Śnieżyca wiosenna

Z Wikipedii

Śnieżyca wiosenna

Systematyka
Domena	jądrowce
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	naczyniowe
Nadgromada	nasienne
Gromada	okrytonasienne
Podgromada	Magnoliophytina
Klasa	jednoliścienne
Podklasa	liliowe
Nadrząd	liliopodobne
Rząd	amarylkowce
Rodzina	amarylkowate
Rodzaj	śnieżyca
Nazwa systematyczna
Leucojum vernum L.

Śnieżyca wiosenna (Leucojum vernum, Leucoium vernum) - gatunek byliny należący do rodziny amarylkowatych. Występuje w stanie dzikim w środkowej i południowej Europie z wyjątkiem obszaru śródziemnomorskiego. Śieżyca wiosenna występuje zwykle w dużych populacjach, liczących kilkaset do kilu tysięcy egzemplarzy. Na krańcach zasięgu występowania trafiają się stanowiska, na których liczebność rośliny jest niewielka. W Polsce rośnie w Sudetach, Karpatach sczególnie obficie w Bieszczadach na wysokości 530-1180 m n.p.m. Jako roślina typowo reglowa poza terenami górskimi występuje rzadko, tylko na Nizinie Śląskiej i w południowej Wielkopolsce. Koło Poznania powstał rezerwat gdzie można obserwować tą roślinę w jej naturalnym środowisku.

[edytuj] Charakterystyka

Pokrój: Roślina o wysokości do 30 cm.
Łodyga: Delikatna.
Liście: Odziomkowe 2-3 (rzadko cztery), równowąskie, o zaokrąglonym wierzchołku, szerokości 4-13 mm.
Kwiaty: Jeden, rzadko dwa na szczycie łodygi, dzwonkowaty, pachnący, zwieszony. Działki okwiatu jednakowej długości, białe z żółtozieloną plamką pod szczytem. Precików sześć, słupek dolny o silnie zgrubiałej szyjce. Kwitnie nawet w lutym, wśród sniegu, w marcu i w kwietniu.
Owoce: Mięsista, kulista torebka.
Korzeń: Cebula kulista.
Biotop: Lasy łęgowe, zespół olszynki karpackiej oraz kwaśne i wilgotne łąki. Wilgotne lub mokre gleby brunatne i mady próchnicze o odczynie kwaśnym do zasadowego.