Armata czołgowa

Z Wikipedii

Armata wyszczególniona na sylwetce współczesnego czołgu.

Brytyjski Sherman Firefly z armatą 17-funtową.

Armata czołgowa - rodzaj armaty przystosowany do montowania w wieży czołgu lub innego pojazdu pancernego, służący do zwalczania innych pojazdów pancernych, a także siły żywej, budynków i umocnień.

[edytuj] Charakterystyka

Armaty takie charakteryzują się dużą długością lufy (powyżej 40 kalibrów) o gwintowanym przewodzie (zdarzaja się wyjątki, jak np. 2A46 kal. 125 mm, stosowana w większośći czołgów konstrukcji radzieckiej i rosyjskiej używanych współcześnie), a przez to wysoką prędkością wylotową pocisków, automatycznym lub półautomatycznym zamkiem oraz względnie niskim odrzutem. Współcześnie przystosowane są najczęściej do strzelania nabojami z pociskiem podkalibrowym, kumulacyjnym, rzadziej burzącym, natomiast w okresie drugiej wojny światowej zwykle były to pełnokalibrowe przeciwpancerne, odłamkowe oraz dymne.

[edytuj] Budowa

M3 Lee to ostatni produkowany seryjnie czołg wyposażony w więcej niż jedną armatę.

Typowa armata w czołgu lub pojeździe pancernym składa się z:

• lufy,
• hamulca wylotowego (współcześnie rzadziej spotykany),
• łoża,
• mechanizmu podniesieniowego (celowanie w poziomie odbywa się poprzez obrót wieży),
• kołyski,
• zamka,
• oporopowrotnika.

To jest tylko zalążek artykułu związanego z wojskowością. Jeśli możesz, rozbuduj go.