Alain Prost
Z Wikipedii
| Alain Prost | |
 |
|
| Imię i nazwisko | Alain Marie Pascal Prost |
| Kraj |  Francja |
| Urodzony | 24 lutego 1955 |
| Sukcesy | |
Alain Marie Pascal Prost (ur. 24 lutego 1955 w Lorette we Francji) to jeden z najbardziej utytułowanych kierowców Formuły 1 wszech czasów. W czasie swojej kariery w F1, która trwała od 1980 do 1993, zwyciężył w 51 Grand Prix (rekord został pobity przez Michaela Schumachera w sezonie 2001) i zdobył 4 tytuły Mistrza Świata.
Prost jest entuzjastą kolarstwa i pomaga w projektowaniu ram do rowerów francuskiej firmie Cyfac.
Spis treści |
[edytuj] Kariera
[edytuj] Wczesna
Swoją karierę rozpoczął zaraz po ukończeniu szkoły. W 1973 został Mistrzem Francji i Europy juniorów kartingu. Rok później powtórzył swój sukces w kategorii seniorów. W 1975 uległ poważnemu wypadkowi i musiał przerwać swoją karierę. Powrócił w 1977 i rozpoczął pracę dla stajni Lola & Martini we Francuskiej Formule Renault. Zdołał wygrać sześć wyścigów. Od 1978 zespół startował w Formule 3, a Prost w 1979 r. wygrał dziewięć wyścigów.
[edytuj] Formuła 1
W sezonie 1980 startował dla stajni McLaren-Ford. W swoim debiutanckim sezonie zdobył 5 punktów.
Od sezonu 1981 jeździł dla stajni Renault. Uczestniczył w 15 wyścigach i w tych, w których dojechał do mety, zawsze stawał na podium. Ostatecznie uplasował się na piątej pozycji w klasyfikacji generalnej. Rok później zwyciężył dwukrotnie, a w klasyfikacji zajął czwarte miejsce. W sezonie 1982 udało mu się zdobyć tytuł vice-mistrza.
W 1984 powrócił do stajni McLaren i przegrał walkę o mistrzostwo ze swoim partnerem z zespołu, Austriakiem Nikim Laudą zaledwie o 0,5 punktu. W 1985 był bezkonkurencyjny i zdobył swój pierwszy tytuł Mistrza Świata. W klasyfikacji generalnej zdobył 73 punkty, wyprzedził drugiego Michele'a Alboreto o 20 punktów. Niki Lauda tymczasem ukończył zaledwie trzy wyścigi. Walka o tytuł w sezonie 1986 trwała do ostatniego wyścigu w Australii. Ostatecznie Nigel Mansell nie ukończył ostatniego wyścigu, a Prost wygrał i wyprzedził dzięki temu Brytyjczyka o dwa punkty w klasyfikacji generalnej. W sezonie 1987 samochody napędzane silnikami Hondy były bezkonkurencyjne i Prost musiał zadowolić się czwartą pozycja w walce o tytuł. Samochody McLarena od sezonu 1988 były napędzane jednostkami Hondy zamiast Porsche. Tym razem na drodze do tytułu stanął nowy partner z zespołu, Ayrton Senna. Sezon 1989 został ponownie zdominowany przez kierowców stajni z Woking, tym razem lepszym okazał się Prost. Wygrał 4 razy i zdobył swój trzeci tytuł Mistrza Świata. Był to jego ostatni sezon w barwach McLarena.
Od sezonu 1990 związał się ze stajnią Ferrari. Po raz kolejny lepszym okazał się były partner, Senna. Prost musiał zadowolić się tytułem vice-mistrza. Kolejny sezon był dużo gorszy. Nie wygrał pojedynczego wyścigu i zajął piąte miejsce w klasyfikacji generalnej. Nie wystąpił też podczas wszystkich Grand Prix. W sezonie 1992 nie wystartował w żadnym wyścigu.
W 1993 podpisał kontrakt ze stajnią Wiliams-Renault. Był to jego triumfalny powrót do Formuły 1: wygrał 7 wyścigów, zdobył tytuł Mistrza Świata i pokonał odwiecznego rywala, Sennę. Mimo ogromnego sukcesu po tym sezonie wycofał się z Formuły 1.
Rywalizacja pomiędzy Prostem i Senną uważana jest za jedną z najbardziej ekscytujących w historii Formuły 1.
W czasie swojej kariery dorobił się kilku przydomków: "The Professor", "The Calculator" i "Fast Son of a Bitch", który został mu nadany przez Laudę. Nazywano go także "The King of Rio", ponieważ wygrał 6 razy Grand Prix Brazylii, w tym 5 razy w Rio de Janeiro.
W sezonach 1997-2001 prowadził stajnię Prost Grand Prix. Zespół zbankrutował na początku 2002 r.
[edytuj] Starty w Formule 1
| Sezon | Stajnia | Starty | PKT | Pozycja | 1 miejsce | 2 miejsce | 3 miejsce | P. pos. | Naj. okr. | Nie skl. |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1993 | Williams-Renault | 16 | 99 | MŚ | 7 | 3 | 2 | 13 | 6 | 0 |
| 1991 | Ferrari | 15 | 25 | 5 | 0 | 2 | 2 | 0 | 1 | 6 |
| 1990 | Ferrari | 16 | 71 | 2 | 5 | 2 | 2 | 0 | 2 | 4 |
| 1989 | McLaren-Honda | 16 | 76 | MŚ | 4 | 6 | 1 | 2 | 5 | 3 |
| 1988 | McLaren-Honda | 16 | 87 | 2 | 7 | 7 | 0 | 2 | 7 | 2 |
| 1987 | McLaren-TAG | 16 | 46 | 4 | 3 | 1 | 3 | 0 | 2 | 4 |
| 1986 | McLaren-TAG | 16 | 72 | MŚ | 4 | 4 | 3 | 1 | 2 | 3 |
| 1985 | McLaren-TAG | 16 | 73 | MŚ | 5 | 2 | 4 | 2 | 5 | 4 |
| 1984 | McLaren-TAG | 16 | 71,5 | 2 | 7 | 1 | 1 | 2 | 3 | 5 |
| 1983 | Renault | 16 | 57 | 2 | 4 | 2 | 1 | 3 | 3 | 3 |
| 1982 | Renault | 16 | 34 | 4 | 2 | 2 | 0 | 5 | 4 | 8 |
| 1981 | Renault | 15 | 43 | 5 | 3 | 2 | 1 | 2 | 1 | 9 |
| 1980 | McLaren-Ford | 13 | 5 | 16 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 6 |
| Razem | 4 | 203 | 768,5 | 4xMŚ | 51 | 35 | 20 | 33 | 41 | 58 |
[edytuj] Zobacz też
- Ayrton Senna
- Prost Grand Prix
[edytuj] Linki zewnętrzne
G. Farina (1950) • J. M. Fangio (1951) • A. Ascari (1952, 1953) • J. M. Fangio (1954-1957) • M. Hawthorn (1958) • J. Brabham (1959, 1960) • P. Hill (1961) • G. Hill (1962) • J. Clark (1963) • J. Surtees (1964) • J. Clark (1965) • J. Brabham (1966) • D. Hulme (1967) • G. Hill (1968) • J. Stewart (1969) • J. Rindt (1970) • J. Stewart (1971) • E. Fittipaldi (1972) • J. Stewart (1973) • E. Fittipaldi (1974) • N. Lauda (1975) • J. Hunt (1976) • N. Lauda (1977) • M. Andretti (1978) • J. Scheckter (1979) • A. Jones (1980) • N. Piquet (1981) • K. Rosberg (1982) • N. Piquet (1983) • N. Lauda (1984) • A. Prost (1985, 1986) • N. Piquet (1987) • A. Senna (1988) • A. Prost (1989) • A. Senna (1990, 1991) • N. Mansell (1992) • A. Prost (1993) • M. Schumacher (1994, 1995) • D. Hill (1996) • J. Villeneuve (1997) • M. Häkkinen (1998, 1999) • M. Schumacher (2000-2004) • F. Alonso (2005, 2006) • K. Räikkönen (2007)
