Rafael Nadal

Z Wikipedii

Rafael Nadal
Państwo	Hiszpania
Miejsce zamieszkania	Manacor
Data urodzenia	3 czerwca 1986
Miejsce urodzenia	Manacor
Wzrost	185 cm
Waga	85 kg
Gra	leworęczna
Status profesjonalny	2001
Zakończenie kariery	aktywny
Trener	Toni Nadal
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	28
Najwyżej w rankingu	2 (25 lipca 2005)
Australian Open	SF - 2008
Roland Garros	W - 2005, 2006, 2007, 2008
Wimbledon	F - 2006, 2007
US Open	QF - 2006
Gra podwójna
Wygrane turnieje	3
Najwyżej w rankingu	26 (8 sierpnia 2005)
Strona internetowa

Rafael Nadal Parera (ur. 3 czerwca 1986 w Manacor, Majorka) – tenisista hiszpański, zwycięzca wielkoszlemowego French Open 2005, 2006, 2007 i 2008.

Spis treści 1 Życie rodzinne 2 Kariera 2.1 Debiut i lata 2001- 2003 2.2 Sezon 2004 2.3 Sezon 2005 2.4 Sezon 2006 2.5 Sezon 2007 2.6 Sezon 2008 2.7 Pierwszy wygrany turniej na kortach trawiastych 3 Największe sukcesy 4 Finały w turniejach wielkoszlemowych w grze pojedynczej 4.1 Mistrz 4.2 Finalista 5 Finały w turniejach ATP w grze pojedynczej 5.1 Mistrz 5.2 Finalista 6 Finały w turniejach ATP w grze podwójnej 6.1 Mistrz 6.2 Finalista 7 Osiągnięcia w całej karierze 8 Linki zewnętrzne

[edytuj] Życie rodzinne

Rodzicami Rafaela są Sebastian Nadal i Ana Maria Nadal Parera. Rafa ma młodszą siostrę, Marię Isabel. Rodzice tenisisty prowadzą restaurację w rodzinnym Manacor na Majorce. Rafael spotyka się z Marią Franciscą "Xiscą" Perelló. Hiszpański tenisista, choć gra lewą ręką, to w rzeczywistości jest praworęczny. Jeszcze kiedy był bardzo młody, jego wujek i trener, Toni Nadal zdecydował, że dwuręczny backhand będzie przynosił Rafaelowi więcej korzyści, jeżeli tenisista będzie go wyprowadzał z silniejszej, prawej ręki. Rafael gra w tenisa od czwartego roku życia. Od początku trenuje go wujek Toni.

Rafael Nadal ma 185 cm wzrostu i waży 85 kg. Jego ulubione filmy to "Titanic" i "Gladiator". Relaksuje się grając na Playstation, w piłkę nożną, golfa i łowiąc ryby. Zajmuje się też działalnością charytatywną.

[edytuj] Kariera

[edytuj] Debiut i lata 2001- 2003

Rafael Nadal zadebiutował w gronie zawodowców w 2001. W 2002 roku, jako piętnastolatek wygrał swój pierwszy mecz. W turnieju ATP, rozgrywanym na Majorce pokonał Ramona Delgado, stając się tym samym dziewiątym graczem w erze "open", który wygrał swój pierwszy zawodowy pojedynek przed 16. urodzinami.

Pierwsze znaczące sukcesy zaczął odnosić w 2003 – w turniejach na kortach o nawierzchni ziemnej pokonał m.in. utytułowanych rodaków Moyę i Costę, dotarł także do III rundy wielkoszlemowego Wimbledonu na nawierzchni trawiastej. W lipcu 2003 po raz pierwszy awansował do ćwierćfinału turnieju cyklu ATP Tour (w szwedzkim Bastad), a dwa tygodnie potem – po raz pierwszy do półfinału (w chorwackim Umagu). W Umagu, w parze z Hiszpanem Alexem Lopezem-Moronem, wygrał rywalizację deblistów. Zakończył sezon w czołowej setce rankingu światowego, jako drugi w historii z najmłodszych graczy, sklasyfikowanych w pierwszej setce rankingu ATP.

[edytuj] Sezon 2004

W 2004 dotarł po raz pierwszy do finału (w styczniu t.r. w Auckland), w sierpniu wygrał swój pierwszy turniej ATP Tour w grze pojedynczej – w Sopocie. Przyczynił się do triumfu Hiszpanii w rywalizacji o Puchar Davisa – w I rundzie wygrał decydujący, piąty pojedynek meczu z Czechami (pokonał Radka Štěpánka), w II rundzie w meczu z Francuzami wygrał z Clémentem w singlu oraz z Clementem i Llodrą w deblu, partnerując Tommy'emu Robredo. W finale Pucharu Davisa zdobył punkt w grze pojedynczej, pokonując Amerykanina Andy Roddicka.

[edytuj] Sezon 2005

Sezon 2005 okazał się być dla hiszpańskiego tenisisty przełomowym. Rafa był w finale prestiżowego turnieju w Miami, wygrał imprezy w Costa Da Sauipe, Acapulco, Monte Carlo (ATP Masters Series), Barcelonie i Rzymie (Italian Open, ATP Masters Series), a w czerwcu 2005 – w swoim debiutanckim starcie (wcześniej podobny wyczyn udał się Matsowi Wilanderowi w 1982 roku) – wielkoszlemowy French Open (w półfinale pokonał lidera rankingu światowego Federera, w finale Argentyńczyka Puertę). Po wygraniu French Open w czerwcu 2005 dzielił 1. miejsce w rankingu Champions Race (z Federerem). Nadal jest najmłodszym triumfatorem Roland Garros od 1989 roku, kiedy turniej wygrał 17- letni wówczas Michael Chang. Chang pokonał wtedy Szweda Stefana Edberga. Kolejne turnieje wygrał w lipcu 2005 – w szwedzkim Bastad i Stuttgarcie, w sierpniu w Montrealu (ATP Masters Series), we wrześniu w Pekinie.

[edytuj] Sezon 2006

Sezon 2006 rozpoczął z opóźnieniem, rezygnując m.in. ze względu na kontuzję (która wykluczyła go wcześniej z Masters 2005) z występu w Australian Open.W kolejnych startach był m.in. w półfinale dużej imprezy w Indian Wells oraz wygrał turniej w Dubaju i obronił tytuły w Monte Carlo, Rzymie a także w wielkoszlemowym Roland Garros. We wszystkich czterech finałach pokonał lidera rankingu Federera. W Rzymie dokonał tego w pięciosetowym, trwającym ponad 5 godzin pojedynku, podczas którego obronił dwie piłki meczowe. Ze względu na trudy turnieju i wyczerpujący mecz finałowy i Federer i Nadal wycofali się z turnieju w Hamburgu, który zaczynał się zaraz po zawodach we Włoszech. W sierpniu, w turnieju w Cincinatti, Rafa przegrał z rodakiem Juanem Carlosem Ferrero. Końcówkę sezonu 2006 Nadal miał słabą. Od czerwca 2006 roku i zwycięstwie w wielkoszlemowym French Open nie wygrał żadnego turnieju. Jeszcze w lipcu 2006 doszedł do finału na kortach trawiastych w Wimbledonie (przegrał w czterech setach z Federerem). Potem było już tylko gorzej. Z US Open 2006 odpadł w ćwierćfinale, przegrywając w czterech setach z Rosjaninem Michaiłem Jużnym (3:6, 7:5, 6:7, 1:6). Nie obronił też tytułu w Masters Series w Madrycie (odpadł w ćwierćfinale, przegrywając w dwóch setach z Czechem Tomášem Berdychem). Pod koniec roku 2006 zaliczył kolejne przegrane: z Jamesem Blake'm i Rogerem Federerem, tym razem w kończącym sezon turnieju Masters Cup w Szanghaju.

[edytuj] Sezon 2007

Sezon 2007 Rafael rozpoczął przegranym z Xavierem Malisse w dwóch setach półfinałem turnieju Chennai Open. Także w wielkoszlemowym Australian Open nie grał na takim poziomie, do jakiego nas przyzwyczaił. Wyraźnie męczył się, walcząc o wejście do ćwierćfinału turnieju: rozegrał pięciosetowy pojedynek z rewelacyjnym Szkotem Andy Murrayem (6:7, 6:4, 4:6, 6:3, 6:1). Nadal wyraźnie przeważał dopiero w piątym secie. Sprawdziło się to, o czym wcześniej mówili komentatorzy - Murray po prostu nie wytrzymał pojedynku kondycyjnie. Słaba forma Rafy potwierdziła się w ćwierćfinałowym spotkaniu z Chilijczykiem Fernando Gonzálezem. Nadal, numer dwa rankingu ATP, nie miał pomysłu na świetnie odbijającego piłki Chilijczyka i łatwo przegrał spotkanie w trzech setach (2:6, 4:6, 3:6). Po tym spotkaniu kolejny raz pojawiły się głosy, że Rafael Nadal powinien wreszcie zrezygnować z usług szkoleniowych swojego wujka, Toni Nadala i rozejrzeć się za innym trenerem. Jednak już w marcu 2007 Rafael pojawił się na kortach w wyśmienitej formie. Co więcej, widać, że poprawił serwis i grę przy siatce. Wydaje się też, że ulepszył swoje i tak już świetne, topspinowe uderzenie z backhandu. W marcu wygrał turniej w Indian Wells (z Đokoviciem). W kwietniu obronił tytuły w zawodach z serii Masters w Monte Carlo (dość łatwo wygrał w finale z Federerem) i Barcelonie (z Cañasem). Na początku maja Rafael po raz kolejny pokonał Rogera Federera, tym razem w meczu pokazowym "grass and clay", który odbył się w Palma de Mallorca. Wyjątkowość tego spotkania polegała na tym, że było rozgrywane na korcie ziemno-trawiastym. Połowę kortu pokrywała nawierzchnia ziemna, czyli ukochana przez Rafę "czerwona mączka"- clay a drugą połowę znana z kortów Wimbledonu trawa- grass. Oczywiście wynik tego meczu nie liczy się w oficjalnych statystykach rozgrywek ATP. W maju wygrał też w Rzymie (z Gonzálezem). Turnieje w Monte Carlo, Barcelonie i Rzymie Rafael wygrywa regularnie już trzeci rok z rzędu. Zawody w Rzymie były dla Rafy podwójnie udane: nie tylko trzeci raz z rzędu obronił tytuł, ale też zrewanżował się Fernando Gonzálezowi za przegrany mecz w ćwierćfinale Australian Open 2007. Jednak najtrudniejszy mecz turnieju w Rzymie Rafa zagrał dzień wcześniej, w półfinale z Rosjaninem Nikołajem Dawydienką. Spotkanie trwało ponad trzy godziny. Dwa razy wynik setów był rozstrzygany dopiero w tie- breaku a zawodnicy przełamywali swoje podania aż 17 razy. W trzecim, rozstrzygającym secie, przy wyniku 4:4 i podaniu Dawydienki trudno było wyrokować, kto wygra mecz. Nadal ostatecznie przełamał serwis Rosjanina i wygrał, wykorzystując pierwszą piłkę meczową przy własnym podaniu. Mecz zakończył się wynikiem 7:6 (7:3), 6:7 (10:8), 6:4 dla Hiszpana, który z radości położył się na korcie, co czyni zazwyczaj tylko po wygraniu najtrudniejszych pojedynków w ważnych turniejach. Kolejny finał w 2007 roku Rafael osiągnął w turnieju z cyklu Masters w Hamburgu, na tydzień przed rozpoczęciem wielkoszlemowego French Open w Paryżu. Turniej ten miał być potwierdzeniem jego wysokiej formy przed występem i obroną tytułu na kortach Rolanda Garrosa w Paryżu. W meczu finałowym przegrał jednak z numerem 1 światowego rankingu Rogerem Federerem w trzech setach 6:2, 2:6, 0:6. Było to jedenaste spotkanie tych zawodników i czwarte, w którym triumfował Federer. Zwycięstwo jest dla Szwajcara tym cenniejsze, że po raz pierwszy w historii ich pojedynków pokonał Nadala na korcie ziemnym. W Hamburgu Federer triumfował po raz czwarty.

French Open 2007

Dwa tygodnie później Nadal wygrał z Federerem w finale French Open 6:3, 4:6, 6:3, 6:4, przez co odniósł swój trzeci wielkoszlemowy tryumf i ósme zwycięstwo nad Federerem. Szwajcar zrewanżował się jednak Nadalowi, pokonując go w finale Wimbledonu 7:6, 4:6, 7:6, 2:6, 6:2 po zaciętym i wyrównanym meczu. W czwartym secie, przy stanie 5:2 dla Nadala, Hiszpan poprosił o przerwę medyczną, sygnalizując problemy z kolanem. Nie wiadomo, na ile uraz zdecydował o wyniku - Nadal podchodził do swojego serwisu lekko utykając, wyraźnie oszczędzał nogę. Natomiast w trakcie wymian wydawał się w pełni sprawny. W decydującym, piątym secie Szwajcarowi udało się dwa razy przełamać serwis Hiszpana. Nadal obronił dwie piłki meczowe, ale przy trzeciej nie udało mu się minąć atakującego przy siatce Federera, który zakończył finałowy mecz wolejem z forehandu.

Brytyjskie media były zachwycone tym pojedynkiem. Dziennik "Guardian", doceniając postępy Hiszpana w grze napisał: "Prędzej Nadal wygra w Londynie, niż Federer zwycięży na Roland Garros w Paryżu". W historii pojedynków dwóch najlepszych obecnie tenisistów świata prowadzi Nadal 8:5.

Niestety, podczas US Open powtórzyła się historia z poprzedniego sezonu. Hiszpana znów dopadły kontuzje i od początku zawodów nie grał na 100 proc. swoich możliwości. Zmagając się z kontuzją kolana, pokonał m.in. Francuza Tsongę i Serba Tipsarevicia (krecz Serba w 3 secie). Jednak Rafael nie wytrzymał trudów turnieju i odpadł w czwartej rundzie, przegrywając w czterech setach (7:6, 4:6, 6:7, 2:6) ze świetnie grającym rodakiem, Davidem Ferrerem. Podczas Masters Series w Madrycie Rafael pokonał Marcosa Baghdatisa z Cypru i Szkota Andy'ego Murraya, ale w ćwierćfinale przegrał 1:6, 2:6 z późniejszym zwycięzcą całego turnieju, Argentyńczykiem Davidem Nalbandianem. W kończącym sezon Masters Cup w Szanghaju Nadal odpadł w półfinale, przegrywając 4:6, 1:6 z Rogerem Federerem.

[edytuj] Sezon 2008

Sezon 2008 Nadal zaczął od występu na kortach twardych w turnieju Chennai Open w Indiach. Dotarł do finału, w którym spotkał się z Michaiłem Jużnym. Przegrał 0:6, 1:6. Rozstawiony z numerem 2 w wielkoszlemowym Australian Open 2008 jako pierwszy tenisista zameldował się w półfinale, pokonując w ćwierćfinale Fina Jarkko Nieminena 7:5, 6:3, 6:1. W półfinale przegrał z Francuzem Jo-Wilfriedem Tsongą 2:6, 3:6, 2:6. W marcu Rafael Nadal bronił tytułu w rozgrywanym na kortach twardych w Indian Wells turnieju z serii Masters. Odpadł w półfinale, przegrywając 3:6, 2:6 z Đokoviciem, późniejszym zwycięzcą całej imprezy. Na przełomie marca i kwietnia Nadal doszedł do finału turnieju Miami. Przegrał 4:6, 2:6 z Rosjaninem Nikołajem Dawydienką.

Trzeci w cyklu a pierwszy turniej Masters Series na nawierzchni ziemnej w Monte Carlo, gdzie Rafa bronił tytułu, został przez niego po raz czwarty wygrany. W półfinale Nadal pokonał swego pogromcę z Miami, Nikołaja Dawydienkę 6:3 6:2, a w finale Rogera Federera 7:5 7:5. Po nieudanym występie w turnieju z serii Masters w Rzymie (Rafa nie obronił tytułu, przegrał już w drugiej rundzie z rodakiem Juanem Carlosem Ferrero) Nadal wystąpił w zawodach na czerwonej mączce w Hamburgu. W półfinale pokonał nr 3 rankingu ATP Serba Novaka Đokovicia a w finale zrewanżował się Rogerowi Federerowi za dotkliwą porażkę sprzed roku, wygrywając 7:5, 6:7, 6:3. Wygrana w Hamburgu to jedenasty w karierze triumf Nadala w turniejach z serii Masters i pierwsza wygrana na kortach am Rothenbaum.

W pierwszym spotkaniu w turnieju French Open, Nadal pokonał Brazylijczyka Thomasa Bellucciego 7:5, 6:3, 6:1. W kolejnych meczach pokonał kolejno: Francuza Nicolasa Devildera 6:4, 6:0, 6:1, Fina Jarkko Nieminena 6:1, 6:3, 6:1, Hiszpana Fernando Verdasco 6:1, 6:0, 6:2. W ćwierćfinale Nadal po raz kolejny zagrał ze swoim rodakiem, tym razem z Nicolasem Almagro. Rafael wygrał 6:1, 6:1, 6:1. W półfinale drugi rok z rzędu natrafił na Serba Novaka Đokovicia i pokonał go 6:4, 6:2, 7:6(3). W finale turnieju po raz trzeci spotkał się z Rogerem Federerem. Hiszpan wygrał 6:1, 6:3, 6:0 i odniósł czwarte zwycięstwo na kortach Rolanda Garrosa a tym samym 11 wygraną w 17 spotkaniach ze Szwajcarem. W całym turnieju Nadal stracił zaledwie 41 gemów i ani jednego seta. Ponadto w siedmiu spotkaniach nie odnotował podwójnego błędu serwisowego.

[edytuj] Pierwszy wygrany turniej na kortach trawiastych

Po wygranym French Open Hiszpan- w ramach przygotowań do Wimbledonu- wystąpił w rozgrywanym na trawiastych kortach londyńskiego Queens Clubu turnieju The Artois Championships. W całej imprezie Nadal stracił tylko dwa sety, z Japończykiem Nishikorim w trzeciej rundzie i w ćwierćfinale ze świetnie serwującym Chorwatem Ivo Karloviciem. W półfinale Nadal nie dał żadnych szans obrońcy tytułu, Amerykaninowi Andy'emu Roddickowi, pokonując go w dwóch setach 7:5, 6:4. W finale Hiszpan spotkał się z Novakiem Đokoviciem i pokonał Serba 7:6(6), 7:5. Do tej pory Nadal i Đokovic grali ze sobą na trawie dwa razy- pierwszy raz w półfinale Wimbledonu 2007. Oba spotkania wygrał Nadal. Za zwycięstwo w The Artois Championships Rafael dostał 84,5 tys. dolarów i 225 punktów do rankingu ATP. Triumf w Londynie to pierwsza w karierze wygrana Nadala na kortach trawiastych. Rafael to zarazem pierwszy Hiszpan, któremu udało się wygrać na trawie od momentu triumfu Andreasa Gimeno w Eastbourne w 1972 roku i pierwszy tenisista, który wygrał na kortach Rolanda Garrosa i Queen's Clubu w jednym sezonie.

[edytuj] Największe sukcesy

• 81 wygranych pojedynków z rzędu na kortach ziemnych(rekord) - od kwietnia 2005 do maja 2007. Rekordową passę przerwał dopiero 20 maja 2007 w finale turnieju Masters Series w Hamburgu nr 1 rankingu ATP Roger Federer. Poprzedni rekord (59 wygranych pojedynków) należał do Argentyńczyka Guillermo Vilas. Tym samym Nadal stał się tenisistą, który wygrał nieprzerwanie najwięcej w historii pojedynków na nawierzchni ziemnej. Pobił również inny dotychczasowy rekord John McEnroe który wygrywał 79 na tej samej dowolnej nawierzchni.
• Nadal wygrał czwarty raz z rzędu Roland Garros. Hiszpan nie poniósł jeszcze porażki na paryskich kortach. Od 2005 roku wygrał tu 28 pojedynków.

[edytuj] Finały w turniejach wielkoszlemowych w grze pojedynczej

[edytuj] Mistrz

Rok	Turniej	Finalista	Wynik
2005	French Open	Mariano Puerta	6:7, 6:3, 6:1, 7:5
2006	French Open	Roger Federer	1:6, 6:1, 6:4, 7:6
2007	French Open	Roger Federer	6:3, 4:6, 6:3, 6:4
2008	French Open	Roger Federer	6:1, 6:3, 6:0

[edytuj] Finalista

Rok	Turniej	Mistrz	Wynik
2006	Wimbledon	Roger Federer	6:0, 7:6, 6:7, 6:3
2007	Wimbledon	Roger Federer	7:6, 4:6, 7:6, 2:6, 6:2

[edytuj] Finały w turniejach ATP w grze pojedynczej

[edytuj] Mistrz

Legenda
Wielki szlem	4
Masters Cup	0
ATP Masters Series	11
ATP Tour	13

Lp.	Data	Turniej	Finalista	Wynik
1.	9 sierpnia 2004	Sopot	José Acasuso	6:3, 6:4
2.	14 lutego 2005	Costa do Sauípe	Alberto Martín	6:0, 6:7(2), 6:1
3.	21 lutego 2005	Acapulco	Albert Montañés	6:1, 6:0
4.	17 kwietnia 2005	Monte Carlo	Guillermo Coria	6:3, 6:1, 0:6, 7:5
5.	24 kwietnia 2005	Barcelona	Juan Carlos Ferrero	6:1, 7:6(4), 6:3
6.	2 maja 2005	Rzym	Guillermo Coria	6:4, 3:6, 6:3, 4:6, 7:6(6)
7.	5 czerwca 2005	French Open, Paryż	Mariano Puerta	6:7(6), 6:3, 6:1, 7:5
8.	4 lipca 2005	Båstad	Tomáš Berdych	2:6, 6:2, 6:4
9.	18 lipca 2005	Stuttgart	Gastón Gaudio	6:3, 6:3, 6:4
10.	14 sierpnia 2005	Montreal	Andre Agassi	6:3, 4:6, 6:2
11.	18 września 2005	Pekin	Guillermo Coria	5:7, 6:1, 6:2
12.	23 października 2005	Madryt	Ivan Ljubičić	3:6, 2:6, 6:3, 6:4, 7:6(3)
13.	4 marca 2006	Dubaj	Roger Federer	2:6, 6:4, 6:4
14.	23 kwietnia 2006	Monte Carlo	Roger Federer	6:2, 6:7(2), 6:3, 7:6(5)
15.	30 kwietnia 2006	Barcelona	Tommy Robredo	6:4, 6:4, 6:0
16.	14 maja 2006	Rzym	Roger Federer	6:7(0), 7:6(5), 6:4, 2:6, 7:6(5)
17.	11 czerwca 2006	French Open, Paryż	Roger Federer	1:6, 6:1, 6:4, 7:6(4)
18.	18 marca 2007	Indian Wells	Novak Đoković	6:2 7:5
19.	22 kwietnia 2007	Monte Carlo	Roger Federer	6:4 6:4
20.	29 kwietnia 2007	Barcelona	Guillermo Cañas	6:3, 6:4
21.	13 maja 2007	Rzym	Fernando González	6:2, 6:2
22.	10 czerwca 2007	French Open, Paryż	Roger Federer	6:3, 4:6, 6:3, 6:4
23.	22 lipca 2007	Stuttgart	Stanislas Wawrinka	6:4, 7:5
24.	27 kwietnia 2008	Monte Carlo	Roger Federer	7:5, 7:5
25.	4 maja 2008	Barcelona	David Ferrer	6:1, 4:6, 6:1
26.	18 maja 2008	Hamburg	Roger Federer	7:5, 6:7(3), 6:3
27.	8 czerwca 2008	French Open, Paryż	Roger Federer	6:1, 6:3, 6:0
28.	15 czerwca 2008	Qeens Club, Londyn	Novak Đoković	7:6(6), 7:5

[edytuj] Finalista

Legenda
Wielki szlem	2
Masters Cup	0
ATP Masters Series	4
ATP Tour	2

Lp.	Data	Turniej	Mistrz	Wynik
1.	12 stycznia 2004	Auckland	Dominik Hrbatý	4:6, 6:2, 7:5
2.	3 kwietnia 2005	Miami	Roger Federer	2:6, 6:7, 7:6, 6:3, 6:1
3.	9 lipca 2006	Wimbledon, Londyn	Roger Federer	6:0, 7:6, 6:7, 6:3
4.	20 maja 2007	Hamburg	Roger Federer	2:6, 6:2, 6:0
5.	8 lipca 2007	Wimbledon, Londyn	Roger Federer	7:6, 4:6, 7:6, 2:6, 6:2
6.	4 listopada 2007	Paryż	David Nalbandian	6:4, 6:0
7.	6 stycznia 2008	Chennai	Michaił Jużnyj	6:0, 6:1
8.	6 kwietnia 2008	Miami	Nikołaj Dawydienko	6:4, 6:2

[edytuj] Finały w turniejach ATP w grze podwójnej

[edytuj] Mistrz

Legenda
Wielki szlem	0
Masters Cup	0
ATP Masters Series	1
ATP Tour	3

Lp.	Data	Turniej	Partner	Finaliści	Wynik
1.	21 września 2003	Umag	Álex López Morón	Todd Perry Thomas Shimada	6:1, 6:3
2.	5 stycznia 2004	Chennai	Tommy Robredo	Jonathan Erlich Andy Ram	7:6, 4:6, 6:3
3.	3 stycznia 2005	Doha	Albert Costa	Andrei Pavel Michaił Jużnyj	6:3, 4:6, 6:3
4.	27 kwietnia 2008	Monte Carlo	Tommy Robredo	Mahesh Bhupathi Mark Knowles	6:3, 6:3

[edytuj] Finalista

Legenda
Wielki szlem	0
Masters Cup	0
ATP Masters Series	0
ATP Tour	3

Lp.	Data	Turniej	Partner	Mistrzowie	Wynik
1.	18 kwietnia 2005	Barcelona	Feliciano López	Leander Paes Nenad Zimonjić	6:3, 6:3
2.	8 stycznia 2007	Chennai	Tomeu Salvà	Xavier Malisse Dick Norman	7:6, 7:6
3.	30 kwietnia 2007	Barcelona	Tomeu Salvà	Andrei Pavel Alexander Waske	6:3, 7:6

[edytuj] Osiągnięcia w całej karierze

Turniej	2002	2003	2004	2005	2006	2007	2008	Wygrane turnieje	Bilans w karierze
Wielki Szlem
Australian Open	–	–	3R	4R	–	QF	SF	0 / 4	14-4
French Open	–	–	–	W	W	W	W	4 / 4	28-0
Wimbledon	–	3R	–	2R	F	F		0 / 4	15-4
US Open	–	2R	2R	3R	QF	4R		0 / 5	11-5
Wygrane turnieje	0 / 0	0 / 2	0 / 2	1 / 4	1 / 3	1 / 4	1 / 2	3 / 14	N/D
Bilans spotkań	0-0	3-2	3-2	13-3	17-2	20-3	12-1	N/D	61-13
Mistrzostwa kończące rok
Tennis Masters Cup	–	–	–	–	SF	SF		0 / 2	4–4
ATP Masters Series
Indian Wells	–	–	3R	–	SF	W	SF	1 / 4	16-3
Miami	–	–	4R	F	2R	QF	F	0 / 5	14–5
Monte Carlo	–	3R	–	W	W	W	W	4 / 5	24-1
Rzym	–	–	–	W	W	W	2R	3 / 4	17-1
Hamburg	–	3R	–	–	–	F	W	1 / 3	11–2
Kanada	–	–	1R	W	3R	SF		1 / 4	11-3
Cincinnati	–	–	1R	1R	QF	2R		0 / 4	3–4
Madryt	–	1R	2R	W	QF	QF		1 / 5	10-4
Paryż	–	LQ	–	–	–	F		0 / 1	4–1
Rozegrane turnieje ATP	1	11	18	21	16	18	11	N/D	96
Finały w turniejach ATP	0	0	2	12	6	9	7	N/D	36
Wygrane turnieje ATP	0	0	1	11	5	6	5	N/D	28
Bilans spotkań na nawierzchni twardej	0–0	1–2	14-10	28-6	25-10	31-12	22-6	N/D	121-46
Bilans spotkań na nawierzchni ziemnej	1–1	11-6	14-3	50-2	26-0	31-1	22-1	N/D	155-14
Bilans spotkań na nawierzchni trawiastej	0–0	2–1	0–0	1–2	8–2	8–2	5-0	N/D	24-7
Bilans spotkań na nawierzchni dywanowej	0–0	0–2	2–4	0–0	0-0	0–0		N/D	4–8
Bilans spotkań na wszystkich nawierzchniach	1-1	14-11	30-17	79-10	59-12	70-15	49-7	N/D	302-73
Miejsce w rankingu na koniec roku	200	49	51	2	2	2		N/D	N/D

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona internetowa Rafaela Nadala
• Strona Rafaela Nadala (ATP Tour)
• Rafael Nadal sylwetka na stronie ATP Tour (en)
• Rafael Nadal sylwetka na stronie Pucharu Davisa (en)