Marion Bartoli

Z Wikipedii

Marion Bartoli

Państwo	Francja
Data urodzenia	2 października 1984
Miejsce urodzenia	Le Puy-en-Velay
Wzrost	170 cm
Waga	58 kg
Gra	praworęczna
Status profesjonalny	luty 2000
Zakończenie kariery	aktywna
Trener	Walter Bartoli
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	3
Najwyżej w rankingu	9 (22 października 2007)
Australian Open	2r (2004 - 2007)
Roland Garros	4r (2007)
Wimbledon	F (2007)
US Open	4r (2007)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	3
Najwyżej w rankingu	15 (5 lipca 2004)
Australian Open	3r (2004, 2005)
Roland Garros	3r (2005, 2006)
Wimbledon	QF (2004)
US Open	SF (2003)

Marion Bartoli (ur. 2 października 1984 w Le Puy-en-Velay) - francuska tenisistka, jedna z niewielu zawodniczek, grających oburęczny forehand i backhand. Od 2000 roku posiada status profesjonalny, mistrzyni juniorskiego US Open 2001, wicemistrzyni wielkoszlemowego Wimbledonu 2007, zwyciężczyni turniejów WTA w grze pojedynczej i podwójnej, reprezentantka kraju w rozgrywkach Pucharu Federacji.

Spis treści

1 Kariera
2 Finały wielkoszlemowe w grze pojedynczej
- 2.1 Przegrane (1)
3 Wygrane turnieje
- 3.1 gra pojedyncza (3)
- 3.2 gra podwójna (3)
4 Linki zewnętrzne

[edytuj] Kariera

Zadebiutowała w gronie zawodowych tenisistek w Roland Garros w 2001 roku, przegrywając w pierwszej rundzie z Kolumbijką Cataliną Castaño. Również w Australian Open 2002 odpadła w pierwszej rundzie, ulegając Słowence Tinie Pisnik. W tym samym roku grała w turnieju głównym French Open, przegrywając w pierwszej rundzie z numerem 26 imprezy, Japonką Ai Sugiyamą. Prawdziwy sukces dotychczasowej kariery osiągnęła w swojej kolejnej szansie wielkoszlemowej na kortach Flushing Meadows w Nowym Jorku. Przebrnęła trzy rundy kwalifikacji, ograła Arantxę Sánchez Vicario, Rossanę de los Ríos, ulegając dopiero w trzeciej rundzie Lindsay Davenport. Pierwszy turniej zawodowy, który zaliczyła, a który nie był imprezą wielkoszlemową, to Gold Coast. Przegrała w pierwszym meczu z Chorwatką Silviją Talają. W styczniu 2003 doszła do półfinału w Canberze, kończąc swój udział trzysetowym pojedynkiem z Francescą Schiavone, ale w pierwszej rundzie Australian Open 2003 trafiła na Magdalenę Malejewą. Kolejny lepszy rezultat osiągnęła dopiero w marcu w Indian Wells, dochodząc do ćwierćfinału (wygrana nad Lindsay Davenport, porażka z Sereną Williams, najwyżej rozstawioną). W maju osiągnęła ćwierćfinał Strasburga, przegrała z Wierą Zwonariewą. Debiut na Wimbledonie zakończyła na pierwszej rundzie, trafiając od razu na Danielę Hantuchovą. Ta sama zawodniczka i na tym samym etapie zablokowała jej dalszą drogę na US Open. Sezon 2004 to na początku półfinał w Auckland (porażka z Ashley Harkleroad), druga runda międzynarodowych mistrzostw Australii (z [22] Patty Schnyder), półfinał w Hajdarabadzie. W sierpniu osiągnęła półfinał w Cincinnati, ćwierćfinał w Forest Hills (mecz przeciwko [1] Jelenie Lichowcewej oddany walkowerem). Na zakończenie sezonu odpadła w drugiej rundzie w Linzu.

2005 - osiągnęła półfinał w Auckland (wyeliminowała [2] Jeleną Janković), ćwierćfinał w Canberze i Paryżu (na hali), także w Ad-Dauha i Eastbourne. Dotarła do trzeciej rundy US Open, ćwierćfinału w Seulu, półfinału w Quebec City.

W 2006 roku odniosła pierwsze singlowe zwycięstwo w Auckland. Grała m.in. z najwyżej rozstawioną Nadieżdą Pietrową w półfinale, Rosjanka skreczowała w trzecim secie. Dopiero w Birmingham osiągnęła ćwierćfinał, podobnie było w Cincinnati i New Haven. Trzecia runda US Open, finał na Bali, przegrany ze Swietłaną Kuzniecową. Doszła do półfinału w Seulu, odniosła zwycięstwo w Tokio w pierwszym w historii meczu zawodniczek, uderzających oburęczny forehand i backhand.

W 2004 roku w Casablance wygrała turniej deblowy, w parze z Emilie Loit. W Taszkiencie doszła do finału z Marą Santangelo. W 2005 roku wygrała w Pattaya, a w 2006 w Pradze.

Reprezentantka Francji w Pucharze Federacji w 2004 roku. Klasyfikowana jako trzecia rakieta Francji (po Mauresmo i Pierce). Jako juniorka, wygrała US Open 2001. Klasyfikowana na trzecim miejscu w rankingu juniorskim. Podziwia Monicę Seles i Pete'a Samprasa.

W lipcu 2007 roku doszła do finału wielkoszlemowego Wimbledonu, pokonując w półfinale liderkę rankingu tenisistek, Justine Henin. W decydującym spotkaniu przegrała z Venus Williams 4:6, 1:6. To największe osiągnięcie Marion w tenisowej karierze.

Po US Open 2007 została pierwszą rakietą Francji, wyprzedzając dotychczasową nr 1 kraju Amélie Mauresmo o 5 punktów.

Podczas Porsche Tennis Grand Prix w Stuttgarcie przegrała w 1 rundzie z Polką Agnieszką Radwańską 6:0, 2:6, 1:6, mimo że prowadziła 6:0, 2:0.

[edytuj] Finały wielkoszlemowe w grze pojedynczej

[edytuj] Przegrane (1)

Rok	Turniej	Przeciwniczka w finale	Wynik
2007	Wimbledon	Venus Williams	4:6, 1:6

[edytuj] Wygrane turnieje

[edytuj] gra pojedyncza (3)

	Data	Turniej	Kat.	($)	Naw.	Finalistka	Wynik
1.	02/01/2006	Auckland, ASB Classic	Tier IV	145 000	twarda	Wiera Zwonariowa	6:2, 6:2
2.	02/10/2006	Tokio, AIG Japan Open	Tier III	175 000	twarda	Aiko Nakamura	2:6, 6:2, 6:2
3.	30/10/2006	Québec, Bell Challenge	Tier III	175 000	twarda	Olga Puczkowa	6:0, 6:0

[edytuj] gra podwójna (3)

	Data	Turniej	Kat.	($)	Naw.	Partnerka	Finalistki	Wynik
1.	05/04/2004	Casablanca, GP Princesse Lalla Meryem	Tier V	110 000	ziemna	Emilie Loit	Els Callens Katarina Srebotnik	6:4, 6:2
2.	31/01/2005	Pattaya, Volvo Women’s Open	Tier IV	170 000	twarda	Anna-Lena Grönefeld	Marta Domachowska Silvija Talaja	6:3, 6:2
3.	08/05/2006	Praga, ECM Prague Open	Tier IV	145 000	ziemna	Shahar Peer	Ashley Harkleroad Bethanie Mattek	6:4, 6:4