Sojuz 14
Z Wikipedii
| Sojuz 14 | |
| Zaangażowani | ZSRR |
| Miejsce startu | Bajkonur, Kazachstan |
| Miejsce lądowania | 140km SE od Dżezkazganu |
| Pojazd | |
| Statek kosmiczny | Sojuz 7K-OK |
| Masa pojazdu | 6 800 kg |
| Rakieta nośna | Sojuz |
| Załoga | |
| 1. członek załogi | Paweł Popowicz (2) |
| 2. członek załogi | Jurij Artiuchin (1) |
| Orbita (docelowa, początkowa) |
|
| Perygeum | 195 km |
| Apogeum | 217 km |
| Okres obiegu | 88,6 min |
| Nachylenie | 51,6° |
| Czas trwania | |
| Początek misji | 3 lipca 1974 (18:51:08 GMT) |
| Powrót na Ziemię | 19 lipca 1974 (12:21:36 GMT) |
| Czas trwania misji | 15 d, 7 h, 30 min, 28 s |
| Ilość okrążeń Ziemi | 255 |
Sojuz 14 (kod wywoławczy Беркут - orzeł przedni) przetransportował kosmonautów Jurija Artiuchina i Pawła Popowicza na stację kosmiczną Salut 3. Misja stanowiła część radzieckiego programu Ałmaz, mającego na celu oszacowanie możliwości wojskowego wykorzystania załogowych lotów kosmicznych. Wojskowa natura misji nie była oczywiście oficjalnie ogłoszona przez władze radzieckie.
Spis treści |
[edytuj] Załoga
[edytuj] Podstawowa
- Paweł Popowicz (2)
- Jurij Artiuchin (1)
[edytuj] Rezerwowa
- Giennadij Sarafanow (1)
- Lew Diomin (1)
[edytuj] Druga rezerwowa
- Borys Wołynow (2)
- Witalij Żołobow (1)
[edytuj] Przebieg misji
Załoga sprawdzała możliwości wykorzystania stacji Salut jako załogowego satelity rozpoznawczego. Przetestowali także inne elementy systemu, takie jak panele słoneczne, przeprowadzili też serię eksperymentów biomedycznych. Władze ogłosiły, że wszystkie cele misji zostały wykonane.
Kosmonauci przez cały czas trwania misji ćwiczyli przez dwie godziny dziennie, aby zredukować negatywne efekty przebywania w stanie nieważkości. Dzięki temu byli w stanie opuścić pojazd o własnych siłach po lądowaniu.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Linki zewnętrzne
| Poprzednia misja Sojuz 13 |
Program Sojuz Sojuz 14 |
Następna misja Sojuz 15 |
