Mount St. Helens

Z Wikipedii

St. Helens w czasie erupcji z 1980 roku

Mount St. Helens, St. Helens (2550 m n.p.m.) – czynny wulkan w stanie Waszyngton w Stanach Zjednoczonych, 154 km na południe od Seattle w Górach Kaskadowych.

St. Helens ma około 40 tys. lat i jest jednym z młodszych i najbardziej aktywnych wulkanów w holocenie w Górach Kaskadowych.

[edytuj] Nazwa

Nazwę góry w języku polskim często tłumaczy się jako "Góra Świętej Heleny", jest to jednak tłumaczenie błędne. Nazwa góry pochodzi bowiem od brytyjskiego dyplomaty Alleyne'a Fitzherberta, pierwszego barona St. Helens, a została nadana górze na jego cześć przez George'a Vancouvera.

[edytuj] Erupcja w 1980 roku

Opad popiołów po erupcji 1980 w USA: do 1,3 cm, do 5 cm, powyżej 5 cm.

Wulkan St. Helens rozsławiła spektakularna erupcja w niedzielę 18 maja 1980 roku. Była jedną z pierwszych erupcji przewidzianych przez służby wulkanologiczne – poprzedziło ją powstanie wybrzuszenia na północnym stoku i liczne trzęsienia ziemi. Jedno z nich spowodowało osunięcie się całego północnego boku góry, co było największym zarejestrowanym osuwiskiem w historii ^[1]. Wywołane tym zmniejszenie ciśnienia zapoczątkowało erupcję. Najwyższy wulkan stanu Waszyngton stracił tego dnia 400 m wysokości. Na wieść o przewidywanym wybuchu do Seattle – w stanie Waszyngton – zaczęły ściągać setki wulkanologów i pasjonatów wulkanów z całego świata.

Erupcja wyrzuciła w powietrze prawie jedną trzecią objętości góry i miała siłę około 400 megaton trotylu – 20 tys. razy większą niż pierwsza bomba atomowa, zrzucona na Hiroszimę. Spowodowała też całkowite zniszczenie ponad 600 kilometrów kwadratowych lasu, a kolejnych trzysta nieodwracalnie zmieniła. Słup popiołu miał wysokość 18 kilometrów, 800 tys. metrów sześciennych pyłu i popiołu spadło tylko na samo miasto Yakima. Dzięki zainstalowanym instrumentom pomiarowym i badawczym erupcję przewidziano na ponad dwa tygodnie wcześniej, udało się ewakuować prawie całą okolicę i w jednej z największych katastrof naturalnych dwudziestego wieku zginęło tylko 57 ludzi, głównie drwali i samotników mieszkających w borach sosnowych niegdyś pokrywających zbocza wulkanu. Zniszczonych zostało 250 domów. Była to najbardziej śmiertelna i kosztowna erupcja wulkanu w historii Stanów Zjednoczonych.

St. Helens z Monitor Ridge. Widać krater otwarty ku północy i stożek lawy. Zdjęcia po bokach są z jeziora Spirit przed i po erupcji. Jezioro widać też na głównym zdjęciu, jak również i 2 inne wulkany.

Od roku 1980 wulkan St. Helens sporadycznie daje oznaki aktywności. Założony wokół niego park narodowy jest jedną z głównych atrakcji turystycznych północno-zachodnich Stanów Zjednoczonych.

Ostatnia większa erupcja miała miejsce w lutym 2005 roku.