Braniccy

Z Wikipedii

Braniccy - nazwisko członków dwóch wielkich, polskich rodów arystokratycznych: starszego używającego herbu Gryf i młodszego używającego herbu Korczak. Ostatnim z rodu Gryfitów był Jan Klemens Branicki - właściciel pałacu Branickich w Białymstoku. Fortuna Branickich-Korczaków, wyrosła dzięki aktywnej działalności politycznej i zapobiegliwości materialnej Franciszka Ksawerego Branickiego, który szczyt cynicznej walki o władzę i wpływy osiągnął przyłączając się do konfederacji targowickiej, a później żeniąc się z protegowaną (i przypuszczalnie córką) carycy Katarzyny II - Aleksandrą Engelhardt. Bazę jego sukcesu materialnego stanowiły ogromne dobra ziemskie na kijowszczyźnie z centrum w Białej Cerkwi i rezydencją w Aleksandrii. Jedynym synem Franciszka Ksawerego był Władysław Branicki, który otrzymał od cara tytuł hrabiowski (według innej wersji tytuł ten tylko potwierdzono). Jego syn Ksawery Branicki był jedną z najwybitniejszych osobowości polskiej emigracji we Francji II poł. XIX w. Był aktywnym działaczem politycznym (ze względu na swe poglądy nazywany "czerwonym hrabią"), niezwykle sprawnym finansistą (zasługując się na tym polu dla rządu i społeczeństwa Francji) oraz kolekcjonerem. Pozostawał w dużej zażyłości z członkami najbliższej rodziny cesarza Napoleona III, których przyjmował w swej francuskiej posiadłości Montrésor. Zmarł bezpotomnie zapisując swe dobra bratankowi Ksaweremu Branickiemu. Wśród innych bardziej zasłużonych dla kultury polskiej potomków Władysława Branickiego wyliczyć można Aleksandra i Konstantego - zapalonych podróżników, przyrodników i kolekcjonerów. Kres fortuny Branickich przyszedł wraz z rewolucją bolszewicką i utratą dóbr ukraińskich. Odbiło się to zwłaszcza na kondycji finansowej Ksawerego Branickiego, który odziedziczywszy w 1892 r. dobra wilanowskie, zobowiązany został przez rząd odrodzonej Polski do łożenia znacznych środków na utrzymanie rezydencji wilanowskiej i zbiorów muzealnych. Ostatnim z Branickich w linii męskiej był Adam Branicki - syn Ksawerego, który zmarł w grudniu 1947 r. nie posiadając już żadnych dóbr ziemskich (po ich nacjonalizacji). Ostatnim żyjącym przedstawicielem rodu jest Anna Branicka-Wolska - córka Adama.

Niektórzy z Branickich herbu Korczak:

• Piotr Branicki (zm. 1762) - ojciec Franciszka Ksawerego, kasztelan bracławski
• Franciszek Ksawery Branicki (ok. 1730-1819) – hetman wielki koronny, targowiczanin
• Władysław Branicki (1783-1843) - syn Franciszka Ksawerego, właściciel dóbr Biała Cerkiew
• Ksawery Branicki (1814?-1879) – wnuk Franciszka Ksawerego, finansista, od 1847 r. działacz emigracyjny we Francji
• Aleksander Branicki (1821-1877) - syn Władysława, właścicel dóbr Sucha, kolekcjoner, podróżnik, przyrodnik
• Władysław Michał Branicki (1826-1884) - syn Władysława, dziedzic dóbr Biała Cerkiew
• Konstanty Branicki (1824-1884) - syn Władysława, przyrodnik, kolekcjoner
• Ksawery Branicki (1864-1926) – przyrodnik, ziemianin, od 1892 r. właściciel Wilanowa
• Adam Branicki (1892-1947) - syn Ksawerego, ostatni z mężczyzn w rodzie Branickich herbu Korczak, ostatni właściciel Wilanowa przed jego nacjonalizacją
• Anna Branicka-Wolska (1924) - córka Adama, ostatnia z żyjących Branickich, żona Tadeusza Wolskiego
• Beata Maria Branicka (1926-1988) - córka Adama, żołnierz AK, uczestnik powstania warszawskiego, żona Leszka Rybińskiego