Izabella z Hainaut

Z Wikipedii

Izabella z Hainaut fr. Isabelle de Hainaut (ur. 23 kwietnia 1170, w Lille - zm. 15 marca 1190, w Paryżu), królowa Francji jako pierwsza żona Filipa II Augusta.

Urodzona w Lille, była córką Baldwina V, hrabiego Hainaut i hrabiny Małgorzaty I Flandryjskiej. W wieku 10 lat, w 1180 została wydana za mąż za króla Filipa II Augusta. W posagu wniosła hrabstwo Artois.

Koronacja Izabelli na królową małżonkę Filipa odbyła się w bazylice Saint-Denis 28 maja 1180. Ponieważ Baldwin V podawał się za potomka Karola Wielkiego, współcześni kronikarze postrzegali to małżeństwo jako unię dynastii Karolingów i Kapetyngów. Chociaż niektórzy kronikarze wychwalali zalety jej urody i charakteru, nie udało się jej zdobyć uczuć Filipa. Wręcz przeciwnie, w 1184, podczas wojny we Flandrii król, wobec przyłączenia się swojego teścia Baldwina do wrogiego obozu, zwołał radę królewską w Sens, w celu oddalenia Izabelli. Robert I z Dreux, wuj króla, skutecznie storpedował ten pomysł.

Izabella zmarła w połogu w 1190, i została pochowana w katedrze Notre-Dame, w Paryżu. Jej syn Ludwik VIII Lew został królem Francji.

Poprzednik Adela z Szampanii

Królowa Francji 1180-1190

Następca Ingeborga Duńska