Bernard Hinault

Z Wikipedii

Bernard Hinault (ur. 14 listopada 1954 w Yffiniac w Bretanii) były francuski kolarz szosowy. W latach 1978-1985 z powodu swojego taktycznego sprytu i zawziętości, przez Francuzów nazywany był Le Blaireau ("Borsuk"). Hinault jako trzeci w historii kolarz wygrał pięć razy Tour de France.

Hinault rozpoczął karierę w zawodowym peletonie w 1974. Jego zwycięstwa w "Wielkiej Pętli" przypadały na lata: 1978, 1979, 1981, 1982 und 1985. W latach 1984 i 1986 stawał na drugim miejscu podium. Łącznie wygrał 28 etapów (z czego 13 w jeździe indywidualnej na czas). Ze swoimi piecioma zwycięstwami stoi w jednym szeregu z takimi gwiazdami peletonu jak: Jacques Anquetil, Eddy Merckx i Miguel Induráin. Jedynie Lance Armstrong zdołał pobić ten rekord, wygrywając Tour siedmiokrotnie.

Jako jedyny kolarz w historii wygrywał kilkakrotnie w trzech wielkich tourach: w 1980, 1982 i 1985 wygrał Giro d'Italia, a w 1978 i 1983 zwyciężył w wyścigu Vuelta a España.

Przez 12 lat swojej sportowej kariery odniósł ponad 200 zwycięstw, był kolarzem wszechstronnym, mógł więc wygrywać także w jednodniowych klasykach. W 1980 zdobył tytuł Mistrza Świata. Zaliczył także pierwsze miejsca w takich wyścigach jak: Paryż-Roubaix (1981), Liege-Bastogne-Liege (1977 i 1980), jak również Giro di Lombardia (1984).

Hinault zakończył karierę w 1986 roku. Obecnie zajmuje się hodowlą bydła na swoim gospodarstwie w pobliżu Rennes i dorywczo włącza się w organizację Tour de France, pojawiając się na podium i gratulując zwycięzcom etapów. Pracował także dla firmy LOOK Cycles, jako konsultant techniczny przy produkcji pedałów zatrzaskowych.

[edytuj] Cytaty

Spałem jak dziecko poprzedniej nocy, ponieważ wiedziałem, że następnego dnia wygram - po zwycięstwie w Mistrzostwach Świata w Sallanches, Francja, w 1980.
Na początku roku wybrałem kilka wyścigów, które chcę wygrać. W innych wyścigach będę pracował dla innych z drużyny
Cyrille Guimard wcale nie potrafi słuchać, ale na wyścigach jest taktycznym geniuszem - o swojej relacji z byłym menadżerem i dyrektorem sportowym.
Dopóki oddycham - atakuję.
On ma głowę, dwie ręce, dwie nogi, tak samo jak ja - w odpowiedzi na pytania, czy boi się Eddy'ego Merckxa.