CDMA2000
Z Wikipedii
CDMA2000 - odmiana systemu CDMA, zgłoszonego przez amerykański komitet standaryzacyjny T1P1, a rozwijany przez organizację 3GPP2. System ten może pracować w bardzo szerokim zakresie częstotliwości, korzysta on zarówno z pasm dotychczas wykorzystywanych przez systemy komórkowe (450, 800, 1700, 1900 MHz) jak również z częstotliwości przeznaczonych dla systemów trzeciej generacji.
System CDMA2000 jest systemem synchronicznym, synchronizowanym z czasem UTC. Do synchronizacji najczęściej wykorzystuje satelitarny system GPS. Synchronizacja sygnałów emitowanych przez wszystkie stacje bazowe ułatwia realizację procedur systemowych: przenoszenia połączeń, wyznaczania lokalizacji terminali.
W systemie tym zdefiniowano kilka rozmiarów ramek:
- ramka podstawowa o długości 20 ms, która jest podzielona na 16 szczelin czasowych,
- ramka o długości 5 ms, służy do transmisji sygnalizacji systemowych,
- ramki o długości 40 i 80 ms przeznaczone są do transmisji danych użytkownika.
W systemie CDMA2000 stosowana jest regulacja mocy nadajników stacji ruchomych i bazowych w pętlach: zamkniętej i otwartej, częstość transmisji regulacji wynosi 800 razy na sekundę. W systemie tym nie zdefiniowano kanałów transportowych, a ich rolę przejęły kanały logiczne.
System CDMA2000 został opracowany w kilku wersjach:
- CDMA2000-1X
- CDMA2000-1xEV-DO
- CDMA2000-1xEV-DV
- CDMA2000-3X
[edytuj] Bibliografia
- J.Kołakowski, J.Cichocki, UMTS Systemy Telefonii Trzeciej Generacji, Warszawa, Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 2003 ISBN 83-206-1507-0.
