Jeremiasz Falck
Z Wikipedii
Jeremiasz Falck (ur. 1609 w Gdańsku, zm. 1677 w Gdańsku) – XVII-wieczny rytownik, podpisywał się Polonus lub Gedanensis.
Wykonał około 500 sztychów, przeważnie portretów polskich, scen biblijnych i alegorycznych (choć wiele sztychów pozostawił niepodpisanych) dowodząc swego mistrzostwa w dziedzinie rytu. Stworzył swój typ rytowanego portretu - z profilu, w owalu.
W 1639 roku wyjechał do Paryża, gdzie powstała seria rycin przedstawiająca cztery pory roku. W latach 1649-1654 był zatrudniony jako nadworny rytownik królowej szwedzkiej Krystyny, po jej abdykacji został zwolniony ze służby przez Karola Gustawa.
Ryciny do ilustrowanego katalogu kolekcji Gerarda de Reynst, wydanego w 1660 roku, głównie o tematyce religijnej powstały w Amsterdamie. W 1662 roku w Hamburgu wykonał serię 16 rycin o tematyce botanicznej przedstawiających różne gatunki kwiatów i roślin.
Głównym nurtem twórczości Falcka w Polsce były miedzioryty według portretów, najczęściej autorstwa Daniela Schultza Młodszego. Współpracował w tej dziedzinie z gdańskim domem wydawniczym Georga Forstera ilustrując wydawane w nim dzieła, wliczając w to Selenografię Heweliusza i Orationes Ossolińskiego, które do dziś pozostają przedmiotem pożądania bibliofilów i kolekcjonerów.
Przed śmiercią powrócił do rodzinnego Gdańska, gdzie spoczął w kościele św. Piotra i Pawła.
Swe prace sygnował najczęściej "Jeremias Falck Polonus".
