Albatros D.III
Z Wikipedii
| Albatros D.III | |
 |
|
| Dane podstawowe | |
| Państwo |  Niemcy |
| Producent | Albatros-Werke GmbH |
| Typ | myśliwiec |
| Konstrukcja | mieszana głównie drewniana, dwupłatowiec |
| Załoga | 1 pilot |
| Historia | |
| Data oblotu | wrzesień 1916 |
| Dane techniczne | |
| Napęd | 1 × Mercedes DIIIa, rzędowy |
| Moc | 160 KM (118 kW) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | górnego płata: 9,05 m dolnego płata: 8,81 m |
| Długość | 7,33 m |
| Wysokość | 2,98 m |
| Masa | |
| Własna | 660 kg |
| Startowa | 885 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maksymalna | 175 km/h |
| Prędkość wznoszenia | 6 minut na pułap 2000 m 24,5 minuty na pułap 5000 m |
| Pułap | 5500 m |
| Długotrwałość lotu | 2 godziny |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 2 karabiny maszynowe LMG 08/15 kal. 7,92 mm | |
| Użytkownicy | |
| Niemcy, Austro-Węgry, Czechosłowacja, Litwa, Polska | |
Albatros D.III – niemiecki dwupłatowy samolot myśliwski zaprojektowany w 1916 roku i zbudowany w niemieckiej wytwórni Albatros-Werke GmbH w Berlinie. Jeden z podstawowych niemieckich myśliwców I wojny światowej.
Spis treści |
[edytuj] Historia
W pierwszej połowie 1916 roku inż. Robert Thelen z niemieckiej wytwórni Albatros Flugzeugwerke GmbH, korzystając z doświadczeń lotników używających samolotów myśliwskich Albatros D.I i D.II rozpoczął opracowywanie nowego samolotu myśliwskiego dla lotnictwa niemieckiego. Zgodnie z wymaganiami miał to być samolot o dobrej zwrotności, zdolności do szybkiego manewru w pionie, dużej prędkości wznoszenia oraz wytrzymałości na przeciążenia.
Do napędu samolotu użyto używanego w poprzednich samolotach silnika rzędowego, także kadłub był taki sam, jak w Albatrosie D.II, natomiast zastosowano płat dolny o mniejszej cięciwie, niż płat górny (było to inspirowane układem półtorapłata, stosowanym na francuskich myśliwcach Nieuport). Płaty połączono słupkami w kształcie litery V. Oba płaty – górny dwudźwigarowy i dolny jednodźwigarowy, były kryte płótnem. Kadłub miał konstrukcję półskorupową o pracującym pokryciu wykonanym ze sklejki. Usterzenie pionowe i poziome miało kształt półokrągły oraz dość dużą powierzchnię.
Prototyp samolotu Albatros D.III oblatano we wrześniu 1916 roku. Okazał się samolotem łatwym w pilotażu, zwrotnym, wytrzymałym i o dobrych osiągach.
Wadą samolotu okazała się mała sztywność komory płatów (wynikająca z połączenia słupkami w kształcie litery V i nienajlepszej wytrzymałości dolnych płatów). Podczas dużych przeciążeń (np. wyprowadzanie z lotu nurkowego) dochodziło do odkształceń okuć dolnego płata, czasem nawet z jego ukręceniem podczas lotu.
Po wprowadzeniu drobnych poprawek uruchomiono w 1917 roku produkcję seryjną samolotu. Wyprodukowano łącznie 1340 samolotów Albatros D.III, głównie w zakładach Ostdeutsche Albatros-Werke w Pile. Produkcję licencyjną ulepszonej wersji Albatros D.III (Oef) podjęto w austriackich zakładach Oeffag.
Samoloty od grudnia 1916 roku kierowane były do niemieckich jednostek lotniczych na front, głównie zachodni. Miały one większą prędkość wznoszenia od samolotów alianckich, lecz ustępowały im zwrotnością. W pierwszej połowie roku 1917 Albatrosy dominowały na polu bitwy nad starszymi myśliwcami Ententy, przyczyniając się do ciężkich strat brytyjskich w "krwawym kwietniu" 1917. Na samolocie walczyła większość niemieckich asów lotniczych tego okresu, m.in. Manfred von Richthofen i Ernst Udet. Od połowy tego roku, z wejściem do służby nowych myśliwców Ententy, przewaga Albatrosów została zredukowana, lecz służyły do końca wojny.
[edytuj] Użycie samolotu w lotnictwie polskim
Po zakończeniu I wojny światowej 10 samolotów Albatros D.III zostało zdobytych przez Polaków . Ponadto dwa samoloty tego typu w 1920 roku zostały zmontowane ze zdobytych części w warsztatach Stacji Lotniczej w Poznaniu na lotnisku Ławica. W latach 1919–1921 znajdowały się one w eskadrach myśliwskich: 7. (1 egzemplarz) i 13. (2 egz.), w eskadrach wywiadowczych: 4. (1 egz.), 5. (2 egz.), 12. (1 egz.), w Wojskowej Szkole Lotniczej w Warszawie (2 egz.) i w Wyższej Szkole Pilotów na lotnisku Ławica (3 egz.).
Na samolotach tych polscy lotnicy walczyli w walkach 1919–1920 i w wojnie polsko-bolszewickiej, gdzie zdobyły opinię niezawodnych samolotów. Należy dodać, że używano w Polsce również 38 austriackich Albatros D.III (Oef).
Po zakończeniu działań wojennych w latach 1921–1926 samoloty Albatros D.III używano w 15 eskadrze myśliwskiej 3 pułku lotniczego w Poznaniu, a później do 1932 roku w eskadrze treningowej tego pułku.
[edytuj] Opis techniczny
Samolot myśliwski Albatros D.III był jednomiejscowym samolotem, dwupłatem o konstrukcji mieszanej, przeważnie drewnianej. Kabina odkryta. Podwozie klasyczne – stałe.
[edytuj] Linki zewnętrzne
Albatros Taube • Albatros Doppeltaube • Albatros B.II • Albatros C.I • Albatros C.III • Albatros C.V • Albatros C.IX • Albatros C.X • Albatros C.XII • Albatros C.XV • Albatros D.I • Albatros D.II • Albatros D.III • Albatros D.V • Albatros J.I • Albatros Al 101 • Albatros Al 102 • Albatros Al 103 •
|
Albatros D.I • Albatros D.II • Albatros D.III • Albatros D.IV • Albatros D.V • Aviatik D.III • Fokker D.I • Fokker D.VII • Fokker D.VIII • Fokker Dr.I • Fokker E.I • Fokker E.II • Fokker E.III • Fokker E.IV • Halberstadt CL.II • Halberstadt CL.IV • Halberstadt D.II • Hannover Roland CL.II • LFG. Roland D.I • Pfalz D.III • Pfalz D.VIII • Pfalz D.XII • Siemens-Schuckert D.IV
|
|
|
AEG G.IV • Albatros C.III • Albatros C.X • Gotha G.IV • LVG C.V • LVG C.VI • Rumpler C.I • Friedrichshafen G.III • S.S.W. R.III • Staaken R.VI • Staaken R.XIV
|
|
|
Albatros C.X • Aviatik B.II • Aviatik C.I • Halberstadt CL.II • Hannover Roland CL.II • Junkers J 1 • Fokker M.5 • LFG. Roland C.II • LVG C.II • LVG C.V • LVG C.VI • Rumpler C.I • Rumpler C.IV
|
|
|
Junkers J-4 • Albatros J.I
|
|
|
Albatros C.I • Hannover CL.III • Junkers CL.I • Rumpler Taube
|
|
