Aleksander Rogalski
Z Wikipedii
Aleksander Rogalski (ur. 23 października 1912 w Inowrocławiu, zm. 1996) - polski eseista, publicysta, historyk literatury.
W latach 1931-1936 studiował na Uniwersytecie Poznańskim literaturę, filozofię i socjologię. Publikował w gazetach poznańskich jako krytyk. W czasie okupacji hitlerowskiej przebywał w Warszawie. Aktywnie działał w konspiracyjnym życiu literackim i kulturalnym. Członek redakcji miesięcznika "Rzeczpospolita Polska". Dokumentował także zbrodnie okupanta niemieckiego w Wielkopolsce.
Uczestnik powstania warszawskiego. Po wojnie zamieszkał na stałe w Poznaniu. Pracownik Zachodniej Agencji Prasowej i Instututu Zachodniego. Współpracownik Stowarzyszenia PAX, Związku Literatów Polskich; dwukrotnie był prezesem poznańskiego oddziału. W 1952 i 1963 dostał nagrodę im. W. Pietrzaka, w 1959 nagrodę miasta Poznania, a w 1983 nagrodę I stopnia od ministra kultury i sztuki.
[edytuj] Publikacje
- 1943 - Z pierwszej linii frontu
- 1947 - Już nigdy więcej
- 1956 - Literatura i cywilizacja
- 1958 - W kręgu Nibelungów
- 1958 - Profile i preteksty
- 1959 - Dramat naszego czasu
- 1963 - Zbliżenia
- 1963 - Most nad przepaścią
- 1965 - Za kulisami "Mustergau
- 1965 - Pasażerowie Arki Noego (o antyhitlerowskich pisarzach)
- 1973 - Nowa konstelacja
- 1974 - NRF - elementy rzeczywistości
- 1974 - Twórcy, dzieła, postawy
- 1977 - Myśli i wyobrażenia
- 1981 - Jan Dobraczyński (w języku angielskim)
- 1984 - Przedziwny świat: szkice z dziejów literatury niemieckiej
- 1985 - Ku światłu
