Kwas fluorooctowy
Z Wikipedii
| Kwas fluorooctowy | |||
|
|||
| Ogólne informacje | |||
| Nazwa systematyczna | kwas 2-fluoroctowy | ||
| Inne nazwy | FAA | ||
| Wzór sumaryczny | C2H3FO2 CH2FCOOH |
||
| SMILES | C(C(=O)O)F | ||
| Masa molowa | 78,0424 g/mol | ||
| Wygląd | bezbarwne kryształy | ||
| Identyfikacja | |||
| Numer CAS | 144-49-0 | ||
| Właściwości | |||
| Rozpuszczalność w wodzie | rozpuszczalny | ||
| Temperatura topnienia | 31 °C (304,15 K) | ||
| Kwasowość (pKa) | 2,6 | ||
| Niebezpieczeństwa | |||
  |
|||
| Klasyfikacja UE | Treść oznaczeń: T+ - silnie toksyczny N - groźny dla środowiska |
||
| Zwroty ryzyka | R: 28-50 | ||
| Zwroty bezpieczeństwa | S: (1/2-)20-22-26-45-61 | ||
| Numer RTECS | AH5950000 | ||
| Podobne związki | |||
| Podobne związki | kwas chlorooctowy Kwas dichlorooctowy kwas trifluorooctowy fluorooctan sodu fluorooctan etylu |
||
| Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą warunków standardowych (25°C, 1000 hPa) |
|||
Kwas fluorooctowy (CH2FCOOH) - organiczny związek chemiczny, mocny kwas karboksylowy, pochodna fluorowa kwasu octowego, dywersyjny bojowy środek trujący z grupy fluorooctanów.
Tworzy bezbarwne kryształy w formie igieł o temperaturze topnienia 31 °C, łatwo rozpuszczalne w wodzie i etanolu. Sole kwasu fluorooctowego występują naturalnie w przynajmniej 40 roślinach w Afryce, Australii i Ameryce Południowej, m.in. w afrykańskiej Dichapetalum cymosum, której liście i nasiona były używane przez krajowców do sporządzania zatrutych strzał i zatruwania źródeł wody oraz Chailletia toxicaria stosowanej do trutek na szczury.
Dzięki efektowi indukcyjnemu atomu fluoru kwas fluorooctowy jest ok. 100 razy mocniejszy od kwasu octowego, a jednocześnie ok. 100 razy słabszy od kwasu trifluorooctowego.
Kwas fluorooctowy działa na organizm w formie cieczy i par. Mogą wnikać przez drogi oddechowe, układ pokarmowy i skórę. Objawy zatrucia podobne jak w przypadku paralityczno-drgawkowych bojowych środków trujących. Obserwuje się ślinotok, wymioty, bezwolne oddawanie moczu i kału oraz drgawki i utratę przytomności, poprzedzające zgon. Objawy występują po okresie utajenia (od 30 minut do 6 godzin). Śmierć następuje w czasie od kilku godzin do kilku dni (w zależności od dawki) na skutek zahamowania procesów oddychania komórkowego.
Silnie toksyczne są także estry kwasu fluorooctowego, np. fluorooctan etylu.
[edytuj] Bibliografia
- "1000 słów o chemii i broni chemicznej". Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1987.
