Franciszek Starowieyski
Z Wikipedii
Franciszek Starowieyski (ur. 8 lipca 1930 w Bratkówce koło Krosna) - polski grafik, malarz i scenograf.
Pochodzi z rodziny szlacheckiej, pieczętującej się herbem Biberstein. Studia artystyczne ukończył na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie i w Warszawie.
Popularność zyskał w latach 60. serią plakatów teatralnych i filmowych. Zajmuje się malarstwem, plakatem, grafika użytkową, scenografią teatralną i telewizyjną. Jest twórcą tzw. teatru rysowania. Jego malarstwo cechuje fascynacja ciałem kobiecym o "rubensowskich" kształtach, zmysłowością oraz refleksja nad przemijaniem i śmiercią. Wielokrotnie wystawiał w galeriach i muzeach w Polsce oraz Austrii, Belgii, Francji, Holandii, w Kanadzie, Szwajcarii, USA, we Włoszech i in. Jest laureatem wielu nagród, m.in.: Grand Prix na Biennale Sztuki Współczesnej w Saô Paulo (1973), Grand Prix za plakat filmowy na festiwalu w Cannes (1974), Grand Prix na Międzynarodowym Festiwalu w Paryżu (1975), Annual Key Award gazety Hollywood Reporter (1975-1976), nagrody na Międzynarodowym Biennale Plakatu w Warszawie i na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Chicago (1979-1982)[potrzebne źródło]. W swoich "teatrach rysowania" łączy obydwie sztuki w jeden, "spektakl sztuk wszelakich", zjawisko medialne, w których taką samą wartością artystyczną jest sam akt tworzenia, jego elementy widowiskowe i - dzięki erudycji autora - literackie, jak i samo dzieło w tradycyjnym słowa tego znaczeniu. W obrazach F. Starowieyskiego świat realny łączy się z tworami jego wręcz "niepohamowanej" wyobraźni, a jego twórczość ostentacyjnie nawiązuje do starych XVII-wiecznych mistrzów i przesycona jest groteską oraz humorem. Obraz Porwanie Europy jest wystawiony w polskim przedstawicielstwie w Unii Europejskiej w Brukseli.
W 1994 roku otrzymał Nagrodę "Złotej Maski" za scenografię do "Króla Ubu" Krzysztofa Pendereckiego w Teatrze Wielkim w Łodzi, a w 2004 Nagrodę Ministra Kultury w dziedzinie sztuk plastycznych.
