David Hunt
Z Wikipedii
David James Fletcher Hunt, baron Hunt of Wirral MBE (ur. 21 maja 1942 w Liverpoolu), brytyjski polityk i członek Partii Konserwatywnej, minister w rządach Margaret Thatcher i Johna Majora.
Wykształcenie odebrał w Liverpool College, na uniwersytecie w Montpellier oraz na uniwersytecie w Bristolu, gdzie w 1965 r. uzyskał tytuł bakałarza nauk prawnych (LLB). W Izbie Gmin zasiada od 1976 r., kiedy wygrał wybory uzupełniające w okręgu Wirral. Po likwidacji tego okręgu w 1983 r. przeniósł się do okręgu Wirral West.
W administracji Margaret Thatcher był lordem skarbu w latach 1983-1984, podsekretarzem stanu w ministerstwie energii w latach 1984-1987, Skarbnikiem Dworu Królewskiego w latach 1987-1989 oraz ministrem stanu ds. samorządu lokalnego w latach 1989-1990. Na krótko przed swoją rezygnacją ze stanowiska premier Thatcher mianowała Hunta ministrem ds. Walii. Na tym stanowisku pozostał do 1993 r. Następnie w latach 1993-1994 był ministrem zatrudnienia. W latach 1994-1995 był Kanclerzem Księstwa Lancaster. W 1995 r. powrócił na krótko na stanowisko ministra ds. Walii.
Miejsce w Izbie Gmin Hunt utracił po przegranych przez konserwatystów wyborach 1997 r. W tym samym roku został kreowany parem dożywotnim jako baron Hunt of Wirral. W latach 1996-2005 był starszym partnerem w firmie prawniczej Beachcroft Wansbroughs. Obecnie jest przewodniczącym sekcji finansowej firmy. Pracuje również dla KPMG. W 1973 r. został odznaczony Orderem Imperium Brytyjskiego. Jest również członkiem Tajnej Rady.
| Poprzednik Peter Walker |
Minister ds. Walii 1990-1993 |
Następca John Redwood |
| Poprzednik Gillian Shephard |
Minister zatrudnienia Wielkiej Brytanii 1993-1994 |
Następca Michael Portillo |
| Poprzednik John Redwood |
Minister ds. Walii 1995 |
Następca William Hague |
| Poprzednik John Cope |
Skarbnik Dworu Królewskiego 1987-1989 |
Następca Tristan Garel-Jones |
| Poprzednik William Waldegrave |
Kanclerz Księstwa Lancaster 1994-1995 |
Następca Roger Freeman |
| Poprzednik Philip Hunt, baron Hunt of Kings Heath |
Kolejność precedencji w Zjednoczonym Królestwie Mężczyźni |
Następca Thomas Burlison, baron Burlison |
W dniu powstania
Kenneth Baker • Paul Channon • Kenneth Clarke • Norman Fowler • Lord Havers • Geoffrey Howe • Douglas Hurd • Tom King • Nigel Lawson • John MacGregor • John Major • John Moore • Cecil Parkinson • Nicholas Ridley • Malcolm Rifkind • Margaret Thatcher • John Wakeham • Peter Walker • Lord Whitelaw • Lord Young of Graffham • George Younger
Późniejsi członkowie gabinetu
Lord Bealstead • Peter Brooke • John Gummer • Michael Howard • David Hunt • Norman Lamont • Peter Lilley • Lord Mackay of Clashfern • Tony Newton • Chris Patten • David Waddington • William Waldegrave
W dniu powstania
Kenneth Baker • Peter Brooke • Kenneth Clarke • John Gummer • Michael Heseltine • Michael Howard • David Hunt • Douglas Hurd • Tom King • Norman Lamont • Ian Lang • Peter Lilley • John MacGregor • Lord Mackay of Clashfern • John Major • David Mellor • Tony Newton • Chris Patten • Malcolm Rifkind • Lord Waddington • John Wakeham • William Waldegrave
W dniu powstania
Virginia Bottomley • Kenneth Clarke • John Gummer • Michael Heseltine • Michael Howard • David Hunt • Douglas Hurd • Norman Lamont • Ian Lang • Peter Lilley • John MacGregor • Lord Mackay of Clashfern • John Major • Patrick Mayhew • David Mellor • Tony Newton • John Patten • Michael Portillo • Malcolm Rifkind • Gillian Shephard • Lord Wakeham • William Waldegrave
Późniejsi członkowie gabinetu
Jonathan Aitken • Peter Brooke • Lord Cranborne • Stephen Dorrell • Michael Forsyth • Roger Freeman • William Hague • Jeremy Hanley • Douglas Hogg • Brian Mawhinney • John Redwood • George Young
