met westerse wetenschap en ideeën. In 1902 ging Lu Xun naar Japan, waar hij na Japans te hebben geleerd medicijnen ging studeren aan de Sendai-universiteit. Dat bleek geen goede keus, en na een jaar ging Lu Xun terug naar Tokio. Hij besloot dat het belangrijker was 'gedachten te genezen' dan lichamen, en werd schrijver.
In 1906 trouwde Lu Xun in Shaoxing met Zhu An, maar dit was een gearrangeerd huwelijk, van liefde of enig huwelijksleven was geen sprake.
Vanaf 1906 publiceerde Lu Xun in Tokio, soms in samenwerking met zijn jongere broer Zhou Zuoren, verschillende essays en vertalingen. Deze werden echter geen succes.
In 1909 kwam Lu Xun terug naar China, waar hij lesgaf in Hangzhou en Shaoxing. Na de revolutie in 1911 werd hij ambtenaar bij het Ministerie van Onderwijs, aanvankelijk in Nanking, later in Peking. Zijn eerste baas was Cai Yuanpei, die later rector werd van de Universiteit van Peking.
Het was samen met mensen van deze universiteit dat Lu Xun één van zijn beroemdste verhalen publiceerde, Dagboek van een gek. Vanaf die tijd publiceerde hij vele verhalen, essays en vertalingen, en werd hij steeds beroemder. Lu Xuns verhalen en essays waren vaak zeer maatschappijkritisch. Naast het schrijven gaf Lu Xun les op de Universiteit van Peking, en was hij redacteur van verschillende literatuurtijdschriften.
Hoewel hij nooit van Zhu An was gescheiden, leefde Lu Xun vanaf 1927 samen met Xu Guangping, zij werd al snel als zijn vrouw beschouwd.
Door zijn revolutionaire ideeën werd het in 1926, toen de stad in handen viel van de krijgsheer Zhang Zuolin, te gevaarlijk voor Lu Xun om in Peking te blijven. Via Xiamen en Kanton kwam hij uiteindelijk in Sjanghai terecht, waar hij veilig was in de buitenlandse concessies. Hier bleef hij tot zijn dood.
Vanaf 1926 steunde Lu Xun de Chinese Communistische Partij, hoewel hij er nooit lid van is geworden. Destijds werd China bestuurd door de Kwomintang, Lu Xun was openlijk dissident, maar werd door zijn bekendheid beschermd.
Lu Xun stierf in 1936 in Sjanghai aan tuberculose. Over zijn doodskist was een doek gedrapeerd waarop stond 'de ziel van de natie', duizenden woonden zijn begrafenis bij.
Na zijn dood is Lu Xun door de communistische partij geheel verheerlijkt, hoewel het niet onaannemelijk is dat Lu Xun, die de oude Chinese maatschappij en de Kwomintang bekritiseerde, ook de communistische regering zou hebben bekritiseerd als hij langer geleefd zou hebben.
[bewerk] Bibliografie
Enige verhalen:
- 1918 - Dagboek van een gek (狂人日記 Kuangren riji)
- 1919 - Kong Yiji (孔乙己)
- 1919 - Medicijnen (药 Yao)
- 1920 - Het ware verhaal van A Q (阿Ｑ正傳 A Q zheng zhuan)
Enige boeken:
[bewerk] Bronnen
- Lu Xun, The New Year Sacrifice and Other Stories (Hongkong: The Chinese University Press, 2002), voorwoord.
- biografietje op geledraak.nl
