Historia Żydów w Gibraltarze

Z Wikipedii

Historia Żydów w Gibraltarze - pierwsze wzmianki na temat Żydów w Gibraltarze pochodzą z roku 1356. Po wypędzeniu ludności żydowskiej z Hiszpanii w 1492 roku życie żydowskie w Gibraltarze zamarło za wyjątkiem tzw. marranów. W 1713 roku Gibraltar znalazł się-na mocy traktatu Pokoju utrechckiego-pod panowaniem brytyjskim. Brytyjczycy zobowiązali się do utrzymania zakazu muzułmańskiego i żydowskiego osadnictwa na cyplu, szybko jednak zaczęli łamać zawartą umowę. W 1729 roku zawarto umowę z Sułtanem Maroka pozwalającą na osadnictwo marokańskich Żydów w Gibraltarze. W 1749 roku Gibraltar zamieszkiwało 600 Żydów co stanowiło jedną trzecią cywilnej populacji cypla. Dalszy wzrost populacji żydowskiej miał miejsce w XIX wieku. Wśród Żydów zamieszkujących półwysep byli Sefardyjczycy, Żydzi przybyli z Wielkiej Brytanii i Maroka. W czasie drugiej wojny światowej Żydów gibraltarskich ewakuowano do Wielkiej Brytanii wobec ryzyka zajęcia półwyspu przez wojska osi. Po wojnie wielu z nich zostało tam na stałe, większość jednak wróciła. W latach 1964-1969 i 1972-1987 funkcję premiera Gibraltaru sprawował Żyd Joshua Hassan, we władzach Gibraltaru zasiadało również wielu innych Żydów. Dialekt Llanito którym posługują sie Gibraltarczycy zawiera około 500 słów o rodowodzie hebrajskim i wykazuje duże wpłymwy sefardyjkich dialektów żydowskich. W 2001 roku Gibraltar zamieszkiwało 584 Żydów co stanowiło 2% populacji-większość urodziła się w Gibraltarze, część przybyła z innych państw Unii Europejskiej a nawet spoza Europy.