Catarina Lindqvist

Z Wikipedii

Catarina Lindqvist (ur. 13 czerwca 1963 w Kristinehamm), tenisistka szwedzka, dwukrotna półfinalistka turniejów wielkoszlemowych, zwyciężczyni turniejów zawodowych w grze pojedynczej, reprezentantka w Pucharze Federacji.

Kariera zawodowa praworęcznej Szwedki przypadła na lata 1983-1992. Pierwsze turniejowe zwycięstwo odniosła w 1984, pokonując w finale w Stuttgarcie młodą Steffi Graf. W 1985 była w finałach halowych międzynarodowych mistrzostw USA (przegrała z Haną Mandlíkovą) oraz w halowym turnieju w Filderstadt (porażka z Pam Shriver), a także pierwszym ćwierćfinale wielkoszlemowym (grudniowa edycja Australian Open, pokonała m.in. Shriver, przegrała z Kohde-Kilsch). Magazyn "World Tennis" uznał ją za zawodniczkę, która w 1985 poczyniła największe postępy.

Pierwszy półfinał wielkoszlemowy osiągnęła w Australian Open 1987. Rozstawiona z numerem 10, w pokonanym polu pozostawiła wyżej notowane Manuelę Malejewą i Pam Shriver, a uległa dopiero Martinie Navrátilovej 3:6, 2:6. W 1989 była w półfinale Wimbledonu, tym razem jako zawodniczka nierozstawiona. Pokonała m.in. Nataszę Zwieriewą, Helenę Sukovą, w ćwierćfinale Rosalyn Nideffer. W półfinale ponownie musiała uznać wyższość Navrátilovej, tym razem 6:7, 2:6. W ćwierćfinałach była ponadto na Wimbledonie w 1986 oraz w Australian Open w 1989. Cztery razy kwalifikowała się do turnieju Masters. Ostatnie turniejowe zwycięstwo świętowała w 1991 w Oslo. Karierę zakończyła po US Open 1992 (przegrała w I rundzie z Sukovą). Zarobiła na korcie ponad milion dolarów. W deblu nie udało się jej wygrać turnieju, zaliczyła trzy finały WTA Tour.

Trenowana przez Brytyjczyka Johna Lloyda, poza wymienionymi wyżej miała na koncie zwycięstwa m.in. nad Wendy Turnbull, Claudią Kohde-Kilsch, Sylvią Haniką, Janą Novotną, Barbarą i Kathy Jordan, Ziną Garrison. Nie udało się jej natomiast nigdy pokonać dwóch wybitnych rywalek - Navrátilovej i Evert. W latach 1981-1992 reprezentowała kraj w Pucharze Federacji i miała m.in. udział w zwycięstwie nad USA w 1988 (pokonała wówczas Lori McNeil), kiedy Szwecja awansowała do ćwierćfinału rozgrywek. Swój ostatni reprezentacyjny mecz w 1992 przegrała z Polką Katarzyną Nowak 6:7, 7:6, 3:6, co stanowiło niespodziankę nie tylko ze względu na różnicę w rankingu, ale i poprzedni pojedynek tych tenisistek - w 1991 w Oslo Lindqvist wygrała bez straty gema.

Barw narodowych broniła także na dwóch olimpiadach. W Seulu w 1988 doszła do III rundy (pokonała m.in. Nathalie Tauziat, uległa Manueli Malejewej), cztery lata później w Barcelonie odpadła już w I rundzie z Meksykanką Angélicą Gavaldón. Przez osiem lat (1983-1991) pozostawała pierwszą rakietą Szwecji. Uhonorowana w 2005 miejscem w Hall of Fame szwedzkiego tenisa, w październiku tegoż roku objęła funkcję kapitana reprezentacji w Pucharze Federacji.

W lipcu 1988 wyszła za mąż za Amerykanina Billa Ryana.

Zwycięstwa turniejowe (wszystkie w grze pojedynczej)

1984 Stuttgart
1986 Bastad (Swedish Open)
1990 Tokio (Suntory Open)
1991 Oslo

Finały turniejowe:

gra pojedyncza:
- 1985 US Indoors, Filderstatdt
- 1986 Brighton
- 1987 Bastad (Swedish Open)
- 1989 Sydney
gra podwójna:
- 1983 Bastad (Swedish Open, z Marią Lindstom)
- 1987 Berlin (German Open, z Tine Scheuer-Larsen)
- 1988 Oklahoma City (z Tine Scheuer-Larsen)