Era Open

Z Wikipedii

Tenisowa Era Open - okres w tenisie ziemnym, rozpoczęty w 1968 roku, kiedy to zezwolono na udział zawodników amatorskich oraz zawodowych w każdym turnieju (amatorskim i profesjonalnym).

W Erze Open jednym z najważniejszych osiągnięć zawodników jest zdobycie klasycznego Wielkiego Szlema, czyli wygranie wszystkich czterech turniejów wielkoszlemowych w ciągu roku. Wśród panów ta sztuka udała się tylko Rodowi Laverowi w 1969. Wcześniej dokonał tego w 1962 roku. Spośród pań takim sukcesem mogą poszczycić się tylko dwie zawodniczki: Margaret Smith Court, która zdobyła Wielkiego Szlema w 1970 roku, i Steffi Graf, która oprócz czterech tytułów wielkoszlemowych w 1988 roku zdobyła również złoty medal olimpijski w Seulu. Przed nastaniem Ery Open tylko jedna tenisistka zdobyła Wielkiego Szlema - była nią Maureen Connolly.

[edytuj] Rekordy Ery Open w tenisie żeńskim

Kim Clijsters
- pierwsza tenisistka belgijska, która osiągnęła pozycję liderki rankingu kobiecego; pierwsza w historii liderka tego rankingu bez zwycięstwa wielkoszlemowego,
- jedna z pięciu tenisistek, które jednocześnie były liderkami rankingu singlowego i deblowego.

Lindsay Davenport
- jako pierwsza tenisistka w historii pokonała zawodniczkę z czołowej trójki światowego rankingu, nie oddając jej ani jednego gema (6/0 6/0). Było to w półfinale Pacific Life Open w 2005 roku, w meczu z Marią Szarapową. Davenport była wówczas zawodniczką rozstawioną z numerem 1, Szarapowa zaś z numerem 3,
- Amerykanka to również pierwsza zawodniczka, która zanotowała 50 zwycięstw w turnieju Australian Open w Erze Open.

Chris Evert
- posiada najwyższy w historii tenisa procent wygranych spotkań - wynosi on 90%.

Steffi Graf
- jedyna w historii zdobywczyni Złotego Szlema, to jest triumfatorka wszystkich czterech turniejów wielkoszlemowych oraz złota medalistka igrzysk olimpijskich w jednym sezonie,
- kiedy wygrała US Open 1995, została pierwszą i jedyną w historii tenisistką, która w każdym turnieju Wielkiego Szlema zwyciężała przynajmniej cztery razy;
- została pierwszą tenisistką, która jako obrończyni tytułu w turnieju wielkoszlemowym odpadła już w pierwszej rundzie - miało to miejsce na Wimbledonie w 1994 roku.

Justine Henin
- została pierwszą zawodniczką w Erze Open, która po zwycięstwie we French Open odpadła już w pierwszej rundzie Wimbledonu (2005),
- w meczu finałowym Australian Open 2006 przeciwko Amélie Mauresmo poddała się na początku drugiego seta. To pierwszy przypadek w erze Open, by w wielkoszlemowym finale rozstrzygnięcie nastąpiło poprzez krecz przeciwnika,
- w 2006 roku osiągnęła finały wszystkich turniejów wielkoszlemowych, z których wygrała jeden - Roland Garros. To najlepszy wynik od osiągnięcia Martiny Hingis w 1997 roku,
- piąta zawodniczka w historii, która w swoim debiucie w turniejach zawodowych odniosła zwycięstwo - turniej w Antwerpii w 1999 roku,
- pierwsza tenisistka belgijska, która zdobyła tytuł gry pojedynczej na turnieju wielkszlemowym - French Open 2003, w finale z rodaczką Kim Clijsters.

Martina Hingis
- w 1997 roku osiągnęła finały wszystkich turniejów wielkoszlemowych, ulegając tylko Ivie Majoli we French Open. Zbliżony sukces odniosła dopiero Justine Henin-Hardenne w 2006 roku, jednak wygrała tylko French Open,
- w 1998 roku osiągnęła Wielkiego Szlema w grze podwójnej,
- najmłodsza liderka światowej klasyfikacji kobiet,
- najmłodsza triumfatorka wielkoszlemowego Wimbledonu,
- jedna z pięciu zawodniczek, które były jednocześnie liderkami rankingu singla i debla.

Martina Navrátilová
- jest jedną z trzech tenisistek, które wygrały turniej wielkoszlemowy we wszystkich trzech dyscyplinach (singel, debel i mikst),
- w wieku pięćdziesięciu lat zdobyła tytuł US Open 2006 w grze mieszanej,
- dziewięciokrotnie zajmowała pozycję najlepszej tenisistki na świecie.

Arantxa Sánchez Vicario
- druga w historii zawodniczka, która była jednocześnie liderką rankingu singlowego i deblowego,
- wygrywając French Open 1989 została wówczas najmłodszą triumfatorką tego turnieju, wynik ten rok później poprawiła Monica Seles.

Monica Seles
- wygrywając French Open 1990 została najmłodszą triumfatorką tego turnieju, poprawiając wyczyn Arantxy Sánchez Vicario rok wcześniej
- w 1990 roku Monica stała się najmłodszą zwyciężczynią turnieju WTA Tour Championships. W finale zagrała z Gabrielą Sabatini i był to pierwszy pięciosetowy pojedynek w tenisie kobiecym od 1902 roku,
- została najmłodszą liderką światowego rankingu kobiecego w 1991 roku. Wynik ten poprawiła później Martina Hingis.

Margaret Smith Court
- zdobywczyni klasycznego Wielkiego Szlema w 1970 roku,
- zawodniczka, która zdobyła najwięcej w historii tytułów wielkoszlemowych w grze pojedynczej (24, w tym 11 w Erze Open).

Maria Szarapowa
- została pierwszą rosyjską liderką rankingu tenisistek i była nią przez siedem tygodni.

[edytuj] Rekordy Ery Open w tenisie męskim

Roger Federer
- tenisista, który w rankingach męskich zgromadził najwięcej punktów w historii,
- pierwszy mężczyzna, który wygrał cztery turnieje cyklu Masters Series w sezonie,
- pierwszy tenisista, który w Masters pokonał przeciwnika wynikiem 6/0 6/0 (półfinał z Gastónem Gaudio w 2005),
- pierwszy i jedyny tenisista w historii, który wygrywał Wimbledon i US Open przez trzy kolejne lata (2004 - 2006).

Rod Laver
- jedyny tenisista w erze Open, który osiągnął klasycznego Wielkiego Szlema (1969, wcześniej dokonał tego w 1962).

John McEnroe
- tenisista, który swoim kontrowersyjnym i nieeleganckim zachowaniem na korcie kilkakrotnie doprowadził do dyskwalifikacji z turnieju (między innymi na turnieju Australian Open).

Rafael Nadal
- rekordzista w meczach wygranych na kortach ziemnych,
- został pierwszym nastolatkiem od czasów Borisa Beckera, który osiągnął pozycję drugiego tenisisty na świecie.

Ilie Năstase
- dwukrotnie zasiadał na pozycji lidera rankingu tenisistów.

John Newcombe
- jeden z pierwszych liderów tenisowego rankingu komputerowego.

Patrick Rafter
- lider rankingu tenisistów przez okres jednego tygodnia.

Pete Sampras
- wygrał 14 turniejów wielkoszlemowych - najwięcej w historii ery Open,
- odniósł najwięcej zwycięstw na turnieju wimbledońskim - siedem.