Cyfra
Z Wikipedii
Cyfra – umowny znak pisarski służący do zapisywania liczb. Już w trzecim tysiącleciu p.n.e. używano w Egipcie hieroglifów do oznaczania jednostek, dziesiątek i tak dalej aż do 10 000 000. Innych cyfr używano w Babilonii, jeszcze innych w starożytnej Grecji i Rzymie. Rozpowszechnione obecnie tak zwane cyfry arabskie pochodzą naprawdę z Indii. Arabowie tylko sprowadzili je z Indii do Europy - między X a XIII w.
Liczba znaków służących do zapisu jest zależna od systemu liczbowego i przyjętego sposobu zapisu. 10 w systemie dziesiętnym, 16 - w szesnastkowym, ale w rzymskim już tylko siedem (I, V, X, L, C, D, M).
W niektórych systemach do zapisu liczb służyły kolejne litery alfabetu, najpierw dla pierwszej pozycji, a potem dalej dla drugiej i następnych - "1" i "10" zapisywano innymi znakami. Taki zapis stosowano np. w alfabetach : hebrajskim, starosłowiańskim (głagolica) i greckim.
Cyfry były składnikiem wielu pism. Wyróżnia się między innymi:
- cyfry arabskie
- cyfry ormiańskie
- cyfry chińskie
- cyfry cyrylickie (słowiańskie)
- cyfry egipskie hieroglificzne
- cyfry etruskie
- cyfry greckie (starogreckie)
- cyfry Majów
- cyfry hebrajskie
- cyfry rzymskie
- cyfry sumeryjskie
- cyfry tybetańskie
W pozycyjnych systemach liczbowych pozycja cyfry w obrębie liczby decyduje o jej wartości. Przykładowo jedynka w zapisie 100 oznacza inną wartość niż w zapisie 10. Wartość cyfry zależy też od przyjętej podstawy systemu liczbowego. W szczególności dla systemów liczbowych o podstawie większej niż 10 konieczne jest wprowadzenie dodatkowych cyfr, np. w systemie szesnastkowym są to cyfry: A, B, C, D, E, F.
