Język arumuński
Z Wikipedii
| Armãneashce, Armãneashti, Limba armãneascã | |
| Obszar | Grecja, Albania, Serbia, Rumunia, Macedonia, Bułgaria |
| Liczba mówiących | 1-2 mln. (szacunki własne) |
| Klasyfikacja genetyczna | Języki indoeuropejskie Języki italskie Języki romańskie Języki wschodnioromańskie Język arumuński |
| Pismo | łaciński |
| Status oficjalny | |
| Język urzędowy | Kruševo w Macedonii |
| Kody języka | |
| ISO 639-1 | rup |
| ISO 639-2 | rup |
| ISO/FDIS 639-3 | rup |
| SIL | RUP |
| W Wikipedii | |
| Zobacz też: język, języki świata | |
Język arumuński lub macedo-rumuński – język, a w zasadzie grupa dialektów i etnolektów, która dopiero od niedawna przechodzi standardyzację — z grupy romańskiej, podgrupa wschodnioromańska języków indoeuropejskich.
Liczba jego użytkowników jest przedmiotem sporów. Wg własnych szacunków organizacji mniejszości etnicznych i narodowych na codzień może się nim posługiwać nawet 2 mln osób, natomiast wg oficjalnych statystyk jest to nie więcej niż 300 tys. aktywnych użytkowników [1]. Występuje w północnej Grecji, 100 tys. w Macedonii, 40 tys. w Bułgarii oraz 500 tys. w Albanii, spotykany także na terenie Rumunii, Serbii, Czarnogóry oraz Bośni i Hercegowiny), spośród grupy etnicznej liczącej ok. 700 tys. osób.
Obecnie do jego zapisu stosuje się zarówno alfabet łaciński jak i grecki. Do XIX w. najczęściej stosowano cyrylicę. W XVIII w. ukazywała się prasa po arumuńsku, wydany też został słownik arumuńsko-grecki (patrz: Moskopole). W latach 1881-1889 przetłumaczono na arumuński fragmenty Biblii.
Język ten uzyskał status języka urzędowego w jednej z gmin w Macedonii. Nie posiada rozbudowanego szkolnictwa, jest też nauczany w stopniu podstawowym w Rumunii (gdzie traktowany jest jako dialekt rumuńskiego) oraz w Macedonii. Jego użytkownicy ulegają stopniowej asymilacji i porzucają arumuński na rzecz języków powszechnie używanych w danym kraju (przede wszystkim greckiego i rumuńskiego).
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Linki zewnętrzne
Przypisy
wschodnioromańskie: arumuński • istrorumuński • meglenorumuński • rumuński
południoworomańskie: korsykański (gallurski) • sassarski • sardyński (kampidański, logudorski)
zachodnioromańskie: aragoński • asturyjski • auregnais † • burginioński • dalmatyński † • dgèrnésiais • emilijski • francuski • franko-prowansalski • friulski • galicyjski • gallurski (północnowschodniosardyński) • gaskoński • hiszpański • istriocki • jèrriais • judeo-portugalski † • judeo-włoski • kampidański (południowosardyński) • kataloński • ladino (judeo-hiszpański) • ladyński • langwedocki • liguryjski • limuzyński • logudorski (środkowosardyński) • lombardzki • lotaryński • mirandyjski • monegaski • neapolitański • normandzki • oksytański • owerniacki • piemoncki • pikardyjski • portugalski • prowansalski • rioplatense • romansz • sercquiais • sycylijski • szampański • szuadit † • walencki • waloński • wenecki • włoski • zarfatit †
¹ Łacina nie jest językiem romańskim, ale italskim i przodkiem wszystkich języków romańskich
