Bitwa pod Arausio

Z Wikipedii

Bitwa pod Arausio rozegrała się 6 października 105 p.n.e. pomiędzy miastem Arausio (obecnie Orange) a Rodanem.

Była to próba powstrzymania inwazji germańskich plemion Cymbrów i Teutonów przez dwie połączone armie rzymskie pod dowództwem konsula Gnejusa Malliusa Maximusa i prokonsula Kwintusa Serwiliusa Caepio, zakończona jedną z największych porażek armii rzymskich w historii.

Wędrujące ludy pod przywództwem króla Boiorixa w trakcie swojej wyprawy dotarły w październiku 105 r. p.n.e. wzdłuż Renu do Arausio. W tym miejscu Germanowie zatrzymali zostali przez dwie armie rzymskie dowodzone przez prokonsula Quintusa Serviliusa Caepio i konsula Maliusa Maximusa. W stoczonej tutaj bitwie doszło do maiażdżącej klęski wojsk rzymskich. Dokładny przebieg bitwy nie jest jednak dokładnie znany, wiadomo jedynie, że prokonsul Caepio nie chciał oddać dowództwa w ręce Maximusa, uważając go za obywatela niższego stanu. Nieporozumienia te doprowadziły do sytuacji w której dwie równe ilościowo armie rzymskie nie wyrażające chęci współpracy ruszyły naprzeciwko Germanów.

Według opisu Valeriusa Antiasa około 80 000 legionistów i 40 000 osłaniajacych tabor sił pomocniczych poniosło dotkliwą klęskę. Udało się zbiec zaledwie 10 legionistom, którzy później poinformowali o klęsce. Wśród nich był prokonsul Caepio. Antias znany jest jednak ze swoich przesadnych opisów, dlatego straty Rzymian należy uznać za dużo mniejsze. Brak jest danych na temat strat wśród Cymbrów i Teutonów. Po bitwie jak to było wówczas w zwyczaju, jeńców i łupy poświęcano bogom.

Klęską przyśpieszyła reformę armii rzymskiej przeprowadzoną przez Mariusza w roku 104 p.n.e, która wydatnie zwiększyła wartość legionów.

Na szczęście dla pokonanych barbarzyńcy nie podjęli wędrówki w kierunku Rzymu. Oba plemiona rozdzieliły się w dalszej wędrówce. Cymbrowie pomaszerowali w kierunku Hiszpanii, natomiast Teutonowie ruszyli do Galii.