Bulterier

Z Wikipedii

Bulterier
Bulterier
Inne nazwy	Bull terier angielski
Kraj patronacki	Wielka Brytania
Wymiary
Wysokość	48 do 56 cm
Waga	20-30 kg
Klasyfikacja
FCI	Grupa III, Sekcja 3, nr wzorca 11
AKC	Terrier
ANKC	Grupa 2 - Terriers
CKC	Grupa 4 - Terriers
KC(UK)	Terrier
NZKC	Terrier
UKC	Grupa 7 - Terrier
Wzorce rasy
FCI • AKC • ANKC • CKC KC(UK) • NZKC • UKC
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Bulterier (ang. bull terier) – jedna z ras psów, należąca do grupy terierów, zaklasyfikowana do terierów w typie bull.

Spis treści 1 Rys historyczny 2 Wygląd 2.1 Budowa 2.2 Szata i umaszczenie 3 Zachowanie i charakter 4 Użytkowość 5 Zdrowie i pielęgnacja 6 Popularność 7 Ciekawostki 8 Bibliografia

[edytuj] Rys historyczny

Pierwsze opisy psów walczących, podobnych do bulteriera spotykane są w literaturze dużo wcześniej, zanim nazwany ojcem rasy James Hinks przyprowadził je w roku 1862 na wystawę. Taplin (cytowany u Backmana) w 1803 roku pisze o terierach krzyżowanych z buldogiem wśród niższych warstw społecznych, których używano do polowań. Z roku 1808 pochodzi obraz Jamesa Warda przedstawiający bullterriera maści czarno podpalanej z białymi znaczeniami. Według Edwarda C. Asha były już w roku 1819 białe psy nazwane Bulterierami Paddington, ważyły około 30 kilogramów. Głowy miały podobne do boksera.

Około roku 1830 studenci z Oksfordu (Freeborns) wyhodowali białe bullterriery a w roku 1842 Sir Richard Burton zabrał takiego psa do Indii, gdzie rasa ta stała się jedną z najbardziej lubianych przez kolonistów.

James Hinks – hodowca zwierząt – około 1850 roku zaczął krzyżować bulteriery ze staroangielskimi białymi terierami. Wspomina się także o chartach angielskich (greyhoundach) i dalmatyńczykach. Swój udział w powstaniu rasy miał także z pewnością pointer, Bedlington Terrier i Staffordshire bulterier. Hinks miał ambicję by wyhodować rasę o białe maści. Jego psy miały być nie tylko piękniejsze od dawnych bulterierów, ale musiały także posiadać ich cechy charakteru – waleczność i zwinność.

[edytuj] Wygląd

[edytuj] Budowa

Psy o mocnej budowie, muskularne, proporcjonalne. Charakterystyczny profil głowy nie pozwala pomylić bulteriera z innymi terierami typu Bull.

[edytuj] Szata i umaszczenie

U psów tej rasy występuje szeroka skala umaszczenia: biała, pręgowana, tricolor, czerwona, płowa. Niepożądana maść niebieska i czekoladowa. U bulterierów o umaszczeniu kolorowym przewaga białego koloru może być przyczyną dyskwalifikacji na ringu wystawowym. Nakrapiana lub przesiana biała sierść jest uznawana za wadę, lecz znaczenia na głowie są dopuszczalne.

[edytuj] Zachowanie i charakter

Bulterier jest zrównoważony, dający się podporządkować, żywy i bystry, lecz często uparty. Jest wesoły, ale nie nadpobudliwy. Wbrew powszechnej opinii jest pojętnym uczniem lecz niezależny charakter utrudnia pracę z psem. Swym wyglądem wzbudza respekt, nierzadko obawę. Jest wyjątkowo przyjazny ludziom, choć należy socjalizować go z innymi zwierzętami od szczenięcia. Lubią dzieci, lecz zabawy powinny odbywać się pod kontrolą.

[edytuj] Użytkowość

Początkowo hodowane jako szczurołapy, później wykorzystywane do walk psów oraz polowań na niedźwiedzie (w większej grupie). Psy te są bardzo wyczulone na ogień, według niektórych źródeł alarmowały w wioskach o pożarze. Obecnie są głównie psami rodzinnymi.
Bulteriery dobrze czują się w psich sportach, takich jak agility czy flyball. Szczególnie nie poleca się szkolenia obronnego, gdyż z racji na wrodzoną porcję agresji psa, nieumiejętnie przeprowadzony kurs może skończyć się poważnymi problemami.

[edytuj] Zdrowie i pielęgnacja

Wymaga doświadczonego i konsekwentnego hodowcy, który będzie potrafił odpowiednio postępować z psem i zapewnić mu odpowiednią dawkę ruchu. Bullterriery powinny pracować raczej krótko i intensywnie, niż długo. U psów o umaszczeniu całkowicie białym może występować głuchota.
Sierść łatwa w pielęgnacji, do zbierania martwego włosa używa się rękawicy zmoczonej wodą,a do wyczesywania psa gumowej szczotki.

[edytuj] Popularność

Jej szczyt popularności w Polsce przypada na lata 80. XX wieku. Teraz wyparły je popularne w naszym kraju amstaffy i pitbulle, choć nie ma problemu z kupnem szczeniąt.

[edytuj] Ciekawostki

W początku XIX wieku szczurołapami były niedużych rozmiarów bull and terriers, później wraz z rozwojem tej "dyscypliny sportowej" zastąpiły je teriery, z których dwa o umaszczeniu black and tan (czarne z podpalaniem) przeszły do historii jako zdobywcy rekordów:

• Billy – zabił 100 szczurów w 6 minut 13 sekund,
• Jacko – udusił 1000 szczurów w godzinę i 40 minut.

W "gladiatorach" dr Fleig zamieścił reprodukcję kolorowanego sztychu przedstawiającego bulteriera z roku 1826 zwanego "Pincher", białego z latami na głowie i u nasady ogona.

[edytuj] Bibliografia

• Hans Räber "Encyklopedia psów rasowych" tom II, Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa 2001