Jan III Dukas Watatzes
Z Wikipedii
Jan III Dukas Watatzes gr. Ιωάννης Γ΄ Δούκας Βατάτζης, Iōannēs III Doukas Batatzēs - (ur. 1192, zm. 3 listopada 1254), cesarz nicejski 1222–1254.
Zyskał sławę jako żołnierz. W 1222 został wybrany cesarzem w miejsce swego teścia Teodora I. Wcześniej poślubił jego córkę Irenę Laskarys (w 1212). Mieli jednego syna, Teodora, późniejszego cesarza Teodora II. Irena po upadku z konia nie mogła mieć więcej dzieci i wstapiła do klasztoru, gdzie przebywała aż do śmierci w 1239. Jan ożenił się ponownie - z Konstancją, nieślubną córką cesarza rzymskiego Fryderyka II. Nie mieli jednak żadnych dzieci.
Zreorganizował pozostałość Cesarstwa Bizantyjskiego będącą w jego władaniu. Dzięki zdolnościom administracyjnym uczynił z niego najsilniejsze i najbogatsze państwo na Wschodzie. Zabezpieczył jego wschodnią granicę przez porozumienie z Turkami seldżuckimi. Próbował odzyskać europejskie posiadłości jego poprzedników. Jego flota rozszerzyła jego cesarstwo do Rodos, a jego armia, wzmocniona przez frankijskich najemników, pokonała siły Cesarstwa Łacińskiego - Roberta de Courtenay.
Wraz z Bułgarami przeprowadził nieudane oblężenie Konstantynopola,(1235). Objął zwierzchnictwo nad Thessaloníkami i Epirem. Ostateczne odzyskanie Konstantynopola przez jego następców było możliwe dzięki jego przygotowaniom.
Jan cierpiał na epilepsję. Umarł 3 listopada 1254.
| Poprzednik Teodor I Laskarys |
 |
Cesarz nicejski 1222 - 1254 |
|
Następca Teodor II Laskarys |
