Maksymilian III Habsburg
Z Wikipedii
Maksymilian III Habsburg, zwany der Deutschmeister (ur. 12 października 1558 w Wiener Neustadt, zm. 2 listopada 1618 w Wiedniu) – arcyksiążę austriacki, trzeci syn cesarza Maksymiliana II Habsburga i Marii Hiszpańskiej (córki cesarza niemieckiego i króla Hiszpanii - Karola V Habsburga i Izabeli Aviz).
Wybrany w 1587 przez część szlachty królem Polski, rywal Zygmunta III Wazy. Zaprzysiągł swoje pacta conventa 27 września 1587 w katedrze w Ołomuńcu. W celu uzyskania polskiej korony rozpoczął interwencję zbrojną na Rzeczpospolitą z terytorium Śląska. Pokonany i ujęty przez hetmana wielkiego koronnego Jana Zamoyskiego w bitwie pod Byczyną w 1588 roku. Hetman obszedł się z jeńcem bardzo łagodnie – najpierw zaprosił go do swojej kwatery, później zabrał do Zamościa, gdzie Maksymilian został ojcem chrzestnym córki Zamoyskiego i Gryzeldy Batorówny.
Na mocy układu bytomsko-będzińskiego z 10 marca 1589 roku Habsburgowie uznali władzę Zygmunta III Wazy, a Maksymilian odzyskał wolność.
W latach 1590-1618 był wielkim mistrzem zakonu krzyżackiego.
[edytuj] Bibliografia
- Ekes J., Maksymilian Habsburg, (w:) Encyklopedia historia Polski, t. 1, Warszawa 1994, s. 409.
- Podhorodecki L., Sławni hetmani Rzeczypospolitej, Warszawa 1994, s. 132.
| Poprzednik Henryk VIII von Bobenhausen |
 |
Wielki mistrz zakonu krzyżackiego 1590-1618 |
|
Następca Karol I Habsburg |
Wratysław II (tytuł wątpliwy, 1085-1092)
Sukcesorzy Wacława II: Wacław III Czeski (1305-1306) • Rudolf III Habsburg (1306-1307) • Henryk Karyncki (1307-1310) • Jan Luksemburski (1310-1335)
Wybrani w podwójnych elekcjach: Maksymilian II Habsburg (1575-1576) • Maksymilian III Habsburg (1587-1589)
