Nationaal-Religieuze Partij

Dit artikel maakt deel uit van de serie:
Politiek in Israël

President van Israël
- Moshe Katsav
Premier van Israël
- Ehud Olmert
Parlement van Israël
- Knesset
Regering van Israël
Politieke partijen
Israëlische parlementsverkiezingen
- 2006
- 2003
- 1999

Logo van de Nationaal-Religieuze Partij

De Nationaal-Religieuze Partij (Hebreeuws: מפלגה דתית-לאומית - Miflagah Datit Le'Umit, kortweg Mafdal מפד"ל) is een Israëlische politieke partij.

Mafdal rekruteert haar aanhanger vooral onder religieus-zionistische modern-orthodoxe joden.

Inhoud

1 Ontstaan
2 Nieuwe generatie
3 Opkomst religieuze partijen
4 Israëlisch-Palestijns conflict
5 Standpunt inzake sociaal welzijn
6 Israëlische parlementsverkiezingen van 2006
7 Voorzitter
8 Knessetleden na de verkiezingen van 2003
9 Zetelaantallen 1992-heden
10 Zie ook:
11 Externe link:

[bewerk] Ontstaan

De Nationaal-Religieuze Partij ontstond in 1956 na de vereniging van Mizrachi, een orthodox-Joodse partij, en haar arbeidersbeweging, Hapoel Hamizrachi. De oprichters van de Nationaal-Religieuze Partij (Mafdal) waren Yosef Burg en Haim Moshe Shapira. De nieuwe partij richt zich sindsdien op de uitbouw van een reliieuze, orthodox-Joodse staat. Tot 1977 maakte Mafdal deel uit van coalities die werden gedomineerd door de Israëlische Partij van de Arbeid (Avoda). Deze langdurige verbintenis met de Partij van de Arbeid wordt wel de Historische Liga genaamd (הברית ההיסטורית). Voor de Partij van de Arbeid was Mafdal een weinig veeleisende coalitiepartner: Het eiste het handhaven van de speciale (religieuze) wetgeving, het laten voortbestaan van de religieuze scholen, verbod op het verkopen van niet-Kosher eten en het stipt onderhouden van de Sabbat.

[bewerk] Nieuwe generatie

In de jaren '60 groeide de invloed van een nieuwe, jonge generatie ("De Jeugdigen", הצעירים) binnen Mafdal. Zij eisten dat de partij zich meer zou bezighouden met economische en sociologische vraagstukken. Ook stelden zij de coalitie met de Partij van de Arbeid ter discussie. Na de Zesdaagse oorlog (1967), waarbij het Israëlisch leger grote stukken buitenlands grondgebied annexeerde, ontwikkelde de partij zich in messiaanse richting. Tot die tijd was Mafdal niet of nauwelijks geïnteresseerd in de territoriale vergroting van de Staat Israël, maar na de Zesdaagse oorlog streefde de partij naar het behoud van de veroverde gebieden. Men kan zeggen dat Mafdal aan het einde van jaren '60 van gematigde partij was opgeschoven naar een nationalistische partij.

[bewerk] Opkomst religieuze partijen

Aan het einde van de jaren '70 en het begin van de jaren '80 ontstonden er in Israël nieuwe religieuze partijen. In 1981 werd het zetelaantal van Mafdal in de Knesset gehalveerd tot zes. Dit zetelverlies ging o.a. ten koste van Tami, een Sefardisch Joodse partij. Later ontstonden Shas (Sefardisch joods) en het Verenigd Torah Jodendom (Askenazisch Joods) die succesen boekten. Overigens staat Mafdal open voor zowel Askenazische Joden als Sefardische Joden.

In 1986 ging Mafdal met Likoed regeren (kabinet-Shamir), in 1992 ging Mafdal in de oppositie, maar trad in 1996 opnieuw toe tot een Likoed-regering (kabinet-Netanyahu). In 2001 trad Mafdal niet toe tot het eerste kabinet-Sharon, maar in 2003 tot het tweede kabinet-Sharon.

Omdat Mafdal Religieus-Zionistisch is, betekent dit dat ze deel uitmaakt van de Zionistische beweging. Hierin onderscheidt het zich van niet- of anti-Zionistische religieuze partijen, zoals Shas en het Verenigde Torah Jodendom. Mafdal is ook niet theocratisch en erkent dat Israël een democratie is en dat moet blijven.

[bewerk] Israëlisch-Palestijns conflict

In het Israëlisch-Palestijns conflict neemt Mafdal een Joods-nationalistisch standpunt in. Volgens Mafdal mag er binnen de huidige grenzen van Israël geen Palestijnse Staat worden gevestigd. Mafdal wil geen enkele buitenlandse autoriteit op Israëlisch grondgebied toestaan.

Mafdal probeert, net als sommige andere Joods-nationalistische en Joods-religieuze partijen, op religieuze gronden haar standpunten omtrent de huidige omvang van de Staat Israël te rechtvaardigen. Volgens hen behoren de historische landen Judea en Samaria, die in de Bijbelsse tijden tot het Koninkrijk Israël en het Koninkrijk Juda behoorden, ook tot de moderne staat Israël. Mafdal wil ook de Joodse nederzettingen (Israël) die zich op het gebied van de Palestijnse Autoriteit bevinden handhaven. Veel Mafdal-leden in de Knesset zijn (kinderen van) bewoners van nederzettingen.

[bewerk] Standpunt inzake sociaal welzijn

Mafdal gelooft dat de staat en maatschappij voor de zwakkeren en armen in de samenleving moet zorgen. Zevulum Orlev, voorheen minister van Arbeid en Sociale Zaken was pleitbezorger van een aanpak van armoed van staatswege.