Ludwik Cormenin
Z Wikipedii
Ludwik Maria de la Haye wicehrabia de Cormenin (ur. 6 stycznia 1788 w Paryżu, zm. 6 maja 1868 tamże) - publicysta francuski. Od 1808 adwokat, w 1810 audytor przy radzie stanu, 1814 za pierwszej i 1815 za drugiej Restauracji Burbonów referendarz stanu, zaczął trudnić się dziennikarstwem, wydając jednak także i większe prace, m.in. dwutomowe dzieło "Droit administratif" ("Prawo administracyjne", wyd. 1. Paryż 1822; piąte wydanie wyszło w 1840), cenione jeszcze pod koniec XIX wieku.
Zasiadając od 1818 w izbie deputowanych był stronnikiem skrajnej lewicy i przy wydaniu pierwszych postanowień lipcowych (1830) złożył urząd, nie uznając nowej konstytucji i rządu, a w swojej działalności publicystycznej satyrycznymi tekstami sawał w ciągłej opozycji.
W zgromadzeniu narodowym w 1848 został wiceprezesem; miał w nim znaczny udział w ułożeniu nowych ustaw. Wraz ze wzrostem znaczenia Ludwika Napoleona został gorliwym bonapartystą.
Autor broszur politycznych, m.in. "Pamphlets de Timon" (Paryż 1845) i dzienników - "Études sur les orateurs parlamentaires" (Paryż 1836), "Livre des orateurs" (1838-1860), "Dialogues de maître Pierre" (1834), "Le droit de tonnage de Algérie" (Paryż 1860). Jego trzytomowe "Oeuvres" ("Dzieła") wyszły w Paryżu już po jego śmierci, w latach 1869-1870.
Jeszcze w 1812 napisał m.in. "La Pologne régénérée" ("Polska odrodzona") - epodę heroiczną.
