Migotanie komór
Z Wikipedii
 |
Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji. Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach. |
 |
Artykuł wymaga poszerzenia. |
 |
Migotanie i trzepotanie komór |
| ICD-10: |
I49.0
|
|
I49.0.0 {{{X.0}}} |
|
| I49.0.1 {{{X.1}}} | |
| I49.0.2 {{{X.2}}} | |
| I49.0.3 {{{X.3}}} | |
| I49.0.4 {{{X.4}}} | |
| I49.0.5 {{{X.5}}} | |
| I49.0.6 {{{X.6}}} | |
| I49.0.7 {{{X.7}}} | |
| I49.0.8 {{{X.8}}} | |
| I49.0.9 {{{X.9}}} | |
Migotanie komór (trzepotanie, fibrylacja komór) (ang. Ventricular Fibrilation, VF) - zaburzenie rytmu serca, polegające na szybkiej i nieskoordynowanej pracy serca, które jeśli nie zostanie szybko przerwane (do kilku minut) nieuchronnie prowadzi do śmierci. Trzepotanie różni się od migotania częstością skurczów: w trzepotaniu występuje 300-400/minutę, a w migotaniu 400-600/minutę[potrzebne źródło].
Jest z jednym najczęstszych mechanizmów śmierci (zatrzymania krążenia) u chorych na zawał mięśnia sercowego. VF może być wysokofalowe albo niskofalowe.
[edytuj] Mechanizm powstawania
Wyróżnia się trzy mechanizmy elektrofizjologiczne prowadzące do komorowych zaburzeń rytmu serca, w tym do VF:
- zjawisko fali nawrotnej (ang. re-entry)
- aktywność wyzwalana
- nieprawidłowy automatyzm (w dysfunkcji węzła zatokowo-przedsionkowego)
[edytuj] Leczenie
W warunkach pierwszej pomocy, jedyną możliwością leczenia jest przeprowadzenie zabiegów reanimacyjnych. Postępowanie reanimacyjne polega na jak najszybszej trzykrotnej defibrylacji o energii 200 i 360 J. W razie dalszego utrzymywania sie VF podejmujemy zabiegi BLS przez 1 minutę, udrożniamy drogi oddechowe poprzez intubację i podajemy dożylnie 1 mg adrenaliny ewentualnie 2-3 mg do rurki dotchawiczej.Jeśli migotanie komór nadal się utrzymuje można zastosować amiodaron oraz podjąć próbę 3 kolejnych wyładowań energii 360 J i podać 1 mg adrenaliny. Cały cykl od momentu oceny rytmu, poprzez defibrylację i BLS zajmuje 2-3 min. W każdym cyklu należy podać 1 mg adrenaliny (co 3 min). Cykle powtarza się do powrotu prawidlowego rytmu.
Niskofalowe migotanie komór często nie poddaje się defibrylacji. Stosując adrenalinę i.v. można zmienić niskofalową w wysokofalową VF. Defibrylację powtarza się dopóki serce nie powróci do prawidłowego rytmu. Leki użytkowane przy VF: Adrenalina bolus 1 mg i.v. (powtarzają przez każde 3 minuty); Amiodaron 300 mg bolus i.v. (przy długotrwałym migotaniu, jeśli defibrylacja i adrenalina nie pomaga).
Nazwa migotanie komór pochodzi od wrażenia jakie daje nieskoordynowana praca serca, widoczna przy otwartej klatce piersiowej a serce podczas napadu wygląda, jakby migotało światło lamp nad stołem operacyjnym.
