Mary Pickford

Z Wikipedii

Mary Pickford
Mary Pickford
Prawdziwe nazwisko	Gladys Marie Smith
Data i miejsce urodzenia	8 kwietnia 1892 Toronto
Data i miejsce śmierci	29 maja 1979 Santa Monica, Kalifornia
Nagrody
Oscar
1930: Kokietka (najlepsza aktorka pierwszoplanowa) 1970: Honorowy Oscar (za całokształt twórczości)
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons
Kolekcja cytatów w Wikicytatach
Strona domowa
Profil w bazie IMDb

Mary Pickford (właśc. Gladys Marie Smith) – ur. 8 kwietnia 1892 r.^[1] w Toronto (Kanada), zm. 29 maja 1979 r.^[2] Santa Monica w stanie Kalifornia (USA), amerykańska aktorka filmowa kanadyjskiego pochodzenia, wielka gwiazda ekranu w epoce kina niemego. Razem z Chrlesem Chaplinem, D.W.Griffithem i swoim mężem Douglasem Fairbanksem założyła pierwszą niezależną wytwórnię filmową – United Artists. W latach dwudziestych wielbiona przez miliony widzów na całym świecie, w późniejszym czasie zajęła się również działalnością charytatywną.

Spis treści 1 Biografia 1.1 Dzieciństwo 1.2 Młodość 1.3 Film 1.4 Na szczycie 1.5 Późniejsze lata 2 Ciekawostki 3 Filmografia 4 Multimedia 5 Bibliografia 6 Linki zewnętrzne 7 Przypisy

[edytuj] Biografia

[edytuj] Dzieciństwo

Mary Pickford była córką zagorzałej katoliczki i umiarkowanego metodysty mającego słabość do alkoholu. Była jednym z trójki rodzeństwa, a na chrzcie otrzymała imiona Gladys Mary. Gdy miała sześć lat jej ojciec zginął w nieszczęśliwych okolicznościach i czteroosobowa rodzina została sama, bez żadnego źródła dochodu, ani oszczędności. Matka przyszłej gwiazdy, Charlotte, podjęła się więc pracy szwaczki. Jeden z jej współpracowników zasugerował, że mogłaby trochę dorobić do skromnej pensji, gdyby wysłała swoje dzieci na scenę. W tamtych czasach różnego rodzaju teatry półzawodowe, wodewilowe i kabaretowe były w modzie i ciągle szukały nowych talentów, żeby nie wypaść z obiegu. Charlotte, jako zagorzała katoliczka, bała się niemoralnego życia "ludzi sceny", ale dała się skusić. Choć pracę w teatrze znaleźli wszyscy z rodziny, to od początku wiadomo było, że to mała Gladys jest prawdziwą gwiazdą. Kochała swoją pracę i była w niej naprawdę dobra. Afisz przed jednym ze spektakli zapowiadał: "Cudowne Dziecko Gladys". Przez kolejne dziesięć lat ciężko pracowała na scenie, wystawiana w niezliczonych spektaklach muzycznych i melodramatach. Razem z teatrem zwiedziła północno-wschodnie Stany Zjednoczone. Była ambitna, a do tego oszczędna i pracowita, więc rodzinie powodziło się coraz lepiej.

[edytuj] Młodość

Mniej więcej od 15. roku życia Gladys była już na tyle dojrzała, że bez trudu podróżowała sama i również sama dbała o swoje interesy. Doszła do wniosku, że najwyższa pora spróbować szczęścia w Nowym Jorku – ówczesnej stolicy amerykańskiej sceny. Postanowiła, że chce pracować dla Davida Belasco, jednego z najbardziej uznanych producentów w tym mieście. Statystycznie, szanse na rozpoczęcie współpracy z samym Belasco były znikome, jednak jej talent zachwycił producenta. To właśnie Belasco wpadł na pomysł, że trzeba znaleźć dla Gladys Smith odpowiedni pseudonim artystyczny. I tak w roku 1907 narodziła się Mary Pickford. Początkowo występowała na Broadwayu w przedstawieniach swojego chlebodawcy i była jego wielką gwiazdą, ale z czasem zaczęła przyglądać się nowemu medium. Rodziła się bowiem moda na film.

[edytuj] Film

O ile w swoich początkach film wydawał się mało pociągający dla Mary, to w okolicach roku 1909, jego rozwój techniczny zaczynał ją zastanawiać. Wcześniej gwiazda Broadwayu nie miała czego szukać przed kamerą, gdzie kręcono krótkie głupawe historyjki, z reguły bez scenariusza i improwizując. Jednak czasy takiej taniej rozrywki kończyły się i pojawiali się ludzie, którzy mieli ambicję zrobić z kina X. muzę. Jednym z nich był David Wark Griffith, próbujący przenosić na ekran prawdziwe dramaty w wykonaniu wysokiej klasy aktorów. Do niego właśnie zgłosiła się Mary. Studio Biograph, w którym pracował wtedy Griffith zatrudniło ją. Reżyser zaoferował jej $5 dziennie (z racji niepewnego bytu kinematografii płacono wtedy za każdy dzień, a nie tygodniowo czy miesięcznie), ona jednak stwierdziła, że jako artystka Davida Belasco musi dostać co najmniej $10. Tak też się stało. Pierwszy raz przed kamerą stanęła jeszcze tego samego popołudnia.

Griffith był tytanem pracy, więc w początkach swojej kariery Mary kręciła bardzo dużo filmów. Jeszcze w 1909 r. wystąpiła aż 51 razy i sama wyprodukowała 3 filmy. Przekonała również Griffitha, żeby zatrudnił też jej młodsze rodzeństwo. Mary w bardzo szybkim czasie stała się wielką gwiazdą Biograph – wytwórni, gdzie dotychczas aktorzy byli raczej anonimowi. Z Mary Pickford było inaczej. Griffith pozwolił jej używać własnego makijażu i samemu dobierać sobie kostium. Ufał jej bowiem, a ona jemu. Nic dziwnego, oboje byli ogromnymi talentami swojej epoki.

W końcu 1910 r. studio przeniosło się do Kalifornii, żeby uciec przed nowojorską zimą, która stopowała produkcję filmową na kilka miesięcy. Mary również wyjechała. Nadal grała w filmach Griffitha, produkowała swoje, a własne pomysły i skrypty sprzedawała wytwórni za $25. W roku 1911 poznała Owena Moora, innego aktora Biograph, w którym się zakochała. Wzięli potajemnie ślub, a sekret ten był początkowo trzymany w tajemnicy nawet przed matką aktorki.

[edytuj] Na szczycie

Niedługo później Mary odeszła z Biograph do studia Carla Laemmle, który już wcześniej rozsławił inną gwiazdę kina, Florence Lawrence, stosując sprawdzoną metodę: więcej pieniędzy i większy nakład na promocję nazwiska. Pomysł był sprawdzony, ale twórczo był to spory krok wstecz dla Mary. Po 35 niezbyt udanych filmach zerwała kontrakt i ponownie wróciła dla Griffitha. Tym razem współpraca wyglądała już trochę inaczej. Mary zrozumiała, że utalentowani współpracownicy i dobra atmosfera w pracy są dla niej wielkim pozytywnym bodźcem, Griffith musiał pogodzić się z tym, że jego gwiazda nie była już anonimowa. Nic dziwnego, że dzięki tej dwójce nad Biograph ponownie zaświeciło słońce.

Również David Belasco, w końcu 1912 r. zaproponował Mary powrót na scenę. Miała wcielić się w rolę w przedstawieniu "A Good Little Devil". Skorzystała z propozycji, dbając jednak o poprawienie swojej gaży. Tak się złożyło, że w tym samym czasie znaczący producent filmowy, Adolph Zukor zdecydował się przenieść tę sztukę na ekran kinowy, korzystając z oryginalnej obsady. Był to wysokiej klasy film pełnometrażowy, a za kamerą stanął sam Edwim S. Porter. W latach 1913-1916 wystąpiła w 21 filmach Zukora, pracując dla jego studia Famous Players, które z czasem stało się częścią wielkiego Paramount. W tym okresie dostawała $2.000 tygodniowo i premię w wysokości $10.000 za każdy ukończony film. W ciągu tygodnia zarabiała więc więcej, niż przeciętna amerykańska rodzina w ciągu roku. Mary Pickford została gwiazdą, jakiej świat wcześniej nie widział. Jej popularność była o tyle wielka, że kino przekraczało granicę krajów i znana była wszędzie tam, gdzie docierały filmy. A docierały praktycznie wszędzie, bo w czasach kina niemego wystarczyło zmienić nieliczne plansze z napisami, które pojawiały się między ujęciami i już były gotowe do eksportu. Małe podrzędne teatrzyki z ekranem zrobionym z prześcieradła zmieniały się na profesjonalnie budowane i obsługiwane "pałace filmowe" z widowniami na kilka tysięcy miejsc. Mary Pickford rosła razem z X. muzą.

Adolph Zukor spostrzegł, że Mary nie tylko grała swoje role wyśmienicie, ale również naradzała się ze scenarzystą, obserwowała pracę operatora kamery i planowała swoje sceny wraz z reżyserem. Ona po prostu chłonęła sztukę filmową. Ludzie kochali ją nie tylko za melodramatyczne role, ale przede wszystkim za sposób w jaki grała – wyjątkowo szczery i nieprzerysowany. Zukor powiedział jej, że gdyby podjęła się zawodu producenta filmowego, to mogłaby zostać prezydentem USA. Mary wzięła sobie te słowa do serca i choć nie zamierzała kandydować na urząd państwowy, to następny kontrakt zrobił z niej równorzędną partnerkę dla Zukora. Odtąd realizowała swoje filmy jako Pickford Film Co., a dystrybutorem był Artcraft Pictures działający dla Paramount. Wśród stałych współpracowników znalazła się m.in. Frances Marion, autorka scenariuszy do kilka bardziej udanych filmów z udziałem Mary z tamtego okresu. Na głównego reżysera swojej grupy wybrała Marshalla Nielana, którego również bardzo sobie ceniła. Trio Pickford-Marion-Nielan zaczęło odnosić wielkie sukcesy. Ich filmy były udane nie tylko z komercyjnego punktu widzenia, ale również od strony artystycznej. W następnym roku do filmowej rodziny dołączył też Charles Rosher.

Niestety, życie prywatne aktorki, w odróżnieniu od zawodowego, nie było pasmem sukcesów. Wciąż jeszcze ukrywała przed prasą swoje małżeństwo, które, na domiar złego, było zupełną katastrofą. Rozwód był nieunikniony, a sama Mary zakochana była w kim innym. Douglas Fairbanks – odtwórca ról niezłomnych bohaterów w popularnych filmach przygodowych zupełnie zawrócił jej w głowie. Niestety, miał żonę i syna. Mary bała się, że jeśli upubliczni związek z aktorem, zyska miano niszczycielki rodzin, a to byłby duży problem dla jej wizerunku i dalszej kariery. Mimo to sprawy rozwodowe obojga zakochanych powoli posuwały się do przodu i już wkrótce mieli stać się najbardziej podziwianym małżeństwem na świecie. Ślub wzięli 28 marca 1920 r. i choć przeżyli razem 15 lat, to tylko pierwsze z nich były naprawdę szczęśliwe.

W 1919 r. Mary, Douglas, a także D.W. Griffith i inna gwiazda tamtej epoki, Charles Chaplin, korzystając ze swojej ogromnej sławy i inwestując zarobione pieniądze, założyli pierwszą zupełnie niezależną wytwórnię filmową, United Artists, która pozwoliła im bez nacisku ze strony producentów tworzyć filmy takie jakie sami chcieli. Choć pojawiały się też złośliwe komentarze, a po latach wszyscy rozstali się z "UA", to jednak ich wkład w rozwój sztuki filmowej pozostaje faktem.

Tymczasem rozwijała się też technika. Filmy stawały się coraz dłuższe, lepiej dopracowane. Budżety były coraz większe, a ekipa filmowa rozrastała się, powstawały nowe zawody filmowe. Stało się jasne, że nie uda się już, tak jak miało to miejsce w poprzedniej dekadzie, kręcić kilkadziesiąt filmów rocznie. Teraz mogło być ich co najwyżej kilka. Za to powstawały dzieła kompletne, które na długo zapadały w pamięć widzów. Zaczęła realizować tylko jeden, góra dwa filmy rocznie, ale za to bacznie dobierała scenariusze i ekipy. W roku 1922 nakręciła bardzo udany "Tess of the Storm Country", a rok później obraz "Rosita", który na jej prośbę wyreżyserował sam Ernst Lubitsch.

W 1927 roku razem z grupą 35 filmowców założyła Amerykańską Akademię Sztuki i Wiedzy Filmowej, która istnieje do dziś, zrzesza wiele tysięcy członków, a znana jest przede wszystkim z tego, że co roku przyznaje najbardziej znane nagrody w świecie filmowym – Oscary. Pod koniec tego samego roku nakręciła swój ostatni niemy filmy. "My Best Girl" był udaną komedią romantyczną. Na planie tego filmu poznała bliżej swojego trzeciego męża. Charles "Buddy" Rogers miał być tym ostatnim. Nie ulega wątpliwości, że Mary kochała Douglasa Fairbanksa, ale po kilku przeżytych razem latach coraz mniej do siebie pasowali. Fairbanks, niezwykle wesoły i towarzyski, źle znosił coraz dłuższe okresy depresji. Mary zaś cierpiała na tę samą dolegliwość, co wszyscy członkowie jej rodziny od strony ojca: alkohol. Na domiar złego w marcu 1928 r. zmarła matka Mary, Charlotte. Mary bardzo mocno to przeżyła.

W tym samym roku do lamusa odszedł też film niemy za sprawą wynalazku rozpowszechnionego przez Braci Warner. Z lekkim opóźnieniem również Mary przekonała się do dźwięku w filmie. Jej pierwszy dźwiękowy film, "Coquette" był jednocześnie jej sukcesem zawodowym. W roku 1930 otrzymała Oscara właśnie za rolę w tym filmie. W tym samym roku na ekranach pojawił się jeszcze jeden film: "The Taming of the Shrew". Ekranizacja Szekspira okazała się udana przede wszystkim pod względem artystycznym. Wystąpiła tam ze swoim mężem w roli Petruchia. Obserwując ich utarczki na ekranie, można zrozumieć czemu małżeństwo obojga się rozpadło. Film przyniósł spore zyski, ale mniejsze, niż spodziewano się po hicie, w którym wystąpiła para najbardziej uwielbianych aktorów ostatnich kilkunastu lat.

Później, na początku lat trzydziestych wystąpiła już tylko w dwóch znaczących filmach. Jej zapał artystyczny wyraźnie zamarł. Ostatni obraz z jej udziałem to "Secrets" z 1930 r. Wielu krytyków widziało w nim osobisty apel aktorki w kierunku swojego męża. W ten zawoalowany sposób miała mu dać do zrozumienia, że wybacza mu wszystkie zdrady, które miały miejsce w ich małżeństwie. Jednak dla obojga było już za późno. Rozwiedli się w 1936 r. i tak prysnął czar największej filmowej pary czasów kina niemego. Swojej przyjaciółce, Lillian Gish, wyznała, że chciałaby zniszczyć wszystkie kopie filmów, które zrealizowała.

[edytuj] Późniejsze lata

Gdy Mary Pickford odchodziła na artystyczną emeryturę miała 41 lat. Była sławna i bogata, zarządzała dobrze prosperującym studiem filmowym, ale jej życie osobiste było ruiną. Była zupełnie sama. Zmarła jej matka, brat i młodsza siostra. O ile brat miał problemy z alkoholem, tak siostra odeszła niespodziewanie na atak serca. Każda z tych śmierci była szczególnym ciosem dla aktorki. Próbowała zastąpić matkę swojej osieroconej siostrzenicy, ale z marnym skutkiem.

24 czerwca 1937 r. Mary Pickford i Charles "Buddy" Rogers wzięli ślub po dziesięcioletniej znajomości. Los sprawił, że byli razem aż do końca. Adoptowali dwójkę dzieci, Roksanę i Ronalda. Mary poświeciła się domowi i choć myślała o powrocie przed kamerę, nigdy już nie wystąpiła. Odmówiła m.in. roli Normy Desmond w słynnym "Bulwar Zachodzącego Słońca" Billy Wildera. Jako jedna z nielicznych gwiazd tamtej epoki zachowała w swoich kontraktach klauzule, dzięki którym praktycznie cała jej ważna spuścizna należała na mocy prawa autorskiego do niej samej, a nie do producentów. Dzieliła się więc swoimi zbiorami z najróżniejszymi instytutami i bibliotekami. Dzięki temu, że wiedziała w czyje ręce je oddać, dziś zachowała się znacznie większa część jej dorobku, niż innych gwiazd filmu epoki kina niemego.

W 1956 r. odsprzedała swoje udziały w United Artists. Oprócz niej z założycieli firmy pozostał już tylko Charles Chaplin.^[3], który też w końcu przeszedł na emeryturę. W tym samym roku założyła Mary Pickford Foundation i zajęła się działalnością charytatywną. W roku 1976 otrzymała Specjalną Nagrodę Akademii, Oscara za całokształt pracy aktorskiej. Jej radiowe wystąpienie z tej okazji było zarazem ostatnim publicznym pokazem aktorki. Umarła 29 maja 1979 r.

[edytuj] Ciekawostki

• W kilku filmach Mary Pickford grała dziecko, mimo, że miała już ponad dwadzieścia lat. Iluzję udało się osiągnąć dzięki subtelnej grze aktorki, ale także dzięki dekoracjom, specjalnie zrobionym w nieco zwiększonej skali, wśród których Mary naprawdę wydawać się mogła dwunastoletnią dziewczynką. Pomagał jej również nieduży wzrost (154 cm). Mary dosyć często wcielała się w takie role, i choć były lubiane przez widzów, to jednocześnie w jakiś sposób ograniczały ją. Niemniej jednak mówiono o niej, że jest szczęściarą, bowiem ma szansę przeżyć dzieciństwo drugi raz, na ekranie kinowym.
• Była obiektem pierwszego w Hollywood zbliżenia kamery (close-up). Miało to miejsce w filmie "Friends" z 1912 r.
• Jej życzeniem było, aby po śmierci zniszczyć wszystkie filmy w których zagrała. Było to możliwe, ponieważ miała prawa autorskie do większości z nich. Na szczęście nie znalazł się nikt, kto byłby skłonny wykonać ostatnią wolę Mary.
• Pseudonim artystyczny Mary Pickford został wymyślony w związku z niezbyt medialnym nazwiskiem aktorki. Nazywała się Gladys Marie Smith. David Belasco uważał, że Gladys brzmi nieładnie, Marie to nie jest imię amerykańskie, a Smith to zbyt pospolite nazwisko jak na gwiazdę. Aktorka wybrała więc Mary Pickford. Nazwisko "pożyczyła" od swojej opiekunki z dzieciństwa.
• Tworzyła również pod innymi pseudonimami: Dorothy Nicholson, Gladys Nicholson, ale widzowie i prasa nazwali ją "The Girl with the Golden Hair" i "America's Sweetheart".
• Małżeństwo Douglasa Fairbanksa z Mary Pickford rozpoczęte 28 marca 1920 r. uznawane zostało za jedno z najbardziej udanych i wręcz wzorcowych. Hollywoodzka śmietanka towarzyska nazywała tę parę "Pickfair" – od nazwisk obojga. Podczas podróży poślubnej w Londynie i Paryżu witały ich tłumy 300 tys. fanów, co sprawiło, że stali się najbardziej znaną parą na świecie. Czas jednak okazał się ich wrogiem. Rozwiedli się 10 stycznia 1936 roku. Fairbanks umarł 3 lata później.
• "Pickfair" to również nazwa ich wspólnej posiadłości, która została własnością aktorki aż do jej śmierci w 1979 r. "Pickfair" sprzedano za $5.362.000.
• Obywatelką amerykańską została dopiero w 1920 r., po ślubie z Douglasem Fairbanksem. W późniejszym czasie odnowiła swoje obywatelstwo kanadyjskie. Umarła jako posiadaczka dwóch paszportów. Mimo to w sensie pochodzenia była pół-Angielką, pół-Irlandką.
• W roku 2006 jej postać pojawiła się na serii znaczków "Kanadyjczycy w Hollywood" obok Fay Wray, Lorne Greene i Johna Candy.
• W filmie "Chaplin" z 1992 r. w jej rolę wcieliła się Maria Pitillo.
• Katie Melua nagrała piosenkę o Mary Pickford, która została wydana w 2007 roku jako drugi singel z płyty "Pictures".

[edytuj] Filmografia

• Secrets (1933)
• Kiki (1931)
• Forever Yours (1930)
• The Taming of the Shrew (1929)
• Coquette (1929)
• The Gaucho (1927)
• My Best Girl (1927)
• Sparrows (1926)
• The Black Pirate (1926)
• Ben-Hur: A Tale of the Christ (1925)
• Little Annie Rooney (1925)
• Dorothy Vernon of Haddon Hall (1924)
• Rosita (1923)
• Tess of the Storm Country (1922)
• Little Lord Fauntleroy (1921)
• Through the Back Door (1921)
• The Nut (1921) (uncredited)
• The Love Light (1921)
• Suds (1920)
• Pollyanna (1920)
• Heart o' the Hills (1919)
• The Hoodlum (1919)
• Daddy-Long-Legs (1919)
• Captain Kidd, Jr. (1919)
• One Hundred Percent American (1918)
• Johanna Enlists (1918)
• How Could You, Jean? (1918)
• M'Liss (1918)
• Amarilly of Clothes-Line Alley (1918)
• Stella Maris (1918)
• The Little Princess (1917)
• Rebecca of Sunnybrook Farm (1917)
• The Little American (1917)
• A Romance of the Redwoods (1917)
• The Poor Little Rich Girl (1917)
• The Pride of the Clan (1917)
• Less Than the Dust (1916)
• Hulda from Holland (1916)
• The Eternal Grind (1916)
• Poor Little Peppina (1916)
• The Foundling (1916)
• Madame Butterfly (1915)
• A Girl of Yesterday (1915)
• Esmeralda (1915)
• Rags (1915)
• Little Pal (1915)
• The Dawn of a Tomorrow (1915)
• Fanchon, the Cricket (1915)
• Mistress Nell (1915)
• Broken Hearts (1915)
• The Foundling (1915)
• Cinderella (1914)
• His Gratitude (1914)
• Behind the Scenes (1914)
• Such a Little Queen (1914)
• The Eagle's Mate (1914)
• Tess of the Storm Country (1914)
• A Good Little Devil (1914)
• Hearts Adrift (1914)
• Caprice (1913)
• In the Bishop's Carriage (1913)
• Fate (1913)
• The Unwelcome Guest (1913)
• The New York Hat (1912)
• The Informer (1912)
• My Baby (1912)
• The One She Loved (1912)
• A Feud in the Kentucky Hills (1912)
• So Near, Yet So Far (1912)
• Friends (1912)
• A Pueblo Legend (1912)
• A Pueblo Romance (1912)
• With the Enemy's Help (1912)
• The Inner Circle (1912)
• A Child's Remorse (1912)
• The Narrow Road (1912)
• An Indian Summer (1912)
• The School Teacher and the Waif (1912)
• Lena and the Geese (1912)
• Home Folks (1912)
• A Beast at Bay (1912)
• A Lodging for the Night (1912)
• The Old Actor (1912)
• Won by a Fish (1912)
• Just Like a Woman (1912)
• The Female of the Species (1912)
• Fate's Interception (1912)
• Iola's Promise (1912)
• A Timely Repentance (1912)
• A Siren of Impulse (1912)
• The Mender of Nets (1912)
• Honor Thy Father (1912)
• Grannie (1912)
• The Caddy's Dream (1911)
• The Portrait (1911)
• Little Red Riding Hood (1911)
• Love Heeds Not Showers (1911)
• The Courting of Mary (1911)
• From the Bottom of the Sea (1911)
• His Dress Shirt (1911)
• The Aggressor (1911)
• The Better Way (1911)
• The Sentinel Asleep (1911)
• 'Tween Two Loves (1911)
• By the House That Jack Built (1911)
• The Toss of a Coin (1911)
• The Call of the Song (1911)
• The Skating Bug (1911)
• Science (1911)
• At a Quarter of Two (1911)
• A Gasoline Engagement (1911)
• For the Queen's Honor (1911)
• In the Sultan's Garden (1911)
• Behind the Stockade (1911)
• Back to the Soil (1911)
• The Lighthouse Keeper (1911)
• The Master and the Man (1911)
• For Her Brother's Sake (1911)
• The Fair Dentist (1911)
• The Temptress (1911)
• Second Sight (1911)
• The Stampede (1911)
• Sweet Memories (1911)
• In Old Madrid (1911)
• The Fisher-Maid (1911)
• Conscience (1911)
• The Message in the Bottle (1911)
• A Decree of Destiny (1911)
• A Manly Man (1911)
• Artful Kate (1911)
• Pictureland (1911)
• The Convert (1911)
• Her Darkest Hour (1911)
• The Mirror (1911)
• When the Cat's Away (1911)
• At the Duke's Command (1911)
• Three Sisters (1911)
• Maid or Man (1911)
• The Dream (1911)
• The Italian Barber (1911)
• Their First Misunderstanding (1911)
• When a Man Loves (1911)
• The Daddy's Dream (1911)
• A Dog's Tale (1911)
• Little Nell's Tobacco (1910)
• White Roses (1910) .
• A Child's Stratagem (1910)
• A Plain Song (1910)
• The Song of the Wildwood Flute (1910)
• Sunshine Sue (1910)
• Simple Charity (1910)
• Waiter No. 5 (1910)
• A Lucky Toothache (1910)
• The Masher (1910)
• That Chink at Golden Gulch (1910)
• A Gold Necklace (1910)
• The Iconoclast (1910)
• Examination Day at School (1910)
• A Summer Tragedy (1910)
• Little Angels of Luck (1910)
• Muggsy Becomes a Hero (1910)
• Wilful Peggy (1910)
• The Sorrows of the Unfaithful (1910)
• When We Were in Our Teens (1910)
• The Usurer (1910)
• An Arcadian Maid (1910)
• The Call to Arms (1910)
• Serious Sixteen (1910)
• A Flash of Light (1910)
• What the Daisy Said (1910)
• Muggsy's First Sweetheart (1910)
• A Child's Impulse (1910)
• May and December (1910)
• Never Again (1910)
• The Face at the Window (1910)
• A Victim of Jealousy (1910)
• In the Season of Buds (1910)
• Ramona (1910)
• An Affair of Hearts (1910)
• Love Among the Roses (1910)
• The Unchanging Sea (1910)
• The Kid (1910)
• A Romance of the Western Hills (1910)
• A Rich Revenge (1910)
• As It Is in Life (1910)
• The Two Brothers (1910)
• His Last Dollar (1910)
• The Smoker (1910)
• The Twisted Trail (1910)
• The Thread of Destiny (1910)
• The Newlyweds (1910)
• The Englishman and the Girl (1910)
• The Woman from Mellon's (1910)
• The Call (1910)
• All on Account of the Milk (1910)
• To Save Her Soul (1909)
• The Test (1909)
• The Trick That Failed (1909)
• The Mountaineer's Honor (1909)
• A Midnight Adventure (1909)
• A Sweet Revenge (1909)
• The Light That Came (1909)
• The Restoration (1909)
• The Gibson Goddess (1909)
• What's Your Hurry? (1909)
• Lines of White on a Sullen Sea (1909)
• In the Watches of the Night (1909)
• His Lost Love (1909)
• The Little Teacher (1909)
• The Awakening (1909)
• Wanted, a Child (1909)
• In Old Kentucky (1909)
• The Broken Locket (1909)
• The Children's Friend (1909)
• Getting Even (1909)
• The Hessian Renegades (1909)
• The Little Darling (1909)
• The Sealed Room (1909)
• Oh, Uncle! (1909)
• The Seventh Day (1909)
• The Indian Runner's Romance (1909)
• His Wife's Visitor (1909)
• They Would Elope (1909)
• A Strange Meeting (1909)
• The Slave (1909)
• Sweet and Twenty (1909)
• The Renunciation (1909)
• Tender Hearts (1909)
• The Cardinal's Conspiracy (1909)
• The Country Doctor (1909)
• The Necklace (1909)
• The Way of Man (1909)
• The Mexican Sweethearts (1909)
• The Peachbasket Hat (1909)
• The Faded Lilies (1909)
• Her First Biscuits (1909)
• The Son's Return (1909)
• The Lonely Villa (1909)
• he Violin Maker of Cremona (1909)
• What Drink Did (1909)
• His Duty (1909)
• Two Memories (1909)
• The Drive for a Life (1909)
• The Deception (1909)
• The Fascinating Mrs. Francis (1909)
• Mrs. Jones Entertains (1909)
• The Heart of an Outlaw (1909)

[edytuj] Multimedia

• Fragment filmu "Daddy-Long-Legs" z 1919 r. z oficjalnej strony aktorki

[edytuj] Bibliografia

• Kevin Brownlow Mary Pickford Rediscovered: Rare Pictures of a Hollywood Legend. Chicago: Harry N. Abrams Publishing (1999);
• Scoyy Eyman Mary Pickford: America's Sweetheart. New York: Dutton Adult (1990);
• Adam Grabicz, Jacek Kalinowski Kino, wehikuł magiczny. Przewodnik osiągnięć filmu fabularnego. Podróż pierwsza 1913-1949. Kraków: Wydwnictwo Literackie (1981);
• Mary Pickford Sunshine and Shadow. London: Heinnemen Press (1956);
• Jerzy Płażewski Historia Filmu. Warszawa: Książka i Wiedza (2005) – ISBN 83-05-13416-4;
• Eileen Whitfield Pickford: The Woman Who Made Hollywood. University Press of Kentucky (1997) – ISBN 0-8131-2045-4;
• Kino. Leksykon PWN. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN (2000) – ISBN 83-01-13292-2;
• Kronika Filmu. Warszawa: Wydawnictwa KRONIKA (1995) – ISBN 83-86079-03-7;

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Mary Pickford w Internet Movie Database (IMDb) (en)
• Mary Pickford w NNDB (en)

Przypisy