Clinton Joseph Davisson

Z Wikipedii

Clinton Joseph Davisson (ur. 22 października 1881 w Bloomington w Illinois, zm. 1 lutego 1958 w Charlottesville), amerykański fizyk, laureat Nagrody Nobla za doświadczalne odkrycie dyfrakcji elektronów na kryształach.

Jako zdolny uczeń otrzymał stypendium na studia na uniwersytecie w Chicago, gdzie rozpoczął naukę w 1902. Zauważył go tam profesor Robert Millikan, ale z powodów finansowych Davisson został zmuszony do przerwania nauki i powrotu do Bloomington, gdzie zaczął pracować w firmie telefonicznej. W 1904 dzięki rekomendajcji Millikana otrzymał pracę jako asystent przy katedrze fizyki w Purdue University, gdzie pracował do sierpnia 1905. We wrześniu tego roku, raz jeszcze dzięki rekomendacji Millikana otrzymał pracę, tym razem jako wykładowca fizyki na uniwersytecie Princeton. Pracował tam do 1910, kilkakrotnie w tym czasie odwiedzając uniwersytet w Chicago, skąd w 1908 otrzymał tytuł magistra, a w 1911 otrzymał doktorat z Princeton.

W latach 1911-17 pracował w Carnegie Institute of Technology. W kwietniu 1917 roku chciał wstąpić do wojska, po odrzuceniu jego kandydatury, w czerwcu tego roku przyjął propozycję pracy w laboratoriach firmy Bell na czas wojny. Po zakończeniu I wojny światowej zdecydował się pozostać w Bellu, rezygnując z zaoferowanego mu stanowiska profesora w Carnegie.

W 1919 rozpoczął serię eksperymentów które w 1927 przyniosły odkrycie dyfrakcji elektronów (część z tych prac prowadził wspólnie z Lesterem Germerem) za co w 1937 otrzymał Nagrodę Nobla.

[edytuj] Zobacz też

• 10 najpiękniejszych eksperymentów z fizyki - doświadczenie Davissona i Germera (dyfrakcja elektronów na podwójnej szczelinie)

[edytuj] Źródło

• Biografia na stronie Fundacji Nagrody Nobla