Antoni Padewski
Z Wikipedii
Święty Antoni Padewski (ur. 1195 w Lizbonie - zm. 13 czerwca 1231 w Arcella koło Padwy) - włoski teolog, franciszkanin, pochodzenia portugalskiego. Święty katolicki, patron osób i rzeczy zaginionych. Jego proces kanonizacyjny jest najkrótszym w historii kościoła katolickiego. Został kanonizowany 30 maja 1232 przez papieża Grzegorza IX, a w roku 1946 papież Pius XII ogłosił go doktorem Kościoła.
Ochrzczono go imieniem Ferdynand. Przed 20 r.ż. wstąpił do zakonu Kanoników Regularnych św. Augustyna. W 1219 otrzymał święcenia kapłańskie. W 1220 wstąpił do zakonu franciszkanów (Zakon Braci Mniejszych) i przyjął imię Antoni. Udał się do Włoch. Studiował Pismo Święte, udzielał się w pracy duszpasterskiej i kaznodziejskiej. Jego kazania stały się sławne. Szczególny dar wymowy gromadził przy nim wielkie tłumy. W 1230 udał się do Padwy, gdzie ciężko zachorował. Zmarł w wieku 36 lat.
W Diecezji Warszawsko-Praskiej znajduje się dekanat św. Antoniego (w Mińsku Mazowieckim).
W Diecezji Sosnowieckiej znajduje się dekanat św. Antoniego ( w Dąbrowie Górniczej)
W Dąbrowie Górniczej znajduje się sanktuarium ku czci tego świętego słynące na zagłębiu Dąbrowskim z wielu cudów. Sanktuarium te jest zabytkiem tego miasta.
Od 1998 roku jest patronem miasta Jasła. Jest również patronem Rybnika.
To jest tylko zalążek artykułu biograficznego. Jeśli możesz, rozbuduj go.
