Nationale Grondwetgevende Vergadering
De Nationale Grondwetgevende Vergadering (Frans: Assemblée nationale constituante) was het eerste verkozen parlement van Frankrijk, opgericht na de Franse revolutie van 1789 maar reeds op 1 oktober 1791 vervangen door de Wetgevende Vergadering (Assemblée législative).
Het overleg binnen de traditionele Staten-Generaal was op 6 mei 1789 in een impasse terechtgekomen. Het was daarom dat de derde stand het hele lichaam effectiever wilde maken: de leden van de derde stand ontmoeten elkaar vanaf 11 mei op een plek afgezonderd van de rest en noemden zichzelf de Communes. Op 12 juni nodigden de Communes de anderen uit om zich bij hen te voegen: sommige leden van de geestelijkheid namen de uitnoding de volgende dag aan. Op 17 juni riepen ze zichzelf uit tot Nationale Vergadering. Dit werd bij stemming besloten. De uitslag was 490 stemmen voor tegen 90 tegen. Op 19 juni voegde de rest van de geestelijkheid zich bij de vergadering. Een wetgevende en politieke agenda ontvouwde zich.
Na verscheidene pogingen van Lodewijk XVI en de adel om samenkomsten van de gedelegeerden te verhinderen verhuisden ze naar een kaatsbaan op 20 juni, en zwoeren de Eed op de Kaatsbaan. Omdat Lodewijk er in faalde de gedelegeerden uiteen te jagen erkende hij de vergadering (27 juni 1789). De adel sloot zich bij de vergadering aan, die op 9 juli de naam veranderde in Nationale Grondwetgevende Vergadering en begon te functioneren als een regerend orgaan en een grondwetgever.
Na de wisselvalligheid van twee revolutionaire jaren te hebben overleefd hief de Nationale Grondwetgevende vergadering zich op 30 september 1791 op. De volgende dag nam de Wetgevende Vergadering de lopende regie over de voortdurende Franse Revolutie over.
