Andriej Miedwiediew

Z Wikipedii

Andriej Miedwiediew, ukr. Андрій Мєдвєдєв (ur. 31 sierpnia 1974 w Kijowie) - tenisista ukraiński, finalista wielkoszlemowego French Open w grze pojedynczej, reprezentant w Pucharze Davisa.

Przez całą karierę reprezentował barwy Ukrainy, podkreślając jednak swoje rosyjskie pochodzenie. Jego starsza siostra Natalia również grała w tenisa, dochodząc do pozycji nr 23 na świecie. Andriej Miedwiediew rozpoczął treningi tenisowe jako 8-latek pod kierunkiem matki. W 1991 wygrał turniej juniorów na French Open (pokonując w finale Szweda Thomasa Enqvista) i w tym samym roku debiutował w gronie tenisistów zawodowych. Już rok później odniósł trzy pierwsze zwycięstwa turniejowe w cyklu ATP Tour, triumfując w imprezach w Genui, Stuttgarcie (na kortach ziemnych) i Bordeaux.

Szereg dobrych wyników osiągnął w 1993. Mocnym akcentem rozpoczął cykl wiosennych imprez w Europie na nawierzchni ziemnej, wygrywając dwa pierwsze turnieje - w Estoril i Barcelonie, pokonując po drodze kilku znanych specjalistów tej nawierzchni, m.in. dwukrotnie Sergiego Bruguerę i Karela Nováčka oraz Thomasa Mustera (a także weterana Ivana Lendla). Osiągnął następnie po raz pierwszy wielkoszlemowy półfinał na kortach im. Rolanda Garrosa w Paryżu; po przebrnięciu z kłopotami I rundy (pięciosetowy pojedynek z Argentyńczykiem Pérezem Roldánem wygrał ze stanu 0:2 w setach) pokonał kilku znanych graczy, m.in. dobrze dysponowanego w tamtym sezonie Niemca Marca Goellnera. W ćwierćfinale pokonał w dramatycznym, przerywanym opadami deszczu meczu Szweda Stefana Edberga, sklasyfikowanego na 3. miejscu rankingu światowego; w półfinale nie sprostał zmierzającemu po pierwszy wielkoszlemowy sukces Hiszpanowi Bruguerze. W dalszej części sezonu 1993 Miedwiediew był m.in. w dwóch półfinałach turniejowych na kortach ziemnych, ale potwierdził dobrą dyspozycję także na innych nawierzchniach - był w finale turnieju w Halle (na trawie, przegrał z Francuzem Lecontem), wygrał na nawierzchni betonowej w New Haven (w finale z Czechem Kordą), dotarł do ćwierćfinału US Open (pokonał m.in. Holendra Krajicka, przegrał z Francuzem Piolinem). W listopadzie 1993 ponownie udanie startował w Paryżu, tym razem w prestiżowym turnieju w hali Bercy; po zwycięstwach nad Amosem Mansdorfem, Lecontem, Markiem Woodfordem i Arnaudem Boetschem dotarł do finału, w którym nie sprostał Chorwatowi Ivaniševiciowi. Wszystkie te wyniki zapewniły reprezentantowi Ukrainy miejsce w czołowej dziesiątce rankingu i udział w turnieju Masters, gdzie po porażce z Niemcem Stichem i zwycięstwach nad Amerykanami Courierem i Changiem osiągnął półfinał (uległ ostatecznie liderowi rankingu Samprasowi).

Sezon 1994 rozpoczął z opóźnieniem ze względu na kontuzję; dopiero pod koniec marca pojawił się na kortach, dochodząc do finału w Estoril. Nie udało mu się obronić tam tytułu, przegrał w finale z Hiszpanem Carlosem Costą. Wygrał następnie dwa duże turnieje (zaliczane do tzw. Super 9 Series) w Monte Carlo (w finale z Bruguerą) i Hamburgu (w finale z Kafelnikowem), a na French Open osiągnął ćwierćfinał. W maju 1994 osiągnął najwyższą w karierze pozycję w rankingu gry pojedynczej - nr 4. Był w IV rundzie (1/8 finału) Wimbledonu; przegrał z byłym niemieckim mistrzem tej imprezy Borisem Beckerem, ale stawił mu zacięty opór (5:7 w piątym secie). Mniej udana dalsza część sezonu (tylko jeden finał, w Pradze, przegrany do Bruguery) sprawiła, że Miedwiediew wypadł z czołowej dziesiątki i zabrakło dla niego miejsca w Masters (chociaż brał udział w Pucharze Wielkiego Szlema). W sezonie 1995 największym osiagnięciem Miedwiediewa była skuteczna obrona tytułu w Hamburgu oraz ćwierćfinał wielkoszlemowy Australian Open (na French Open dotarł do IV rundy). W 1996 wygrał turniej w Long Island (w finale z Czechem Martinem Dammem), był w finale w Båstad (przegrał ze Szwedem Magnusem Gustafssonem) oraz IV rundzie US Open.

W 1997 wygrał po raz trzeci turniej w Hamburgu, pokonując m.in. Krajicka, Bruguerę, Kafelnikowa, a w finale Hiszpana Mantillę. Na turniejach wielkoszlemowych - Australian Open i French Open - dochodził do 1/8 finału; w Paryżu uległ późniejszemu niespodziewanemu zwycięzcy, Brazylijczykowi Gustavo Kuertenowi. W zdecydowanie mniej udanym sezonie 1998 po raz pierwszy od sześciu lat nie udało mu się odnieść zwycięstwa turniejowego - musiał zadowolić się jednym finałem (w Båstad, podobnie jak dwa lata wcześniej, przegrał z Gustaffsonem). Mało udanie rozpoczął także kolejny rok i w efekcie w kwietniu 1999 znalazł się poza pierwszą setką rankingu.

Niespodziewanie na turnieju wielkoszlemowym French Open 1999 osiągnął największy sukces w karierze, dochodząc aż do finału. W II rundzie pokonał ówczesnego wicelidera rankingu Samprasa, w ćwierćfinale wygrał z Kuertenem, w półfinale z innym Brazylijczykiem Meligenim. W meczu finałowym z Amerykaninem Andre Agassim nie wykorzystał prowadzenia 2:0 w setach, przegrywając ostatecznie 6:1, 6:2, 4:6, 3:6, 4:6.

Finał French Open okazał się ostatnim znaczącym osiągnięciem Miedwiediewa. W kolejnych startach turniejowych nie przebrnął półfinału, a po sezonie 2001 zdecydował się na zakończenie kariery sportowej.

Jako deblista występował sporadycznie. W parze z Rosjaninem Maratem Safinem był w 1999 w finale turnieju deblowego w Moskwie, w lipcu 1993 zajmował w rankingu deblowym 185. miejsce. Bronił barw narodowych w Pucharze Davisa (31 zwycięstw, 8 porażek, w tym w grze pojedynczej 20 zwycięstw i 3 porażki) oraz Pucharze Hopmana w grze mieszanej (wspólnie z siostrą Natalią). Zarobki Miedwiediewa na kortach przekroczyły sześć i pół miliona dolarów. Znany był z działalności charytatywnej, wspierał kluby tenisowe w rodzinnym Kijowie oraz przewodniczył komitetowi Stowarzyszenia Tenisistów Zawodowych ATP ds. działań dobroczynnych.

Zawodnik praworęczny, z oburęcznym bekhendem, wyróżniał się na korcie siłą uderzeń z głębi kortu (także silnym serwisem). Zapewniało mu to sukcesy przede wszystkim na kortach o nawierzchni ziemnej.

W życiu osobistym tworzył parę z niemiecką tenisistką Anke Huber. Poza tenisem uprawiał golf. Ze względów podatkowych rezydował w Monte Carlo.

Wygrane turnieje (wszystkie w grze pojedynczej):

• 1992 Bordeaux, Genua, Stuttgart (korty ziemne)
• 1993 Barcelona, Estoril, New Haven
• 1994 Hamburg, Monte Carlo
• 1995 Hamburg
• 1996 Long Island
• 1997 Hamburg

Finały turniejowe:

• gra pojedyncza:
  • 1993 Halle, Paryż (hala Bercy)
  • 1994 Estoril, Praga
  • 1996 Bastad
  • 1998 Bastad
  • 1999 French Open
• gra podwójna:
  • 1999 Moskwa (z Maratem Safinem)

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Andriej Miedwiediew sylwetka na stronie ATP Tour (en)
• Andriej Miedwiediew sylwetka na stronie Pucharu Davisa (en)