Charles Pedersen

Z Wikipedii

Charles John Pedersen (ur. 3 października 1904 w Pusan, zm. 26 października 1989 w Salem) - amerykański chemik, laureat Nagrody Nobla.

Urodził się w Korei, jego matka była Japonką, a ojciec norweskim inżynierem, pracującym w amerykańskiej kopalni złota. Jako ośmiolatek został wysłany do Japonii, do szkoły z internatem w Nagasaki, a następnie w Yokohamie. Za radą ojca wyjechał na studia do USA, początkowo studiował na Uniwersytecie w Dayton, a następnie w Massachusetts Institute of Technology. Po ukończeniu studiów zrezygnował z uzyskania stopnie doktora (nie chciał być wspomagany przez rodziców), ale podjął w 1927 pracę w laboratorium badawczym firmy DuPont. Pracował tam przez 42 lata, publikując 25 artykułów i uzyskując 65 patentów.

W 1967 roku, poszukując ligandów, zdolnych do kompleksowania metali ziem alkalicznych uzyskał stabilny eter koronowy: 2,3,11,12-dibenzo-1,4,7,10,13,16-heksaoksacyklooktadeka-2,11-dien, czyli [2,8]dibenzo[18]korona[6].

Układy tego typu szerzej zbadali Jean-Marie Lehn oraz Donald J. Cram. W 1987 wszyscy trzej zostali uhonorowani Nagrodą Nobla w dziedzinie chemii za ich wkład w badania cząsteczek, które dzięki swej strukturze oddziałują w sposób wysoce selektywny z innymi cząsteczkami.

Był jednym z niewielu noblistów z dziedzin nauk ścisłych, którzy nie mieli tytułu doktora.

W 1983 roku zdiagnozowano u niego nowotwór: szpiczak mnogi.

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Nota autobiograficzna