Kodeks Boturini

Z Wikipedii

Fragment Kodeksu Boturini

Kodeks Boturini – średniowieczny dokument opisujący historię Azteków-Chichimeków przed przybyciem konkwistadorów hiszpańskich.

Spis treści

1 Pochodzenie
2 Opis
3 Publikacje
4 Zobacz też
5 Źródło

[edytuj] Pochodzenie

Pochodzenie i datowanie manuskryptu nie jest do końca pewne. Prawdopodobnie powstał w pobliżu Tenochtitlan. Nie którzy skłaniają się do daty 1521-1540. Dowodem na to ma być namalowane drzewo na stronie trzeciej posiadające wyraźne cechy europejskie. W całym dokumencie nie ma jednak żadnych innych tego typu naleciałości.

Pierwotnym właścicielem był Włoch Lorenzo Boturini Benaducci (1702–1751), od którego kodeks wziął swoją nazwę.

[edytuj] Opis

Kodeks Boturini mówi o prehistorii ludu Mexico na wyspie Aztlan, ich wędrówce przez centralny Meksyk, o walkach i klęskach poniesionych z ręki króla Coxoxtli i niewoli u Colhuan, aż po przybycie do Chapultepec (1168-1355) Manuskrypt został napisany na paskach kory drzewa figowego (amatl), o wymiarach 19 cm na 549 cm długości. Złożona jest w formie akordeonu o stronach przeciętnie 24 cm. Całość daje 24 strony.

Liczby w kodeksie są namalowane czarnym atramentem a daty kolorem czerwonym. W całym kodeksie nie występują żadne inne barwy. Styl przedstawienia dat jest podobny do innych kodeksów Azteckich tj.w regularny schludny sposób a przedstawione postacie, znaki miejsc i inne symbole charakteryzują się uproszczoną stenografią. Cechą odróżniającą od innych znanych manuskryptów jest pozostawienie dużej przestrzeni na stronach. W innych kodeksach strony są gęsto zapełnione rozmaitymi symbolami, postaciami i znakami. Taki układ Kodeksu Boturini skłania dzisiejszych badaczy (Karl Young, Donald Robertson) do wniosku, iż kodeks miał przeznaczenie podręcznika dla początkowych uczni nie władających dobrze symboliką i sztuką pisania. Każda osoba, data, imiona są z sobą powiązane i nawzajem oddziałowują na siebie. Większość stron zawiera kolumny dat posegregowane w czterech lub pięciu grupach w zależności czy dotyczą religii czy kosmologii.

Strona z Kodeksu Boturini

Ciekawym zabiegiem autora jest przedstawienie odcisków stóp na poszczególnych kartach mających nadawać kierunek wędrówki Azteków, co pozwala na związanie całej księgi w jedną jednolitą treść. W wielu pismach prekolumbijskich odciski stóp symbolizują boga Huitzilopochtli, który kierował lud Mexica w ich wędrówce.

Kodeks Boturini jest niekiedy nazywany "Tira de la Perigrinacion" (hiszp. Wstęga Wędrówki) lub "del Tira Museo"

[edytuj] Publikacje

Na temat Kodeksu Boturini napisano wiele opracowań i w wielu pracach wspomina się o nim. Do najważniejszych należą:

Jose Fernando Ramirez, Cuadro Historico-geroglifico de la Peregrinacion de los Tribus Aztecas . . . (No. 2). Imprenta de Jose Mariano Fernandez de Lara, Mexico City, 1858.

Praca na podstawie której powstało większość poniższych opracowań.

Paul Radin, The Sources and Authenticity of the History of the Ancient Mexicans. University of California Publications in Archaeology and Ethnology, 17 (1), Berkeley, 1920.
Juan de Trovar, Codice Ramirez. Editorial Leyenda, Mexico City, 1944.
Donald Robertson, Mexican Manuscript Painting of the Colonial Period. Yale University Press, New Haven, 1959.
Fray Bernardino de Sahagun, The Florentine Codex. C. Dibble & J.O. Anderson eds & trans. School of American Research, Santa Fe & University of Utah, Salt Lake City, 1950-1969. 11 vols.
Libreria Echaniz , Tira de la Perigrinacion Mexica. Mexico City, 1964.
Jose Corona Nuńez, "Explicacion del Codice Boturini," in Antiguedades de Mexico, Vol. II. Secretaria de Hacienda y Credito Publico, Mexico City, 1964.
Burr Cartwright Brundage A Rain of Darts. U. of Texas Press, Austin, 1972.
Nigel Davies, The Aztecs. U. of Oklahoma Press, Norman, 1973.
Anales de Tlateloco. Heinrich Berlin, ed. i tłumaczenie Ediciones Rafael Porrua, Mexico City, 1980.