Louis Pierre Édouard Bignon

Z Wikipedii

Louis Pierre Édouard, baron Bignon (ur. 3 lipca 1771 w La Mailleraye-sur-Seine, zm. 6 stycznia 1841 w Paryżu) – francuski dyplomata i historyk, par Francji od 1837.

Od 1797 we francuskiej służbie dyplomatycznej. Sekretarz poselstw francuskich w Szwajcarii i od 1798 w Republice Cisalpińskiej. Od 1799 w poselstwie francuskim w Berlinie. Od 1804 francuski chargé d'affaires w Królestwie Prus. Jako minister pełnomocny w Kassel, wziął aktywny udział w tworzeniu Związku Reńskiego. Po klęsce Prus w 1806 mianowany administratorem pruskich finansów publicznych, podobną funkcję sprawował po klęsce Austrii w 1809. W 1811 i w 1813 rezydent francuski w Księstwie Warszawskim, w 1812 rezydent francuski przy Komisji Rządu Tymczasowego Wielkiego Księstwa Litewskiego.

W czasie 100 dni Napoleona, po klęsce Napoleona I w bitwie pod Waterloo pełnił przez krótki czas urząd francuskiego ministra spraw zagranicznych. 3 lipca 1815 oficjalnie poddał Paryż wojskom koalicji antynapoleońskiej.

Był wielokrotnie wybrany do Izby Deputowanych w latach 1817, 1820, 1822, 1827 i w 1830. W parlamencie dał się poznać jako jeden z najzagorzalszych przeciwników Restauracji. W czasie rewolucji lipcowej, został 1 sierpnia 1830 mianowany tymczasowym ministrem spraw zagranicznych Francji. W rządzie Ludwika Filipa I był ministrem bez teki, który to urząd złożył 27 października tego roku.

Ponownie wybrany deputowanym w 1831 i 1834. Był przeciwnikiem oddania Belgii w strefę wpływów Wielkiej Brytanii. Wielokrotnie przemawiał w obronie Polski. Po upadku powstania listopadowego, wystosował w 1833 specjalny adres, w którym domagał się złożenia dowodów uznania Polakom jako herosom znad Wisły.

W 1804 został kawalerem, w 1823 komandorem a w 1838 wielkim oficerem Legii Honorowej.

[edytuj] Dzieła

Był autorem wielu dzieł historycznych, z zakresu dyplomacji i stosunków międzynarodowych.

Du système suivi par le Directoire exécutif relativement à la République cisalpine, et quelques détails sur les derniers événements qui ont eu lieu dans cette République, Paris, F. Buisson, an VII 1798
Exposé comparatif de l'état financier, militaire, politique et moral de la France et des principales puissances de l'Europe 1814
Précis de la situation politique de la France depuis le mois de mars 1814 jusqu'au mois de juin 1815 1815
Coup d'œil sur les démêlés des cours de Bavière et de Bade Paris 1818
Des Proscriptions 1819-1820
La conspiration des barbes. Lettre de M. Bignon à M. Méchin, Paris, Brissot-Thivars, 6 septembre 1820
Lettre à un ancien ministre d'un État d'Allemagne sur les différends de la maison d'Anhalt avec la Prusse 1821
Les Cabinets et les peuples depuis 1815 jusqu'à la fin de 1822 1822
Souvenirs d'un diplomate. La Pologne (1811-1813), précédés d'une notice historique sur la vie de l'auteur par François-Auguste Mignet 1864
Du congrès de Troppau ou Examen des prétentions des monarchies absolues à l'égard de la monarchie constitutionnelle de Naples 1821
Les Cabinets et les peuples depuis 1815 jusqu'à la fin de 1822 1822
Histoire de France sous Napoléon (w 14 tomach, 1829-1850)