Partia Demokratyczna - demokraci.pl

Z Wikipedii


Partia Demokratyczna – demokraci.pl
Lider	Janusz Onyszkiewicz
Data założenia	7 maja 2005
Adres siedziby	ul. Marszałkowska 77/79, 00-683 Warszawa
Ideologia polityczna	demoliberalizm, elementy socjaldemokracji
Poglądy gospodarcze	socjalliberalizm
Liczba członków	ok. 1800 (2007)
Członkostwo międzynarodowe	Partia Europejskich Liberałów, Demokratów i Reformatorów
Europejska Grupa Parlamentarna	Porozumienie Liberałów i Demokratów na rzecz Europy
Młodzieżówka	Oranżada.org
Barwy	biały, pomarańczowy, czarny
Obecni posłowie (%)	3 (0,65 %)
Obecni senatorowie (%)	brak
http://www.demokraci.pl

Prawo
Ten artykuł jest częścią serii Polityka Polski
Konstytucja Polskie prawo
Władza wykonawcza
Prezydent Lech Kaczyński Prezes Rady Ministrów Donald Tusk Rada Ministrów
Władza ustawodawcza
Sejm Senat Zgromadzenie Narodowe
Władza sądownicza
Sąd Najwyższy Trybunał Konstytucyjny Trybunał Stanu Naczelny Sąd Administracyjny
Samorząd terytorialny
Samorząd w Polsce Samorząd gminny Samorząd powiatowy Samorząd województwa
Kluby parlamentarne
PO PiS Lewica PSL
Wybory
Wybory w Polsce (od 1989): prezydenckie: 1990 1995 2000 2005 parlamentarne: 1989 1991 1993 1997 2001 2005 2007 samorządowe: 1990 1994 1998 2002 2006 europejskie: 2004 referenda: 1996 1997 2003

Partia Demokratyczna - demokraci.pl (Partia Demokratyczna, PD) – polska partia polityczna o charakterze socjalliberalnym.

[edytuj] Program polityczny

Do postulatów Partii Demokratycznej należą:

obniżenie podatków, na przykład PIT oraz stopniowe wprowadzenie podatku liniowego na poziomie 19% z trzema ulgami: aktywizacyjną, prorodzinną i inwestycyjną;
obniżka pozapłacowych kosztów pracy i ulg podatkowych dla osób zakładających swoją pierwszą firmę;
tworzenie nowych miejsc pracy (m.in. przez roczne zwolnienia obowiązku opłacania ZUS-u dla absolwentów podejmujących pierwszą pracę);
powołanie Rzecznika Przedsiębiorstw dla obrony pokrzywdzonych przez urzędy skarbowe czy inne instytucje publiczne
zwiększenie wydatków na edukację;
stworzenie funduszu stypendialnego dla studentów z dobrymi wynikami w nauce;
upowszechnienie wychowania przedszkolnego pięciolatków (szczególnie z obszarów wiejskich) oraz nauczania dwóch języków obcych w szkole podstawowej;
standaryzacja wyceny świadczeń medycznych w całym kraju;
stabilizacja zasad kontraktowania usług zdrowotnych;
restrukturyzacja długów ZOZ-ów;
utworzenie sieci szpitali publicznych niepodlegających prywatyzacji;
obniżenie taryf telekomunikacyjnych w celu upowszechnienia dostępu do Internetu;
pozostawienie polskich wojsk w Iraku aż do ustabilizowania sytuacji politycznej i wojskowej w tym kraju.
poparcie dla Traktatu ustanawiającego Konstytucję dla Europy;

Partia Demokratyczna postuluje także liberalizację przepisów dotyczących aborcji, wprowadzenie rejestrowanych związków partnerskich, wprowadzenie częściowej odpłatności za studia państwowe i usługi medyczne w placówkach publicznych, rozdział państwa od Kościoła.

Partia sprzeciwia się natomiast likwidacji powiatów i rozwiązaniu Senatu, legalizacji eutanazji, przywróceniu kary śmierci i powszechnemu dostępowi do archiwów Instytutu Pamięci Narodowej.^[1].

[edytuj] Historia

Partia Demokratyczna pod względem prawnym jest kontynuacją Unii Wolności. Liderami - inicjatorami przekształcenia UW w PD byli przewodniczący UW Władysław Frasyniuk, I premier niepodległej III RP Tadeusz Mazowiecki oraz wicepremier i minister gospodarki i pracy w rządzie Leszka Millera i Marka Belki – profesor Jerzy Hausner. Pierwotnie projekt powstania PD zakładał poszerzenie środowiska UW zarówno w lewą jak i prawą stronę sceny politycznej - prowadzone były rozmowy z Partią Centrum Janusza Steinhoffa i Zbigniewa Religi, zakończone fiaskiem; ostatecznie w PD poza członkami UW znalazła się grupa dawnych członków SLD oraz osoby niezwiązane wcześniej formalnie z partiami politycznymi.

Pod deklaracją ideową Partii Demokratycznej 27 lutego 2005 podpisało się 176 ludzi nauki, kultury, przedstawicieli organizacji samorządowych i pozarządowych dotychczas popierających Unię Wolności, a wcześniej Unię Demokratyczną (między innymi Magdalena Abakanowicz, Zbigniew Bujak, Bronisław Geremek, Janusz Onyszkiewicz, Jan Kułakowski, Izabella Cywińska, Marek Edelman, Piotr Fronczewski, Agnieszka Holland, Kazimierz Kutz, Bogdan Lis, Henryk Samsonowicz, Olga Krzyżanowska, Robert Leszczyński, Andrzej Grabowski, Marek Kondrat, Piotr Machalica, Jan Miodek, Daniel Olbrychski, Antoni Piechniczek, Andrzej Seweryn, Zbigniew Zapasiewicz). Poparcia inicjatywie udzielił również urzędujący premier Marek Belka.

Polityków i działaczy społecznych, którzy zadeklarowali chęć założenia ugrupowania o nazwie Partia Demokratyczna, ubiegli młodzi działacze Ligi Polskich Rodzin, rejestrując własną partię o takiej nazwie. Dlatego ostatecznie nowa partia przybrała nazwę "Partia Demokratyczna - demokraci.pl" (dodatkowy człon jest nazwą domeny, pod którą znajduje się oficjalna witryna internetowa ugrupowania).

W dniach od 7 do 8 maja 2005 odbył się w Warszawie założycielski Kongres Partii Demokratycznej - demokraci.pl z udziałem Władysława Frasyniuka, Tadeusza Mazowieckiego, Jerzego Hausnera oraz premiera Marka Belki. W swoim wystąpieniu premier podsumował swoją sympatię do partii słowami Jeśli ktoś dziś przychodzi do Demokratów, to nie przychodzi do partii władzy, ale robi to z potrzeby serca i poczucia odpowiedzialności. Podjęta w trakcie kongresu decyzja o formalnym przekształceniu UW w PD spotkała się z nielicznymi protestami dawnych działaczy, partię opuścił m.in. Bogdan Borusewicz.

Pod koniec maja 2005, PD liczyła blisko 13 000 osób, z czego ponad 8 000 to byli członkowie Unii Wolności.

W czasie wyborów we wrześniu 2005 roku Partia Demokratyczna - demokraci.pl nie przekroczyła progu wyborczego, osiągając wynik 2,45% głosów w skali kraju. Wybory do Sejmu potwierdziły jednak duże poparcie społeczne dla poszczególnych jej polityków. Przykładowo Tadeusz Mazowiecki otrzymał w okręgu warszawskim 30143 głosy (3,97% głosów w całym okręgu), Władysław Frasyniuk w okręgu wrocławskim 13086 głosów (3,37%) a Marek Belka w łódzkim 12774 (4,34%). Również wybory do Senatu dały dowody poparcia dla kandydatów PD, chociaż żaden z nich nie uzyskał mandatu. Przykładowo Andrzej Wielowieyski otrzymał w Warszawie 136089 głosów (17,89%).

W wyborach prezydenckich w 2005 Partia Demokratyczna wystawiła kandydaturę Henryki Bochniarz.

Dnia 4 marca 2006 Władysław Frasyniuk na kongresie Demokratów dobrowolnie zrzekł się przewodnictwa w Partii Demokratycznej, przekazując swoje poparcie nowemu liderowi - Januszowi Onyszkiewiczowi.

Latem 2006, przed wyborami samorządowymi w Polsce władze Demokratów nawiązały bliższą współpracę z Sojuszem Lewicy Demokratycznej, Socjaldemokracją Polską oraz mniejszymi ugrupowaniami lewicowymi. Część członków PD, zwłaszcza młodszego pokolenia, bojąc się utraty liberalnego charakteru ugrupowania, była temu zdecydowanie przeciwna. Doprowadziło to do napięć, które zaowocowały 3 sierpnia 2006 rozłamem w partii. Rozłamowcy (w tym pięciu szefów regionów PD) stworzyli nową formację pod nazwą Forum Liberalne. Z podobnych przyczyn ścisłą współpracę z PD zakończyła dotychczasowa młodzieżówka partii, Młode Centrum, podejmując samodzielną działalność; w jej miejsce została powołana Oranżada.org.

3 września 2006 Partia Demokratyczna-demokraci.pl wraz z Sojuszem Lewicy Demokratycznej, Socjaldemokracją Polską i Unią Pracy oficjalnie weszła w skład koalicji samorządowej o nazwie Lewica i Demokraci.

W ramach tej samej koalicji Partia Demokratyczna startowała w wyborach parlamentarnych w 2007. Rekomendowani przez nią Bogdan Lis, Marian Filar i Jan Widacki uzyskali mandaty poselskie.

29 marca 2008 roku Wojciech Olejniczak ogłosił koniec współpracy z Partią Demokratyczną w ramach koalicji Lewicy i Demokratów. W odpowiedzi posłowie rekomendowani w wyborach przez PD wystąpili z klubu poselskiego LiD i utworzyli odrębne Demokratyczne Koło Poselskie.

[edytuj] Struktura i działacze

Władze krajowe partii składają się z Zarządu Krajowego, Rady Politycznej oraz Rady Krajowej. Lokalnymi jednostkami organizacyjnymi, które grupują członków i umożliwiają im działanie w ramach partii, są koła, wchodzące następnie w skład regionów. Zarządy wszystkich ciał są wybierane w sposób demokratyczny przez wszystkich członków (w przypadku kół), bądź też ich delegatów (w przypadku regionów bądź stopnia krajowego). Władze krajowe partii wybierane są na kongresie krajowym (I, założycielski, odbył się 7 i 8 maja 2005, drugi 4 marca 2006).

[edytuj] Przewodniczący PD

Władysław Frasyniuk (2005-2006)
Janusz Onyszkiewicz (2006-do dziś)

[edytuj] Demokratyczne Koło Poselskie (Posłowie z list LiD)

Bogdan Lis - opozycjonista z czasów PRL, poseł na Sejm
Marian Filar - kryminolog, prof. prawa, wykładowca UMK, poseł na Sejm
Jan Widacki - adwokat, profesor dr hab. nauk prawnych, były wiceminister spraw wewnętrznych, poseł na Sejm

[edytuj] Europarlamentarzyści PD (wybrani z list Unii Wolności)

Bronisław Geremek - historyk, były minister spraw zagranicznych
Jan Kułakowski - prawnik, były główny negocjator Polski z Unią Europejską
Janusz Onyszkiewicz - były minister obrony narodowej, wiceprzewodniczący Parlamentu Europejskiego w latach 2004-2007, przewodniczący partii
Grażyna Staniszewska - była senator (2001-2004) i była posłanka (1989-2001)

[edytuj] Politycy Partii Demokratycznej

Janusz Onyszkiewicz - przewodniczący, opozycjonista z czasów PRL, były minister obrony narodowej, poseł do Parlamentu Europejskiego
Marian Filar - kryminolog, prof. prawa, wykładowca UMK, poseł na Sejm RP
Władysław Frasyniuk - były szef UW i PD, opozycjonista z czasów PRL
Jerzy Hausner - były wicepremier i były minister pracy
Marek Edelman - lekarz kardiolog, uczestnik powstania w getcie warszawskim
Olga Krzyżanowska - działaczka społeczna, była senator
Bogdan Lis - opozycjonista z czasów PRL, poseł na Sejm
Jan Lityński - opozycjonista z czasów PRL, były poseł na Sejm, przewodniczący rady politycznej partii
Mirosław Czech - członek Związku Ukraińców w Polsce
Marek Belka - były premier, były minister finansów
Zbigniew Janas - opozycjonista z czasów PRL
Tadeusz Mazowiecki - pierwszy niekomunistyczny premier Polski, były szef UD i UW
Jerzy Osiatyński - były minister finansów
Anna Popowicz - polityk, radca prawny, członek NSZZ "Solidarności" od 1980
Krzysztof Pusz - były wicewojewoda pomorski, minister w kancelarii Prezydenta Lecha Wałęsy
Marcin Święcicki - były prezydent Warszawy, radny Sejmiku Województwa mazowieckiego
Andrzej Wielowieyski - opozycjonista z czasów PRL, były parlamentarzysta
Jerzy Wierchowicz - były przewodniczący klubu parlamentarnego Unii Wolności