Eduard Małofiejew

Z Wikipedii

Eduard Wasiljewicz Małofiejew (ros. Эдуард Васильевич Малофеев, ur. 2 czerwca 1942 w Krasnojarsku) – rosyjski piłkarz, występujący na pozycji napastnika, wielokrotny reprezentant Związku Radzieckiego, trener piłkarski, selekcjoner reprezentacji Związku Radzieckiego i Białorusi.

[edytuj] Kariera piłkarska

Pierwszym zespołem piłkarskim, w którym występował była drużyna zakładowa w Kołomnie k. Moskwy. W 1960 był zawodnikiem klubu Awangard Kołomna. Jako utalentowany junior zwrócił na siebie uwagę szkoleniowców zespołów moskiewskich. W 1961 trafił do występującego w ekstraklasie Spartaka Moskwa. W 1962 zdobył ze Spartakiem Mistrzostwo ZSRR. Nie mogąc jednak przebić się do podstawowego składu, po dwuletnim pobycie w stolicy ZSRR zdecydował się na przejście do Dynama Mińsk. W barwach białoruskiej drużyny stał się niedługo potem jednym z najlepszych radzieckich napastników. W 1971 z 16 bramkami na koncie został królem strzelców Wyższej Ligi.

Pierwszy występ w kadrze ZSRR zaliczył 22 września 1963 w towarzyskim meczu z Węgrami. Jednak dopiero zmiana na stanowisku selekcjonera po porażce Sbornej w finale Euro 1964 pozwoliła mu na dobre trafić do składu radzieckiej reprezentacji. Nowy trener Nikołaj Morozow obdarzył młodego napastnika dużym zaufaniem, często delegując go do gry. Małofiejew był jednym z kluczowych zawodników ekipy, która dotarła do półfinału mistrzostw świata w Anglii w 1966. Za kadencji selekcjonera Michaiła Jakuszyna zaliczył z kolei występy w mistrzostwach Europy w 1968, na których Sborna, podobnie jak 2 lata wcześniej w Anglii, zajęła czwarte miejsce. Dopiero objęcie funkcji szkoleniowca reprezentacji przez Gawriła Kaczalina zakończyło reprezentacyjną karierę Małofiejewa. Nowy selekcjoner zrezygnował z usług napastnika Dynama. Przegrany z Anglią mecz o 3. miejsce w Euro 1968 był jego ostatnim występem w barwach Związku Radzieckiego. Małofiejew zamknął bilans reprezentacyjny na 40 meczach i 6 bramkach.

W 1972 jako zawodnik mińskiego Dynama zakończył w wieku 30 lat karierę piłkarską. Ogółem w rozgrywkach ekstraklasy rozegrał 254 mecze, strzelił 100 bramek, zaś ze 109 bramkami trafił do elitarnego klubu Grigorija Fiedotowa, skupiającego najlepszych strzelców w historii radzieckiego i rosyjskiego futbolu.

• 1960-60 – Awangard Kołomna
• 1961-62 – Spartak Moskwa
• 1963-72 – Dynamo Mińsk

[edytuj] Kariera szkoleniowa

Jeszcze jako piłkarz rozpoczął pracę trenera, prowadząc zespoły juniorskie. Po zakończeniu występów w Dynamie pozostał w klubie. W 1972 objął funkcję głównego trenera w szkole piłkarskiej Dynama, by po dwóch latach przejść na stanowisko asystenta w pierwszym zespole. Z wyróżnieniem ukończył Wyższą Szkołę Trenerów w Moskwie, a w 1976 wyjechał do Brześcia, gdzie prowadził występujące w niższej lidze Dynamo. Dwa lata później wrócił do Mińska i z Dynamem awansował do Wyższej Ligi, a w 1982 zdobył z nim Mistrzostwo ZSRR. Rok później rozpoczął współpracę z radziecką federacją jako opiekun reprezentacji olimpijskiej, ale na finałowy turniej w Los Angeles z powodu bojkotu Igrzysk przez kraje socjalistyczne drużyna ZSRR nie pojechała.

Na początku 1984 Małofiejew został selekcjonerem pierwszej reprezentacji, którą wprowadził do finałów mistrzostw świata w Meksyku. Jednak tuż przed rozpoczęciem turnieju finałowego, w maju 1986 został zwolniony z funkcji selekcjonera. Powodem była słaba postawa drużyny w meczach towarzyskich. W międzyczasie, w 1985 powierzono mu rolę szkoleniowca Dynama Moskwa, które w sezonie 1986 doprowadził do drugiego miejsca w ekstraklasie. W kolejnym roku został przesunięty na stanowisko głównego trenera w stowarzyszeniu sportowym „Dynamo” (zrzeszającym wszystkie kluby Dynamo w ZSRR, związane z KGB). Później powrócił do Mińska, ale nie powtórzył sukcesów z początku lat 80.

Po rozpadzie Związku Radzieckiego prowadził mniej znane zespoły z Białorusi i Rosji, występujące głównie w niższych ligach. Parokrotnie udało mu się wprowadzić prowadzone przez siebie drużyny do wyższych klas rozgrywkowych. Przed rozpoczęciem eliminacji do World Cup 2002 objął funkcję selekcjonera białoruskiej drużyny narodowej. Prowadzona przez niego reprezentacja, rywalizująca m. in. z zespołem Polski, w ostatniej kolejce meczów przegrała walkę o drugie miejsce w grupie premiowane awansem do baraży na rzecz Ukrainy. Małofiejew popadł w konflikt z liderami drużyny, występującymi w kijowskim Dynamie Waliancinem Bialkiewiczem i Aliaksandrem Chackiewiczem. W 2003 stracił stanowisko.

W 2004 rozpoczął współpracę z litewskim biznesmenem rosyjskiego pochodzenia Władimirem Romanowem. Znalazł zatrudnienie w akademii piłkarskiej przy będącym własnością Romanowa białoruskim klubie MTZ-RIPO Mińsk. Dwa lata później został przez Romanowa zatrudniony w FBK Kowno. W tym samym roku biznesmen ściągnął go do pracy w szkockim Heart of Midlothian na stanowisku dyrektora sportowego. Jesienią 2006 w kilku meczach zastępował urlopowanego trenera Hearts Valdasa Ivanauskasa. Na początku grudnia powrócił do MTZ-RIPO, by objąć funkcję pierwszego trenera, jednak w marcu 2007 zrezygnował z pracy z mińskim klubem. W październiku 2007 objął stanowiska trenera FK Silute^[1].

W krajach b. ZSRR Małofiejew jest ceniony jako fachowiec i zwolennik nowoczesnego, ofensywnego futbolu. Wprowadzając nowatorskie pomysły szkoleniowe udało mu się osiągnąć sukcesy m. in. z mińskim Dynamem, a drużyny z niższych lig doprowadzić do profesjonalnego poziomu. Nierzadko jednak zawodnicy nie byli w stanie dostosować się do jego koncepcji, co powodowało konflikty, jak w przypadku reprezentacji Białorusi.

• 1972-73 – Dynamo Mińsk, szkoła piłkarska
• 1974-75 – Dynamo Mińsk, asystent
• 1976-78 – Dynamo Brześć
• 1978-83 – Dynamo Mińsk
• 1983-84 – olimpijska reprezentacja Związku Radzieckiego
• 1984-86 – reprezentacja Związku Radzieckiego
• 1985-87 – Dynamo Moskwa
• 1987-88 – „Dynamo”, główny trener
• 1988-91 – Dynamo Mińsk
• 1992-92 – Asmaral Kisłowodsk
• 1993-94 – Dynamo-Gazowik Tiumeń
• 1995-95 – Smiena Mińsk
• 1995-95 – Dynamo-Gazowik Tiumeń
• 1996-97 – Anżi Machaczkała
• 1998-00 – Psków
• 2000-03 – reprezentacja Białorusi
• 2001-02 – Dynamo Mińsk
• 2004-05 – MTZ-RIPO Mińsk, akademia piłkarska
• 2006-06 – FBK Kowno
• 2006-06 – Heart of Midlothian F.C., dyrektor sportowy
• 2006-06 – Heart of Midlothian F.C., tymczasowy trener
• 2006-07 – MTZ-RIPO Mińsk
• 2007-08 – FK Silute

Przypisy