Barbara Castle

Z Wikipedii

Barbara Anne Castle, baronowa Castle of Blackburn (ur. 6 października 1910 w Chesterfield, zm. 3 maja 2002 w hrabstwie Buckinghamshire), brytyjska polityk, członkini Partii Pracy, minister w rządach Harolda Wilsona. Była córką Franka Bettsa i Annie Rebbecci.

Wykształcenie odebrała w Love Lane Elementary School, a następnie w Pontefract and District Girls High School. W 1922 r. jej rodzina przeprowadziła się do Bradford, gdzie Barbara rozpoczęła naukę w miejscowej Girls Grammar School. Następnie studiowała w St. Hugh's College na Uniwersytecie Oksfordzkim na kierunku filozofia, politologia i ekonomia. Na studiach zaangażowała się w działalność polityczną obejmując stanowisko skarbnika uniwersyteckiego Labour Club. W 1937 r. została wybrana do rady okręgu St. Pancras. W 1943 r. po raz pierwszy wygłosiła przemówienie na konferencji Partii Pracy. Pracowała również w ministerstwie żywności. W 1944 r. poślubiła Teda Castle'a. Następnie została dziennikarką Daily Mirror.

W 1945 r. dostała się do Izby Gmin wygrywając wybory w okręgu Blackburn. W latach 1950-1955 reprezentowała Blackburn East, a następnie odtworzony okręg Blackburn. Pierwsze stanowisko w administracji rządowej otrzymała w 1964 r., kiedy to została ministrem ds. rozwoju zamorskiego w gabinecie Wilsona.

Castle pozostawała na tym stanowisku do 1965 r., kiedy to stanęła na czele departamentu transportu. Na tym stanowisku doprowadziła do wyposażenia policji w alkomaty w celu zwalczania nietrzeźwych kierowców. Doprowadziła również do przyznania rządowych subsydiów dla nierentownych kolei (Tansport Act z 1968 r.). Wprowadziła również obowiązek montowania w samochodach pasów bezpieczeństwa. W 1968 r. została ministrem zatrudnienia oraz pierwszym sekretarzem stanu (drugą osobą w rządzie po premierze). W 1969 r. zgłosiła kontrowersyjną propozycję ograniczenia roli związków zawodowych. Castle pozostała na tych stanowiskach do wyborczej porażki laburzystów w 1970 r.

Po powrocie laburzystów do władzy w 1974 r. Castle została ministrem służby socjalnej. Podczas referendum dotyczącego członkostwa Wielkiej Brytanii w EWG nawoływała do głosowania na "Nie". Po rezygnacji Wilsona w 1976 r. nowy premier James Callaghan nie powierzył Castle żadnego stanowiska.

W 1979 r. zrezygnowała z miejsca w Izbie Gmin i została wybrana do Parlamentu Europejskiego, gdzie zasiadała do 1989 r. reprezentując okręgu Greater Manchester North (do 1984 r.) i Greater Manchester West. W PE Castle pełniła funkcję przewodniczącej posłów Partii Pracy oraz wiceprzewodniczącej grupy deputowanych socjalistycznych. Zasiadała również w komisji rolnictwa i rozwoju wsi oraz w delegacji ds. stosunków z Maltą.

W 1990 r. otrzymała dożywotni tytuł parowski baronowej Castle of Blackburn i zasiadła w Izbie Lordów. W 1993 r. opublikowana została jej autobiografia Fighting All The Way. Zmarła w 2002 r.

[edytuj] Biografie Castle

Lisa Martineau, Barbara Castle: Politics and Power, 2003, EAN 0233994807
Anne Perkins, Red Queen: The Authorised Biography of Barbara Castle, 2003, ISBN-10 0333905113