Czesław Piotrowski
Z Wikipedii
Czesław Piotrowski (1926-2005), generał dywizji WP, działacz polityczny
Ur. 23 kwietnia 1926 r. w Hucie Stepańskiej na Wołyniu; studia: Akademia Inżynieryjna ZSRR 1956, Akademia Sztabu Generalnego WP 1971, dr nauk wojskowych 1979.
W okresie okupacji hitlerowskiej uczestnik walk partyzanckich (1943-1944), od 1944 r., po ukończeniu Szkoły Oficerskiej w Riazaniu służba w tworzonym na terenie ZSRR Wojsku Polskim w szeregach wojsk inżynieryjnych: dowódca plutonu, dowódca samodzielnego batalionu saperów, zastępca dowódcy 2 brygady saperów, szef wojsk inżynieryjnych Warszawskiego Okręgu Wojskowego, zastępca szefa Wojsk Inżynieryjnych ds. technicznych, w latach 1972-1978 szef Wojsk Inżynieryjnych MON; generał brygady 1971, generał dywizji 1978.
W latach 1978-1981 zastępca Głównego Inspektora Techniki WP - szef badań i rozwoju techniki wojskowej.
W 1981 powołany na stanowisko ministra górnictwa i energetyki, które piastował do 1986 roku. W okresie stanu wojennego (1981-1983) wchodził w skład Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego (WRON). W latach 1986-1989 był ambasadorem nadzwyczajnym i pełnomocnym Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w Socjalistycznej Federacyjnej Republice Jugosławii. W stan spoczynku przeniesiony w 1990 roku.
Czł. PPR i PZPR. Nagroda państwowa 1972. Odznaczony m.in.: Orderem Sztandaru Pracy I i II klasy, Krzyżem Walecznych oraz Krzyżem Partyzanckim.
Autor książek wspomnieniowych na temat Wołynia i walk 27 Dywizji AK.
Źródła:
- "Kto jest kim 1984 - informator encyklopedyczny", Warszawa 1984
- T. Mołdawa "Ludzie władzy 1944-1991", Warszawa 1991
